Stacje Drogi Krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 2: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 3: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 4: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 5: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 6: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 7: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 8: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 9: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 10: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 11: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 12: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 13: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 14: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.
Zdjęcie nr 15: Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.

Stacje Drogi Krzyżowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Osiek
Miejscowość
Osiek
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Św. Andrzeja Apostoła
Miejsce przechowywania
nawa kościoła
Identyfikator
DZIELO/13302
Kategoria
obraz
Dookreślenie zabytku
obrazy tablicowe
Ilość
14
Czas powstania
koniec XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
olej na płótnie, rama drewniana
Wymiary podstawowe
szerokość – 74,5 cm
wysokość – 133 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 87, 5 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Czternaście stacji Drogi krzyżowej wykonano do kościoła w Osieku pod koniec XVIII wieku. Ich renowacji w 1819 roku dokonał Miachł Domasik, o czym informułuje napis na licu czternastej stacji.

Opis

Cykl czternastu stacji Drogi krzyżowej tworzą obrazy w kształcie stojącego prostokąta ujęte w drewniane, profilowane ramy, zakończone fantazyjnie wyciętym z deski zwieńczeniem z krzyżem, z napisem na białej banderoli w polu informującym o kolejnym numerze przedstawienia (numer każdej stacji wykonano w zapisie rzymskim). W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle niebieskiego nieba z szarobrunatnymi obłokami, ale także i architektury oraz krajobrazu. Narracja każdej ze stacji skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z treścią kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują ekspresyjne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Charakteryzują ich także duże, szeroko rozstawione oczy, długie, proste nosy i wydatne usta. Postacie ubrane są w bogato drapowane szaty w skontrastowanych kolorach. U ich stóp pojawia się skąpa roślinność i charakterystyczne kuliste kamienie. W przedstawieniach przeważają barwy ciemne oraz charakterystyczny ciemny kontur. W prawym dolnym rogu białą farbą namalowane arabskimi cyframi numery stacji z kropką.

Zarys problematyki artystycznej

Czternaście stacji Drogi krzyżowej w Polance Wielkiej wpisują się w długą tradycję zapoczątkowaną na początku XVIII wieku w umieszczaniu we wnętrzach kościołów cyklu obrazowych przedstawień ilustrujących drogę Chrystusa na Kalwarię. Ich obecność była ściśle związana z praktyką nabożeństw Drogi krzyżowej, ostatecznie ukształtowanego na początku XVIII wieku. Cykle Drogi krzyżowej w układzie czternastu stacji tworzyli m.in. Giovanni Battista Tiepolo dla kościoła Frari w Wenecji (1745), Szymon Czechowicz dla kaplicy zamkowej w Podhorcach (1763), Joseph Zick dla kościoła św. Ulryka w Augsburgu (po 1780), i inni. Osieckie stacje stanowią przykład lokalnego, późnobarokowego malarstwa. Ich kompozycja zapewne została oparta na licznych wzorach graficznych np. umieszczone w "Krzeszowickim modlitewniku pasyjnym" z 1682 roku zawierające Willmanowskie wzory kompozycyjne, szeroko wykorzystywane przez Philippa Antona Bartscha w jego pięciu cyklach Drogi krzyżowej u franciszkanów w Głogówku, w katedrze w Legnicy (1779), i wrocławskich kościołach św. Doroty, św. Stanisława i św. Wacława oraz w kościele w Muchoborze Wielkim (1780-1785). Z podobnych realizacji korzystał np. żywiecki malarz Wincenty Krząstkiewicz (zm. 1889), który wykonał stacje Drogi krzyżowej do kościoła parafialnego w Gilowicach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Widoczne są liczne pęknięcia, zabrudzenia, odpryski i wytarcia farby.

Literatura

J. Kopeć, Droga krzyżowa w sztuce, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 4. Docent-Ezzo, red. R. Łukaszyk, L. Bieńskowski, F. Gryglewicz, Lublin 1989, kol. 220;
Sz. Tracz, Niebiański splendor. Opowieść o drewnianym kościele Św. Andrzeja Apostoła z 1. poł. XVI w. w Gilowicach, Kraków-Gilowice 2007, s. 64, il. s. 85-88;
Malarstwo barokowe na Śląsku, red. A. Kozieł, Wrocław 2017, s. 230-231, il. 324.

Streszczenie

Czternaście stacji Drogi krzyżowej wykonano do kościoła w Osieku pod koniec XVIII wieku. Ich renowacji w 1819 roku dokonał Miachł Domasik, o czym informułuje napis na licu czternastej stacji.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona uzyskała kształt łodzi zawieszonej na północnej ścianie prezbiterium przy łuku tęczowym. Wejście na ambonę prowadzi z zakrystii. Jej kosz uzyskał owalną formę rozszerzającą się ku górze. W dolnej partii do jednej trzeciej wysokości widoczne są rzeźbione przedstawienia wody ze stworami morskimi (delfiny i ślimaki). Natomiast powyżej kosz dekorowany jest od frontu trzema rokokowymi kartuszami oraz fragmentem wzorzystej tkaniny, flankowanymi kilkoma parami falistych pasów zdobionych rozetami. Zaplecek ambony uzyskał kształt rzeźbionej, opadającej tkaniny podwiązanej po bokach w kolorze opalizującej zieleni, lamowanej złotymi frędzlami. Ponad amboną zawieszono baldachim na planie prostokąta, z profilowanymi bokami, z ciągiem ażurowych arkadek u dołu. Przy dolnej krawędzi zdobi go lambrekin ze złotymi chwostami. Na baldachimie leży postać wspierająca głowę na prawej ręce. Lewą rękę ma uniesioną do góry. Postać o krótkich włosach otaczających twarz o jasnej karnacji z drobnymi rysami, ubrana jest w srebrzystą tunikę przewiązaną w pasie i odsłaniającą lewą nogę na wysokości kolana. Ponad baldachimem wznosi się maszt z żaglem, którego liny opasane są dwiema złotymi koronami o floralnych sterczynach. Maszt flankują dwie rozwiane tkaniny w kolorze opalizującej zieleni, lamowane złotymi frędzlami, wiszące na złotych drążkach o puklowanych zakończeniach. Wieńczy go promienista gloria z gołębicą Ducha Świętego w otoczeniu obłoków. Obok kosza ambony do ściany przytwierdzono złocony, wolutowy wspornik z proporcem zwieńczonym krzyżem.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę jednokondygnacyjnej, trójosiowej struktury architektonicznej z podstawą i zwieńczeniem, flankowanej po bokach fantazyjnymi uszakami. Część środkową tworzą trzy aedicule rozdzielone dwiema złoconymi kolumnami o korynckich kapitelach i trzonach dekorowanych festonami, a w dolnych partiach pierścieniami. Kolumny podtrzymują pełne belkowanie przechodzące przez całą szerokości kondygnacji, wyłamane nad osiami bocznymi. Same zaś stoją na cokole, który stanowi równocześnie wyłamany gzyms dla podstawy. Pole osi środkowej otrzymało kształt aediculi w formie stojącego prostokąta ze schodkowym zamknięciem u góry, wypełnionym ażurowym, złoconym maswerkiem. Jej wnętrze wypełnia płaskorzeźbione słońce pośród chmur na malowanym tle nieba. Poniżej ukazano panoramę Jerozolimy. Przed aediculą ustawiono na postumencie drewniany krzyż. Na osiach bocznych znalazły się nisze zwieńczone złotymi muszlami oraz złoconą, rytą ornamentyką z motywem czteroliścia. Pierwotnie znajdowały się tu rzeźby Mojżesza i Jana Chrzciciela. Całość po bokach flankują fantazyjne uszaki utworzone ornamentu rollwerkowego oraz z widocznych z profilu półpostaci maurów podtrzymujących belkowanie. Pole uszaków wypełniają pionowo ułożone owalne kartusze o czerwonych polach, stanowiące tło dla dwóch par tarczy herbowych z klejnotami. Z lewej umieszczono herb Dołęga, a z prawej herb Jastrzębiec (bez klejnotu). Po zewnętrznych stronach na belkowaniu ustawiono dwa półsiedzące uskrzydlone anioły (zachował się tylko anioł z prawej strony). Jednocześnie postacie aniołów flankują zwieńczenie epitafium, które tworzy aedicula wypełniona złotą muszlą oraz rytym złoconym ornamentem z motywem czteroliścia. Flankują ją dwa pilastry podtrzymujące wyłamane belkowanie na ich osi. W aediculi ustawiono pełnoplastyczną rzeźbę stojącej kobiety. Została ona ukazana w wydatnym kontrapoście z tułowiem skręconym w lewo, z głową ujętą w trzech czwartych w prawo. Kobieta w podniesionej prawej ręce trzyma srebrny kielich, natomiast w opuszczonej i wspartej o wysuniętą tanecznie lewą nogę otwartą księgę. Postać ma owalną twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach z prostym nosem i wydatnymi ustami. Jej głowę otaczają falujące, brązowe włosy opadające na plecy i odsłaniające uszy. Ubrana jest w złoconą, mocno drapowaną suknię, która odsłania wysuniętą nogę. Po bokach pilastrów widoczne są dwa uszaki. Na szczycie zwieńczenia dwa pulchne putta prezentują chustę Weroniki, która została równocześnie przytwierdzona do wysokiego impostu wspierającego ażurowy, złocony kwiaton. Na chuście wyobrażono płaskorzeźbioną głowę Chrystusa w cierniowej koronie. Zbawiciel ma owalną twarz z szeroko otwartymi oczami, wydatnym nosem i półotwartymi ustami. Otaczają ją kręcone brązowe włosy oraz podobna, krótka broda. Podstawę epitafium tworzy wykrojona po bokach struktura, w której centrum umieszczono fantazyjnie wyciętą drewnianą, czarną tablicę ze złotym łacińskim napisem "O HOMO FVI QVOD ES SVM QVOD ERIS / NVNC DE(M)VM VIVERE CO(E)PI, MORI DESII, VITA MIHI / PRIOR MORTE(M), MORS PRIA(M) VITA(M) SECV(N)DA(M), QVAE NU(N) QVA(M) / EST I(N)TERI TVRA DEDIT, MO(R)TALITATES MEOR, HO(C) MIHI / EST ET VXORI MO(S) VENTV(S) POSVI, VIPOST QV(E)ALETHIVERA DVCEDI / NELVSOS, ET CARNIS EXVVIIS SO(L)VTOS ABHOC PELAG SECVRA / GLAVSTRA SVB IRE IVABIT, HIC MORTALE DIMIDIVM N(OST)RI, IMMORTA/LE(M) EXPECT ET IM(M)ORTALITATEM, E QVOS VITA CONIVCTOS TENVIT / MORS IDIVISOS CVSTODIRET, SI PIVS ES, PIAS PRECES ADDE, ET / HIC HV(M)O SVB HVMO QVIETA[M], ANIMAE IN COELESTI PATRIA / LETAM QVIETEM APPRECARE "NICOLAVS CORNITIVS DE / MAGNA POREMBA ET BEATA DE MIROW CONSOR/TES SE(M)PER VAIESL[?]" / A(NNO) D(OMINI) 1611 P(ATRONVS) P(OSVIT)". Tablicę umieszczono w kartuszu rollwerkowym pomiędzy dwiema konsolami zdobionymi pierwotnie uskrzydlonymi główkami aniołków, podtrzymującymi belkowanie z krzyżem. Poniżej tablicy zastosowano odwrócony łuk odcinkowy z podwieszonym kartuszem rollwerkowym zawieszonym na festonach. W jego wnętrzu przedstawiono tabliczkę z napisem „VITA FUGIT VT HORA”, a po niżej trupią czaszkę ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna
Epitafium Mikołaja i Beaty z Mirowa Porębskich
Zdjęcie nr 1: Malowany na czarno katafalk z listwami dekorowanymi białą farbą składa się z kilku części. Jego podstawę tworzą dwa zmniejszające się stopnie na rzucie wydłużonego prostokąta o półkoliście zamkniętych, nadwieszonych krótszych bokach. Dłuższe boki dolnego stopnia i krótsze boki górnego stopnia zdobi malowane na biało wyobrażenie stylizowanej trupiej czaszki. Na górnym stopniu ustawiono ławę malowaną na czarno, wspartą na wyciętych falisto w desce czterech nogach z białym blatem na rzucie wydłużonego prostokąta o półokrągłych krótszych bokach. Na blacie znajdują się dwie półokrągłe czarne podstawy pod trumnę, dekorowane od przodu malowaną na biało stylizowaną trupią czaszką i skrzyżowanymi piszczelami.
katafalk
Katafalk
Zdjęcie nr 1: Konny karawan uzyskał formę czterokołowego wozu na resorach z baldachimem wspartym na czterech filarach (w osiach skrajnych) i dwóch kolumnach o skręconych trzonach (w osiach środkowych). Na filarach umieszczono płaskorzeźbione i srebrzone półpostacie lamentujących aniołów, wsparte na wolutowych konsolach dekorowanych palmetami i akantem. Długowłose anioły ukazane zostały w wąskich tunikach przewiązanych w pasie. W lewej ręce trzymają wieńce, prawą ręką ugiętą w łokciu dotykają twarzy w geście rozpaczy. Baldachim przyjął kształt czterospadowego dachu zwieńczonego krzyżem. Spływy dachu ozdobiono postrzępionymi, srebrzonymi liśćmi palmowymi. Jego boki dekoruje płaskorzeźbiona, ażurowa i złocona stylizowana wić akantowa, złączona w dolnej części z arkaturą. Na dłuższych bokach baldachimu ornament rozdziela z jednej strony srebrzona i płaskorzeźbiona głowa Chrystusa w koronie cierniowej w typie Veraikon, z drugiej główki anielskiej oraz zachowana częściowo głowa Matki Boskiej Bolesnej. Dodatkowo płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy zdobi dolne, dłuższe boki karawanu. Z przodu karawanu usytuowano siedzisko w formie płaskorzeźbionego fotela o wolutowo skręconych podłokietnikach. Zaplecek zwieńczony został płaskorzeźbionym ornamentem akantowym, a boki fotela udekorowano płaskorzeźbionymi liśćmi dębu. Odwrocie zaplecek ozdobiono płaskorzeźbionymi liśćmi akantu, wieńcem z liści dębowych oraz dwoma skrzyżowanymi liśćmi palmowymi. Przed fotelem znajduje się klapa na oparcie nóg dla woźnicy. Pod nią usytuowano drewniane elementy pozwalające zaprzęgnąć konia. Drewniane i okute koła z przodu są mniejsze od kół z tyłu.
inne dzieła sztuki
Karawan
Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę usytuowano przy łuku tęczowym na zachodniej ścianie prezbiterium. Ambona składa się z baldachimu, zredukowanego zaplecka, kosza oraz prowadzących do niej przyściennych schodów. Wykonana jest z drewna dębowego, bejcowanego i lakierowanego. Partie ornamentalne zostały wyzłocone lub też polichromowane na czerwono i niebiesko. Kosz uzyskał kształt ośmioboczny. Wieńczy go parapet w formie profilowanego gzymsu koronującego. Kolejne pięć boków kosza flankują spiralne kolumienki o liściastych kapitelach ustawionych na wysokich cokolikach, podtrzymujących imposty z pinaklami. Pole każdego boku ozdobiono maswerkowym baldachimem zwieńczonym wygiętą do przodu sterczyną zakończoną kwiatonem. Baldachimy wspierają smukłe kolumienki o liściastych kapitelach ustawione na wysokich cokolikach. Cokoliki kolumienek narożnych i tych podtrzymujących baldachimy wspierają się na łamanym cokole obiegającym cały kosz. Cokół dekorowany od spodu arkaturą złoconą i polichromowaną na czerwono i niebiesko oddziela górną część ambony od jej spodu. Spód ambony utworzono z spływów koncentrujących się na środku na ośmiobocznej, profilowanej opasce dekorowanej od góry stylizowanym motywem lilii heraldycznej, a od dołu stylizowanymi, złoconymi liśćmi winnej latorośli otaczającej dużą kiść winnego grona. Pod baldachimami na czterech bokach umieszczono wykonane w głębokim reliefie przedstawienia stojących ewangelistów. Piąty bok ambony, przylegający do schodów, zdobi zredukowany baldachim pod którym umieszczono złocony i srebrzony kwiat słonecznika. Każdy z ewangelistów stoi na niewielkim postumencie, ustawionym na głównym cokole. Na każdym postumencie widnieję imię przedstawionego ewangelisty. Na południowym boku kosza umieszczono św. Jan. Ukazany został frontalnie z głową ujętą w trzech czwartych w lewo. Ma on długie, falowane, brązowe włosy spływające na ramiona, głowę pochyloną w prawo, wzrok skierowany ku górze. W lewej ręce trzyma księgę, a w prawej, przyciśniętej do piersi pióro. Ubrany jest w długą zieloną tunikę, nakrytą czerwonym płaszczem. Po lewej stronie, u jego stóp widnieje czarny orzeł. Na kolejnym boku znajduje się św. Marek. Wyobrażono go frontalnie z prawą ręką w geście błogosławieństwa, natomiast w lewej trzyma rotulus. Ma on krótkie, brązowe włosy oraz brodę. Ubrany jest w niebieską tunikę odsłaniającą fragmenty bosych stóp i żółty płaszcz. Po lewej stronie przy jego nogach znajduje się lew. Na następnym boku ukazano frontalnie stojącego św. Mateusza. Ewangelista w lewej ręce przyciśniętej do piersi trzyma rotulus, a prawą opuszczoną wzdłóż tułowia wyciąga do przodu. Ma długie, brązowe, falowane włosy spływające na kark oraz brodę. Ubrany jest w blado różową tunikę i żółty płaszcz. Przy jego lewej stopie znajduje się uskrzydlona anielska główka. Dalej znajduje się także przedstawiony frontalnie św. Łukasz. Równocześnie prawą i lewą ręką podtrzymuje zamknietą księgę. Ma on łysiejące czoło i głowę otoczoną siwiejącymi włosami i brodą. Ewangelista ma na sobie brązową tunikę u spodu odsłaniającą fragmenty bosych stóp oraz bladoniebieski płaszcz przerzucony przez prawe ramię. U jego stóp, po lewej stronie, znajduje się wół. Na ambonę prowadzą ulokowane przy ścianie schody o dziesięciu stopniach. Ich balustradę artykułują kolumienki o liściastych kapitelach flankujące ażurowe, ostrołukowe arkady wypełnione u góry złoconym maswerkiem. Zaplecek ambony został zredukowany do szerokiej listwy dekorowanej stylizowaną ostrołukową arkadką. W jej górnej części wyobrażono dwie tablice Dekalogu z numerami przykazań: na jednej: I, II, III, IV, V; na drugiej: VI, VII, VIII, IX, X. Ponad amboną zawieszono wieloboczny baldachim zwieńczony ażurową wiązką spiętych razem pierścieniem zdobionych czołgankami prętów, tworzących dekoracyjny kwiaton wygięty do przodu. Boki baldachimu ozdobiono wycinanymi w desce maswerkami flankowanymi pinaklami, zwieńczonymi powyginanymi sterczynami. Niebieskie podniebie baldachimu zdobi srebrzone wyobrażenie gołębicy Ducha Świętego na tle złocistych promieni.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz ma kształt stojącego prostokąta. Na czarnym tle ukazana została stojąca postać ubiczowanego Jezusa w ujęciu do pasa. Chrystus ma długie, czarne, falowane, opadające na plecy włosy oraz krótki zarost. Głowę ze złotą koroną cierniową nieznacznie przechyla w lewo. Wokół niej znajduje się srebrzysta gloria promienista, składająca się z namalowanych naprzemiennie cienkich oraz grubszych srebrnych promieni, zakończonych w jaskółczy ogon. Zbawiciel ubrany jest w luźno spływający po ramionach złoty płaszcz przewieszony przez lewę ramię, odsłaniający umięśnioną klatkę piersiową. Jego wyciągnięte do przodu związane złotym sznurem ręce są skrzyżowane na wysokości pasa. W lewej ręce trzyma czterolistną trzcinę zakończoną pałką.
obraz
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujęte w prostokątne, drewniane ramy, zakończone u góry trójkątnym przyczółkiem, nakrytym profilowanym gzymsikiem i zwieńczone prostym krzyżykiem. W polu przyczółka numery stacji. Kompozycje wielofigurowe, postacie statyczne, przedstawione na tle sumarycznie oddanego krajobrazu lub sztafażu architektonicznego. Kolorystyka intensywna z dominacją czerwonych i niebieskich płaszczy. W dolnej części każdego obrazu podpis sceny, malowany czarno na białym pasku: 1. „St(acja) I / Fundatorem [tekst nieczytelny] / JEZUS NA ŚMIERĆ OSĄDZONY”; 2. „St(acja) II / JEZUS BIERZE KRZYŻ NA ZBITE RAMIONA”; 3. „St(acja) III / JEZUS ONDLALY PIERWSZY RAZ UPADA”; 4. „St(acja) IV / JEZUS POTYKA SIE Z NAYSWIEISZA”; 5. „St(acja) V / JEZUSOWI KRZYŻ CIĘŻKI NIEŚĆ POMAGA SZYMON”; 6. „St(acja) VI / JEZUSOWI TWARZ SKRWAWIONA I UPLWANA”; 7. „St(acja) VII / R: Q: S: P: / JEZUS DRUGI RAZ UPADA POD KRZYZEM”; 8. „St(acja) VIII / JEZUS NAUCZA PŁACZĄCE NAD SOBĄ NIE/WIASTY ”; 9. „St(acja) IX / JEZUS TRZECI RAZ UPADA POD KRZYŻEM”; 10. „St(acja) X / JEZUS Z SZAT OBNAŻONY”; 11. „St(acja) XI / JEZUS OKRUTNIE DO KRZYŻA PRZYBITY”; 12. [brak zdjęcia] 13. [brak zdjęcia] 14. „St(acja) XIV / JEZUS DO GROBU WŁOZONY / Franz Jog Mahler in Fre(?) / 6 Aprill 1827”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w kształcie stojących prostokątów w drewnianych ramach. Od góry obrazy ujęte ornamentem rocaille’owym z kartuszami pośrodku, mieszczącym rzymskie numery stacji, wyżej prosty, łaciński krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Kompozycje wielopostaciowe, kadrowane w sceny z tłem wypełnionym błękitnym niebem i zielonymi pagórkami. Postacie malowane intensywnymi, kontrastowymi plamami barwnymi; twarze o delikatnie zaznaczonych rysach, ubrane w obszerne szaty, miękko kształtowane silnym światłocieniem. Chrystus ubrany jest w niebieską suknię oraz zieloną koronę cierniową. Postacie oprawców o muskularnych ciałach, ukazanych w śmiałych skrótach perspektywicznych. Fizjonomie postaci drugoplanowych oddane sumarycznie. Rama prosta, drewniana, bejcowana, zdobienia złocone i srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie stojącego prostokąta w drewnianej ramie, ujęte od góry i dołu uszami o fantazyjnym wykroju, zwieńczone krzyżykiem. W dolnej części podpisy stacji, a na górnych uszach ich numery pisane cyframi rzymskimi. Kompozycja otwarta i wielopostaciowa, przedstawienia dynamiczne z przewagą linii diagonalnych. Kolorystyka bogata z przewagą barw ziemi, błękitu i czerwieni. Światło rozproszone, na szatach modelunek światłocieniowy. Draperia bogata i płynna. Wokół głów postaci pozłacane nimby, otoczone czarnym konturem. Rama drewniana, profilowana i ciemnobrązowa ze złoconymi pasami. Na dolnych uszach podpisy w języku słowackim, pisane kursywą, w dwóch wersach: „I. / Ježiš na smartˇodsúdený.” „II. / Ježiš berie križ na ramená svoje.” „III. / Ježiš po prvýkratˇ padá pod križom.” „IIII. / Ježiš nesúc križ stretá saso svoju żarmúte nou Matkou.” „V. / Šimon pomáha Ježiš - sovi niest križ.” „VI. / Veronika podáva Ježiššovi ru[?]nik kutieraniu tvári jeho.” „VII. / Ježiš to druhýkrát padá pod križom.” „VIII. / Ježiš napomina placúce ženy jeruzalemské.” „IX. / Ježiš to tretikrát padá pod križom.” „X. / Ježišša zo siat vyzliekajú a zlcou napájajú.” „XI. / Ježiša na križ pribijajú.” „XII. / Ježiš na križi skonáva.” „XIII. / Telo Ježiššova z križasni majú a Marii do lona skladajú.” „XIV. / Telo Ježiššovo kladú do hrobu."
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej. Obrazy w kształcie stojących prostokątów. W zwieńczeniu w kartuszu oplecionym rzeźbionymi liśćmi akantu malowane nazwy stacji, zapisane „STACYA I / STACYA II [...]”. U góry zakończone krzyżykiem łacińskim. Obrazy ujęte profilowaną ramą, zdobioną kimationem. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i błękitu, plan dalszy rozmyty. Rama polichromowana na bordowo, profilowania i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej, po siedem z każdej strony. Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujętych od dołu i góry stylizowanymi, rzeźbionymi liśćmi akantu i owalem pośrodku. W zwieńczeniu w owalu malowane numery stacji, u góry zakończone krzyżykiem greckim. Obrazy w formie chromolitografii ujęte profilowaną ramą. Kompozycje bogate, przeważnie wielopostaciowe, odwołujące się do tradycyjnych rozwiązań ikonografii pasyjnej. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i ugru, plan dalszy rozmyty. Na oleodruku ze stacji pierwszej, fragmentarycznie wygiętym od spodu, widoczny fragment napisu „Edit a Paris rue des Ecoles 60 Denos (?)”. Na stacji czternastej sygnatura firmy „TURGIS A PARIS”.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów przedstawiających kolejne stacje drogi krzyżowej. Kompozycje wielopostaciowe w kształcie stojącego prostokąta ujęte w złocone, profilowane ramy zwieńczone krzyżem osadzonym na podstawie o linii wklęsło-wypukłej mieszczącej numer stacji. Kolorystyka jasna, przygaszona.
obraz

Stacje drogi krzyżowej

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Stacje Drogi Krzyżowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/stacje-drogi-krzyzowej-27

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności