Św. Jacek

Dzieje zabytku

Podczas odnawiania ołtarza w 1930 roku w zwieńczeniu umieszczono nowo namalowany obraz z przedstawieniem św. Jacka. Obraz poddano konserwacji w latach 1999-2000.

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu w złoconej ramie utworzonej z liści laurowych z rollwerkiem. W centrum ukazany w półpostaci św. Jacek, który w prawej ręce trzyma monstrancję a w lewej figurkę Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Święty na owalną twarz, z ciemnymi, szeroko otwartymi oczami, wąski nos i niewielkie usta, na głowie wyciętą tonsurę. Jest ubrany w strój zakonny – biały habit i czarną pelerynę. Nad głową ma nimb. Tło obrazu jasne, ciemniejące za postacią świętego.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Jacek urodził się w Kamieniu Opolskim, kształcił się w Paryżu i Bolonii, w końcu wstąpił do zakonu dominikanów. Dał się poznać jako porywający kaznodzieja i misjonarz, a jego najważniejszą zasługą było założenie klasztoru Dominikanów w Krakowie, gdzie zmarł w 1257 roku. Trzymana przez niego figurka Marii nawiązuje do legendy, według której Maria ukazała mu się i powiedziała: „Ciesz się, synu mój, Jacku, gdyż modlitwy twoje są miłe Mojemu Synowi, Zbawcy. O cokolwiek w moim imieniu będziesz prosił, otrzymasz od Niego”. Podobno od tego czasu głosił płomienne kazania ku czci Marii. Według innego przekazu Jacek, uciekając z płonącego kościoła uratował tylko Najświętszy Sakrament. Został zatrzymany przez głos nakazujący mu zabrać również Matkę Boską, której kamienny posąg znajdował się w świątyni. Z cudowną pomocą zdołał go unieść i zabrać ze sobą. Trzymaną w drugiej ręce monstrancję miał według legendy uratować z pożaru (według innej wersji przed profanacją pogan) kościoła w Kijowie. Obraz wykazuje cechy średniej jakości malarstwa XX wieku i stanowi ukłon w stronę dawniejszej tradycji przedstawiania osób na jednolitym, ponadczasowym tle.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz przedstawiający św. Jacka z monstrancją i figurką matki Boskiej z Dzieciątkiem został namalowany w 1930 roku przez Adolfa Kłosowskiego z Wadowic i umieszczony w zwieńczeniu ołtarza podczas jego konserwacji.

Bibliografia