Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 2: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 3: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 4: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 5: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 6: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 7: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.
Zdjęcie nr 8: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.

Św. Jan Nepomucen

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Brzeszcze
Miejscowość
Brzeszcze
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Urbana
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/24038
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XIX wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 78,5 cm
wysokość – 99 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 82,5 cm
Szerokość bez ramy – 63,5 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz powstał w drugiej połowie XIX wieku i jest świadectwem żywego kultu św. Jana Nepomucena w Galicji w tym okresie.

Opis

Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącego na obłokach ujętego nieznacznie w trzech czwartych w prawo św. Jana Nepomucena. Kapłan z lekko pochyloną głową w prawo, w lewej ręce zgiętej w łokciu, trzyma przyciśnięty do piersi drewniany krucyfiks z pasyjką, a w uniesionej na wysokość głowy prawej ręce swój język. Jest to dojrzały mężczyzna z owalną twarzą z wysokim czołem, wydatnym nosem i ustami otoczoną brązowymi włosami spływającym na plecy oraz krótką brodą. Jego oczy w charakterystyczny sposób są skierowane ku górze. Głowę otacza złocista poświata z wieńcem pięciu gwiazd. Męczennik ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę obszytą u spodu i przy rękawach bogatą koronką oraz szaroniebieską almucję podbitą gronostajami z parterami pod szyją i złotym dystynktorium na piersi. Jasną poświatę okalającą postać świętego otaczają szaroniebieskie obłoki, na tle których w lewym, górnym rogu kompozycji widać trzy uskrzydlone główki aniołków. W głębi za św. Janem Nepomucenem widoczny jest Most Karola w Pradze na tle nieba z półkolistymi przęsłami rozpiętymi nad Wełtawą. Balustradę mostu zdobią latarnie gzowe oraz ustawione rzeźby zbrojnych. Na moście z lewej strony widać dwie postacie przyglądające się płynącemu pod mostem na falach rzeki ciału męczennika w stroju kanonickim w birecie, z wyciągniętym w ręce drewnianym krzyżem i głową otoczoną pięcioma gwiazdami.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz św. Jana Nepomucena przynależy do licznej grupy przedstawień tego świetego, bez wątpienia inspirowanego wzorami graficznymi, które w rozmaitych wariantach ukazywały chwałę praskiego męczennika. Warto w tym miejscu wspomnieć np. grafikę Christiana Menradta, wydaną przez Martina Engelbrechta ukazującą tegoż świętego w całej postaci z pierwszej połowy XVIII wieku, powtórzoną w połowie XVIII wieku przez Jerzego Wyszłowskiego. Klęczącego św. Jana Nepomucena na obłokach ukazał m.in. Jeremias Joseph Knechtel na obrazie z drugiej ćwierci XVIII wieku w kościele parafialnym św. Jadwigi we Wrocławiu-Leśnicy, czy też Anton Ernst Bayer na obrazie w kościele parafialnym św. Mikołaja w Bílovecach, gdzie święty trzyma w prawej ręce swój uniesiony język. Omawiane przedstawienie najbliższe jest obrazowi Franza Theodora Dasllingera z 1754 roku w kościele parafialnym Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Hojníku, dziełu Johanna Nepomucena Gottfrieda Lorernza z 1751 roku w kościele Najświętszej Marii Panny w Kowarach i obrazowi Josepha Luxa z klasztoru Minorytów w Karniowie z drugiej połowy XVIII wieku, a także obrazowi Josepha Constantina Nöpela w kościele parafialnym śś. Piotra i Pawła w Jeleniej Górze Maciejowej. W wymienionych przypadkach św. Jan Nepomucen został ukazany w kontekście widocznej sceny zrzucenia do Wełtawy. Ciekawym elementem kompozycyjnym na obrazie w Jawiszowicach jest sposób ukazania Mostu Karola w Pradze, gdzie znalazły się latarnie gazowe oraz ahistoryczne figury zbrojnych żołnierzy, co by świadczyło, że autor nie znał z autopsji tego zabytku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Widoczne są nieznaczne zabrudzenia.

Literatura

T. Adamek, Św. Jan Nepomucen i jego relikwiarz na Jasnej Górze, „Studia Claromontana”, 3 (1982), s. 371-380;
J.von Herzogenberg, Johannes von Nepomuk, Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 7, Ikonographie der Helligen. Innozenz bis Melchisedech, Hrgs. E. Kirschbaum, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, [w:] kol. 153-157;
Szyszka, Dzieje parafii Brzeszcze, Brzeszcze 1996;
Kalendariu parafii św. Urbana w Brzeszczach, Brzeszcze 2004;
Z. Michalczyk, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych ze szczególnym uwzględnieniem późnego baroku, Warszawa 2016, s. 524, il. 111a-111b;
Malarstwo barokowe na Śląsku, red. A. Kozieł, Wrocław 2017, s. 205, il. 285, s. 307, il. 392, s. 349, il. 447, s. 570, il. 678, s. 598, il. 705.

Streszczenie

Obraz powstał w drugiej połowie XIX wieku i jest świadectwem żywego kultu św. Jana Nepomucena w Galicji w tym okresie. Wizerunek odwołuje się do tradycyjnej ikonografii męczennika praskiego i zapewne powstał w oparciu o liczne wzory graficzne z jego przedstawieniem.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza i prowadzących do niego jednobiegowych schodów z balustradą, zaplecka oraz baldachimu. Wieloboczny kosz ustawiono na profilowanym, łamanym cokole. Poniżej widoczne jest podwieszenie utworzone ze zmniejszających się profilów układających się w spłaszczony stożek. Boki kosza artykułowano za pomocą diagonalnie ustawionych filarków na cokolikach podtrzymujących imposty z profilowanym i łamanym belkowaniem. Trzony filarków ozdobiono prostokątnymi płycinami z rozetą w środku. Płaszczyzny pomiędzy filarkami udekorowano prostokątnymi płycinami obwiedzionymi obramieniami z wolich oczu z geometryzowanym, płaskorzeźbionym ornamentem roślinno-kwiatowym w polu. Płyciny pomiędzy impostami przy górnych krawędziach ozdobiono ornamentem kostkowym. Zaplecek ambony ujęto dwoma pilastrami o płaskich głowicach zdobionych motywem stylizowanych liści. Trzony pilastrów przedzielono na środku medalionem z rozetą i dwiema palmetami. Pomiędzy pilastrami umieszczono pole obrazowe w kształcie wydłużonego prostokąta o ściętych narożach w części górnej. W polu znajduje się obraz z całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa jako Dobrego Pasterza. Ponad zapleckiem zawieszono wieloboczny baldachim utworzony z łamanego, profilowanego belkowania i podwieszonego lambrekinu, zwieńczony wielobocznymi spływami, na szczycie których umieszczono na poduszce zamkniętą księgę, a za nią na obłokach w otoczeniu promieni dwie tablice Dekalogu. Strukturę architektoniczną ambony polichromowano w kolorze opalizującej zieleni, profile, ornamenty wyzłocona, a tablice Dekalogu i obłoki posrebrzono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. W centrum kompozycji, w obrazie z Matką Boską Pocieszenia, ukazano siedzącą frontalnie na brązowo-białych obłokach Madonnę z Dzieciątkiem. Maryja ma lekko pochyloną głowę w lewo, ujętą w trzech czwartych. Lewą ręką podtrzymuje siedzącego na jej kolanach małego Jezusa, w prawej, uniesionej i zgiętej w łokciu trzyma brązowy pasek. Madonna ma owalną twarz okoloną brązowymi włosami, wysokie czoło, wydatny, prosty nos i usta. Jej spojrzenie skierowane jest przed siebie. Ma odsłoniętą głowę z długimi, brązowymi włosami spływającymi na ramiona. Na głowie ma złotą, zamknietą koronę z krzyżykiem. Ubrana jest w suknię i płaszcz narzucony na ramiona i częściowo okrywający połą jej kolana. Głowę Marii otaczają złote promienie. Siedzące na jej kolanach Dzieciątko zostało ukazane frontalnie. Jezus w opuszczonej, lewej ręce trzyma pasek, natomiast wyciągniętą prawą błogosławi. Ma owalną twarz z wysokim czołem, rumiane policzki, wydatny nos i usta. Jego spojrzenie skierowane jest w stronę widza. Na głowie ma krótkie, jasnobrązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Ubrany jest w luźną tunikę, spod której widać bosą stopę. Po bokach Matki Boskiej na jasnoochrowo-brązowym tle ukazano w rzędach po pięć uskrzydlonych główek anielskich. Poniżej Madonny z lewej strony obrazu klęczy św. Augustyn, a z prawej św. Monika. Oboje zostali ujęci w trzech czwartych. Augustyn w zakonnej kukuli z pastorałem w prawej ręce trzyma otrzymanym od Marii pasek w wyciągniętej lewej. Jest to starszy mężczyzna o twarzy z jasną karnacją, wydatnym nosie i ustach otoczoną krótkimi włosami z wyciętą tonsurą i podobnym zarostem. Z jego lewej strony przy kolanach leży mitra biskupia i zamknięta księga. Z kolei św. Monika ujęta została klęcząc w profilu w lewo. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, z drobnym nosem i ustami. Jej głowę okrywa chusta spływająca na obfitą suknię. Na obrazie partie szat wszystkich przedstawionych osób oraz skrzydła anielskich główek i atrybuty św. Augustyna okrywają złocone i srebrzone sukienki wotywne, odsłaniające tylko partie twarzy i dłoni. Także wokół Madonny umieszczono ostro zakończone i profilowane złocone promienie. Na rewersie w polu obrazowym feretronu ukazano Matkę Boską Różańcową w otoczeniu tajemnic różańcowych. W centrum kompozycji na jasnym tle przedstawiono stojącą Madonnę z Dzieciątkiem, która depcze węża. Ujęta frontalnie w kontrapoście Maria obiema rękami podtrzymuje na prawym ramieniu Dzieciątko. Ma owalną twarz o jasnej karnacji, prostym nosie i wąskich ustach, o spojrzeniu skierowanym na widza. Ubrana jest w maforion odsłaniający spodnią suknię. Matka Boska stoi na półksiężycu depcząc węża trzymającego w paszczy jabłko. Trzymane przez nią Dzieciątko ujęto w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką zdaje się błogosławić lewą wyciąga w stronę twarzy matki. Jezus ma pucułowatą twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie, brązowe włosy odsłaniające lewe ucho. Mały Jezus ubrany jest w tunikę przepasaną w pasie. Szaty Marii i Dzieciątka przykrywa wotywna, złocona sukienka powtarzająca zapewne układ malowanych draperii. Ponad głową Madonny dwóch aniołów unosi zamkniętą koronę, trzymając w dłoniach lilie. Także ich szaty oraz korona pokryte są złoconymi sukienkami wotywnymi. Wokół Matki Boskiej rozmieszczono owalne medaliony malowane w piętnaście tajemnic Różańca świętego z podpisami każdego przedstawienia. Ich narracja rozpoczyna się nad głową Madonny. Każda ze scen oparta jest o kilkuosobową kompozycję. Idąc w lewo namalowano: Zwiastowanie Marii, Nawiedzenie św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ofiarowanie w świątyni, Znalezienie w świątyni, Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Cierniem ukoronowanie, Niesienie krzyża, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego, Wniebowzięcie Marii, Ukoronowanie Marii w niebie. Pomiędzy medalionami namalowano czerwone róże, a wszystkie medaliony obramienia ciemny różaniec, zakończony krzyżykiem widocznym na osi kompozycji.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Pocieszenia i Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron fazowanymi listwami. Górną listwę udekorowano ażurowym, złoconym ornamentem utworzonym ze stylizowanej wici roślinnej flankującej owalny medalion z chrystogramem "IHS" na awersie i monogramem maryjnym na rewersie, zwieńczonym krzyżem. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zbawiciel został ukazany frontalnie w dwóch trzecich postaci. Jezus by móc ukazać swoje Boskie Serce rozsuwa na piersi obiema przebitymi rękami tunikę. Płonące serce ściśnięte korona cierniową otaczają złociste promienie. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa o jasnej karnacji i rumianych policzkach jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy spływające puklami na ramiona oraz brązowa, krótka broda. Charakteryzuje się ona wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi niebieskimi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otaczają złociste promienie. Ubrany jest w luźną, tunikę przewiązaną w pasie szarfą i narzucony na ramiona płaszcz, którego prawa poła przerzucona jest przez prawe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnobrązowym tle. Partie szat przykrywa drewniana, złocona sukienka zdobiona w wypukłe kwiatuszki. Podobnie i namalowane promienie przykryto złoconymi, profilowanymi promieniami ostro zakończonymi w jaskółczy ogon. Na rewersie pola obrazowego feretronu umieszczono wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma maforion lamowany taśmą z klejnotami, odsłaniający fragment sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie tunikę lamowaną taśmą z klejnotami. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają zębate nimby wpisane w okręgi, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi promieniami widocznymi na jasnoniebieskim tle obrazu. Obie postacie przykrywają złocone sukienki wotywne odsłaniające jedynie partie twarzy, dłoni i stóp oraz korony i nimby z ostro zakończonymi promieniami.
feretron
feretron z obrazami Najświętsze Serce Jezusa i Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w profilowaną ramę, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z winnej latorośli. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z wyobrażeniem Marii jako Królowej Nieba. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie stojącą na brązowobiałych obłokach Matkę Boską z rozłożonymi rękami. Madonna w prawej ręce trzyma berło, a w lewej wielokwietną gałązkę. Matka Boża lekko pochylając głowę w lewo ma owalną twarz o rumianych policzkach, wydatny nos i pełne usta. Jej głowę otaczają długie, ciemne włosy spływające na ramiona. Na głowie ortoczonej fantazyjnym nimbem ma złotą, zamkniętą koronę. Ubrana jest w długą suknię przewiązaną w talii oraz równomiernie opadający na jej ramiona spięty pod szyją płaszcz. Elementy stroju Marii przykrywa srebrzona i złocona sukieka wotywna. Po obu jej stronach ukazano jedną nad drugą rodzielone postzacią Madonny trzy pary muzykujących aniołków. Górna para w zielonych tunikach gra na flecie i trąbce. Środkowa w czerwono-różowych szatach gra na skrzypcach i kontrabasie, a ostania w niebiesakich tunikach na trąbkach. Dolną cześć kompozycji flankują kanelowane pilastry z korynckimi kapitelami. Na ich tle na postumentach z prawej strony przedstawiono w całej postaci stojacego św. Piotra w niebieskiej tunice i ochrowym płaszczu z kluczami w ręce, a z lewej św. Pawła Apostoła w zielonej tunice i czerwonym płaszczu z mieczem w lewej ręce. Na postumentach widnieją podpisy: "Ś[więty] Piotr" i "Ś[więty] Paweł". Na głowicach pilastrów z prawej strony wyobrażono w różowej tunice św. Michała Archanioła z wagą w rece, a z prawej Archanioła Gabriela w czerwono-niebiskich szatach z krzyżem i lilią w dłoniach. Ponad Marią przedatwiono na jasnoochrowym tle Trójcę Świętą siedzącą na obłokach. Z prawej strony ukazano frontalnie ujętego Boga Ojca wyobrażonego jako siwobrodego starca o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś wyciąga przed siebie. Bóg Ojciec lewą nogę ugiętą w kolanie wspiera o obłoki. Jego twarz charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Wokół głowy widać trójkąt. Ubrany jest w bladoniebieską tunikę i zielony płaszcz lamowany perełkami. Naprzeciw Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który ma nieznacznie skrzyżowane nogi. Zbawiciel trzymający oburącz na wysokości ramienia drewniany krzyż, został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa czerwony płaszcz odsłaniający stopy. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa okala fantazyjny nimb. Powyżej obu postaci unosi się widziana z profilu gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Na rewersie umieszczono czworoboczny obraz w kształcie stojacego prostokąta z przedsatwieniem Marii jako Królowej Aniołów. W centrum kompozycji na tle obłoków w otoczeniu aniołów ukazano stojącą frontalnie Marię trzymającą obiema rękami na lewym przedramieniu Małego Jezusa. Maria ma lekko pochyloną głowę w prawo z owalną twarzą, jasną karnacją oraz drobnym nosem i ustami. Ubrana jest w maforion i suknię, które w całości pokrywa srebrzona sukienka wotywna. Dzieciątko ma rozłożone obie rączki. Ma owalną twarz o jasnej karnacji drobny nos i usta. Ubrane jest w tunikę przykrytą srebrzoną sukienka wotywną odsłaniającą częściowo skrzyżowane nogi. Wokół Madonny ukazano siedem igrajacych na tle obłoków aniołów w róznokolorowych tunikach trzymający girlandę z różnokolorowych róż.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej Królowej Nieba i Matki Boskiej Królowej Aniołów
Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w ramę dekorowaną motywem palmetowym, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z kwiatów i liści. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Dolną krawędź postumentu dekoruje płaskorzeźbiony ornament z motywem liścia palmetowego. Na awersie feretronu usytuowano wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie w półpostaci Matkę Boską z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Maria podtrzymuje małego Jezusa obiema, skrzyżowanymi rękami, trzymając równocześnie w prawej dłoni chustę. Jej głowa została ujęta nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Madonna ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i mocnych rysach, z wydatnym nosem i pełnych ustach. Ubrana jest w niebieski maforion lamowany złotą taśmą i podbity grynszpanową zielenią. Spod maforionu widać różową suknię. Trzymane przez Madonnę Dzieciątko jest zwrócone w jej stronę w trzech czwartych. Mały Jezus lewą ręka podtrzymuje przy boku księgę Ewangelii. Natomiast nieznacznie usztywnioną i wyciągniętą przed siebie prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Jezus ma okrągłą twarz o jasnej karnacji, pełnych ustach i rumianych policzkach, okoloną jasnobrązowymi, włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w różowobiałą tunikę lamowaną złocistą taśmą pod szyją i przy rękawach. Spod tuniki widać jego bose stopy. Maria i Jezus na głowie mają złote korony ze sterczynami utworzonymi ze stylizowanych lilii heraldycznych. Głowy obu postaci otaczają świetliste nimby oraz dwanaście gwiazdek. Całość wyobrażono na posrebrzonym tle. Na rewersie umieszczono scenę koronacji Marii na złotym tle. Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano klęczącą na obłokach Madonnę pomiędzy widocznym z lewej strony Chrystusem, a Bogiem Ojcem z prawej. Matka Boska została ujęta w trzech czwartych w prawo. Ma lekko pochyloną głowę oraz modlitewnie złożone na piersi ręce. Marię przedstawiono jako młodą dziewczynę z odkrytą głową otoczoną brązowymi, długimu włosami spływającymi na plecy. Jej twarz o jasnej karnacji, okrągłych, rumianych policzkach charkateryzuje prosty nos i wąskie usta. Ubrana jest w różową suknię z dużym dekoltem obszytym złotą taśmą oraz w niebieski płaszcz zsunięty na oba przedramienia. Z prawej strony wyobrażono siędzącego na brązowobiałych obłokach Boga Ojca. Jest to sędziwy starzec ujęty w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuję koronę nad głową Marii, a w lewej opartej o widoczny we fragmencie niebieski glob trzyma złote berło. Ma pociągłą twarz z wysokim czołem i jasną karnacją okoloną siwymi włosami i długą brodą. Ubrany jest w grynszapnową tunikę przewiązaną w pasie i przerzucony przez ramiona ochrowy płaszcz podbity jasnym fioletem. Jego głowę ukazno na tle żółtego trójkąta. Z lewej strony Madonny przedstawiono siedzącego na obłokach Chrystusa ujętego w trzech czwartych w prawo z głową widoczną w profilu. Zbawiciel lewą ręką podtrzymuje nad głową Marii złotą koronę, a w prawej drewniany krzyż oparty o ramię. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, migdałowych oczach, wydatnym nosie i ustach, otoczoną krótką, brązową brodą i włosami spływającymi na plecy. Jego nagi tors z zaznaczoną raną prawego boku okrywa czerwona tkanina przerzucona przez lewe ramię i zasłaniając jego nogi. Ponad koroną trzymaną przez Boga Ojca i Chrystusa widoczna jest gołębica Ducha Świętego.
feretron
feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątiem i Koronacji Marii
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie ośmioboku, z profilowanym uskokiem. Trzon czterostrefowy, uskokowy, z dolną strefą czworoboczną, przechodzącą w sześciobok. Górna część trzonu z romboidalnymi, fazowanymi wgłębieniami. Czara z polami o fazowanych krawędziach i podwójnych ostrołukach wypełnionych motywami liści. Pokrywa mosiężna, półkulista, dołem i górą obwiedziona ażurową koroną, zwieńczona cylindrycznym postumentem, z ażurowym pasem i figurą stojącego Jana Chrzciciela z laską pasterską i barankiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Św. Jan Nepomucen", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-nepomucen-23

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności