Matka Boska Spytkowicka
Zdjęcie nr 1: Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.
Zdjęcie nr 2: Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.
Zdjęcie nr 3: Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.
Zdjęcie nr 4: Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.
Zdjęcie nr 5: Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.

Matka Boska Spytkowicka

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Spytkowice
Miejscowość
Spytkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Kościół
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Miejsce przechowywania
kościół, ołtarz Matki Boskiej Spytkowickiej
Identyfikator
DZIELO/06699
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1753 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 80
wysokość – 110
Autor noty katalogowej
Józef Skrbski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Obraz był przeznaczony do ołtarza powstałego z fundacji Franciszka Tomaszewskiego, miecznika liwskiego. Mógł go wykonać krakowski malarz Józef Kopaciński, z którym proboszcz Jan Skinderowicz podpisał kontrakt na wyzłocenie ołtarza (12 maja 1753). W 1887 roku ołtarz odrestaurowano, być może również i obraz poddano zabiegom konserwatorskim. Obraz odnowił w latach 1955-1956 Adam Witkowski w pracowni konserwacji dzieł sztuki na Wawelu. 29 kwietnia 1956 odbyła się uroczystość poświęcenia odnowionego wizerunku. Prawdopodobnie wówczas dodano haftowaną sukienkę.

Opis

Obraz umieszczony jest w centralnej części południowego ołtarza, w prostokątnej niszy zamkniętej łukiem półkolistym. Ma kształt stojącego prostokąta, umieszczonego w profilowanej ramie. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem siedzącym na jej ramieniu. Maria ukazana jest frontalnie, do pasa, z lekko pochyloną w lewo głową i berłem w prawej dłoni. Jej twarz jest owalna, o wyrazistych rysach, oczy duże, o wykroju migdałowym, ponad nimi brwi zarysowane gładkim łukiem. Nos prosty, usta pełne, ale niewielkie. Cera jasna, lekko zaróżowiona na policzkach. Madonna ubrana jest w biało-czerwoną haftowaną suknię i błękitny płaszcz zarzucony na głowę, pokryty motywami białych kwiatów i liści. Jezusa, którego okrągłą, pełną twarz okalają ułożone w miękkie fale włosy koloru brązowego, wyróżniają duże, migdałowe oczy, niewielki nos i drobne usta. Jest ubrany w pomarańczową suknię, na której wyhaftowane są biało-żółte kwiaty i wijące się brązowe wstęgi. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, lewą dotyka dłoni matki. Na głowach Marii i Jezusa znajdują się zamknięte korony zwieńczone krzyżem, a wokół nich wytłaczane, srebrzyste nimby promieniste. Tło obrazu wykonane jest z metalowej blachy, zdobione srebrną kratką ułożoną pod kątem, ze złotymi gwiazdkami i rozetami w polach.

Zarys problematyki artystycznej

Matka Boska z Dzieciątkiem należy do typu ikonograficznego znanego w Małopolsce w XVII i XVIII wieku. Za główne cechy tego przedstawienia uznaje się niebieski płaszcz zarzucony na głowę, berło i korony podkreślające majestat Marii i jej syna. W ten sposób ukazano Madonnę i Jezusa na obrazach w kościołach w Jawiszowicach, Gaju, Rabie Wyżnej i Grabiu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Obraz Matki Boskiej Spytkowickiej być może namalował krakowski malarz Józef Kopaciński w 1753 roku. Matka Boska została przedstawiona w charakterystycznej wzorzystej szacie okrywającej głowę, z berłem w dłoni; obok berła majestat Marii i Jezusa podkreślają korony zamknięte.

Bibliografia

Warzecha Julian, Mostowik Paweł, "Spytkowice w zapisach księży proboszczów" , [w:] "Księga jubileuszowa 800 lat Spytkowic" , red.Warzecha Julian, Fabin Joanna, Mostwoik Paweł , Ząbki 2000 , s. 77-89
Bukowski Kazimierz, "Matka Boska Spytkowicka. Uzdrowienie chorych (1752- 2002). 250 lat kultu", Kraków 1996

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, umieszczona na ścianie łuku tęczowego, z parapetem dziś nieistniejących schodów od strony prezbiterium i usytuowanej przy nim kaplicy. Kosz ambony założony na rzucie trójliścia z trójkątnymi występami, wsparty na puklowanej konsoli z podwieszoną szyszką. Dolna część ambony wybrzuszona, pokryta rozłożystymi liśćmi akantu, kosz prosty na rzucie odcinków koła z prostokątnymi płycinami wypełnionymi liśćmi akantu, zakończony profilowanym gzymsem. Zaplecek z profilowaną płyciną zakończoną łukiem półkolistym nadwieszonym. Nad koszem baldachim powielający rzut kosza, zwieńczony silnie wystającym gzymsem, z podwieszoną w podniebieniu gołębicą Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Nad baldachimem kabłąki w formie spływów wolutowych opatrzonych liśćmi akantu, podtrzymujące koronę zamkniętą z kulą i krzyżem. Parapet schodów z dekoracją w postaci trzech płycin w kształcie równoległoboku obwiedzionych profilowanymi ramami. Płycina w polu łączącym parapet schodów z podestem przed amboną w formie stojącego prostokąta z uszakami, ujętego motywami roślinnymi. Ambona w kolorze czarnym, z zielonymi i czerwonymi imitacjami marmoryzacji, ze złoconymi ornamentami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Umieszczone na przyczółku całopostaciowe rzeźby aniołów, ułożonych przeciwstawnie, w pozycji półleżącej, zwróconych w kierunku osi ołtarza. Ich nogi bezpośrednio stykające się z gzymsem są ugięte w kolanach, natomiast zewnętrzne – wyprostowane. Ramiona aniołów są szeroko rozłożone, a dłonie z ugiętymi palcami. Głowy lekko pochylone do przodu skłaniają się delikatnie w stronę centrum ołtarza. Ich twarze są owalne, pełne, z głęboko osadzonymi dużymi oczami, przysłonięte do połowy powiekami. Nosy proste, wyraźnie zaznaczone, usta wąskie, lekko rozchylone. Głowy okolone pofalowanymi puklami włosów sięgającymi ramion. Skrzydła aniołów są rozłożone, z głęboko rzeźbionymi piórami. Każdy z aniołów ubrany jest w tunikę, sięgającą kostek z opracowaną lamówką wokół dekoltu oraz w krótszą, wierzchnią szatę, przewiązaną w pasie, z wykrojem pod szyją w kształcie litery „V” i z podwiniętymi rękawami, a także w sandały sięgające do połowy łydki. W opracowaniu wierzchniej szaty dominują pionowe, równoległe, rurkowate fałdy. W szacie spodniej tkanina nad zewnętrzną stopą układa się w formę węzła. Karnacja ciała aniołów kremowa, włosy brązowe, szaty i skrzydła złote.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica usytuowana na postumencie na rzucie półkolistym i schodkowej, kwadratowej płycie. Jej trzon w typie gruszkowym dźwiga puklowaną, półkulistą czarę z profilowanym, ćwierćkolistym w przekroju wylewem. Pokrywa drewniana, bogato profilowana, malowana na czarno, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia błogosławiącego Boga Ojca w półpostaci, z prawą ręką wyciągniętą w geście błogosławieństwa, a lewą wspartą na globie z krzyżem. Głowę ma lekko pochyloną i skierowaną w prawo. Jego twarz jest pociągła, zakończona spiczastą brodą. Brwi mocno opadają w dół po zewnętrznej stronie, oczy, głęboko osadzone rozdzielone są wydatnym, prostym nosem. Zamknięte usta są otoczone obfitymi wąsami i gęstą brodą. Włosy, długie i pofalowane miękko spływają pojedynczymi pasmami na ramiona. Bóg Ojciec ubrany jest w tunikę i płaszcz, przerzucony przez lewe ramię. W opracowaniu tuniki dominują pionowe żłobkowania, a w przypadku płaszcza koncentryczne, rurkowate fałdy. Karnacja ciała Boga Ojca kremowa, włosy szare, szaty złote.
rzeźba
Bóg Ojciec
Zdjęcie nr 1: Na belce tęczowej o zarysie łuku wklęsło-wypukłego z uskokiem usytuowano krzyż z figurą Chrystusa i figury Marii i św. Jana Ewangelisty. Chrystus został przedstawiony frontalnie, w lekkim zwisie, z głową na wysokości dłoni, z nogami lekko ugiętymi w kolanach, skrzyżowanymi stopami, prawa na lewej, przybitymi do krzyża jednym gwoździem. Ręce rozłożone szeroko na ramionach krzyża, dłonie z lekko zgiętymi palcami są przebite gwoździami. Sylwetka Chrystusa jest delikatnie wygięta, głowa bezwładnie opada na prawe ramię. Jego twarz jest pociągła, nos prosty, wąski, oczy małe, zamknięte. Twarz okala szpiczasta, brązowa, krótka broda. Głowę przykrywają gęste, ciemne włosy o falistych, długich puklach zakrywające ucho i opadające na szyję oraz złota korona cierniowa. Ciało opracowane poprawnie pod względem anatomii, ale modelowane delikatnie, z lekko zarysowaną muskulaturą. Na biodrach krótkie perizonium, ze swobodnie opadającym wzdłuż prawego uda końcem materiału. W prawym boku Chrystusa widoczna jest rana od włóczni, z której wypływa krew, podobnie, jak z ran powstałych przez koronę cierniową, czy w miejscach przebitych gwoździami. Belka łuku tęczowego w kolorze brązowym, z fragmentami profilowania złoconymi. Rzeźba Chrystusa polichromowana naturalistycznie, ze złoconym perizonium oraz koroną cierniową i czerwonymi strużkami krwi.
rzeźba
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz znajduje się w niszy ujętej profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta z lekko wklęśniętymi dłuższymi bokami, zamkniętego od góry trójlistnie. Obraz nie powiela kształtu wnęki. Ukrzyżowany Chrystus ukazany jest w typie Cristo morte, w silnym zwisie, przybity do krzyża trzema gwoździami. Jego sylwetka jest lekko wygięta w lewą stronę, głowę opiera na prawym ramieniu. Na wysokości bioder jest przepasany białym, silnie fałdowanym i częściowo rozwianym perizonium. Na głowie dźwiga koronę cierniową, wokół niej świetlisty nimb. Jego twarz jest pociągła, okolona krótką brodą, podobnie jak włosy lekko falowane, spływające na ramiona. Oczy duże, zamknięte, podkreślone silnie zarysowanymi brwiami. Nos długi, prosty, z rozszerzonymi nozdrzami, usta zamknięte. Korpus mocno umięśniony z wyraźnym modelunkiem anatomicznym. Nogi również umięśnione, złączone na całej długości, stopy skrzyżowane prawa na lewą. Całe ciało Chrystusa bardzo jasne w odcieniach ugru. W ciemnym tle, w górnej części kompozycji rozstępujące się obłoki. Ponad jego głową, do pionowej belki krzyża przytwierdzony titulus z pełnym opisem winy Chrystusa w języku hebrajskim, greckim i łacińskim: „ישוע הנצרת מלך היהודים / IHCOVC O NA/ZAPAIOC O BA/CILEYC TΩN/IOYΑAIΩN / IESVS NAZA/RENVS REX / IUDEORVM (Jezus Nazareński Król Żydowski)”.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz boczny, ustawiony w południowo-wschodnim narożu korpus, jest architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Sam ołtarz z prostą mensą jest prostopadłościenny. Retabulum zostało zbudowane na zdwojonym cokole, ustawionym ukośnie, z filarami opiętymi z trzech stron pilastrami kompozytowymi podtrzymującymi belkowanie o znacznie wysuniętym gzymsie. Zwieńczenie jest w kształcie stojącego prostokąta ujętego ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi dźwigającymi odcinki belkowania z silnie wyłamanym ku przodowi gzymsem z muszlą palmetową pośrodku. Na cokołach i w partii fryzu znajdują się wstęgi ornamentu regencyjnego z listkami i rozetami, a w zwieńczeniu kampanule podwieszone pod listkami akantu. W części środkowej wnęka ujęta w profilowaną ramę, prostokątną, z uszkami u dołu, zakończoną trójliściem, w której jest umieszczony obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (na zasuwie obraz z przedstawieniem św. Józefa); nad ramą para uskrzydlonych aniołków podtrzymujących koronę otwartą z wydatnymi fleuronami. Na belkowaniu siedzą uskrzydlone aniołki, przepasane opaską na biodrach, z narzędziami Męki Pańskiej w rękach. W zwieńczeniu o formie prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym, w profilowanej ramie, znajduje się obraz ukazujący św. Marię Magdalenę. Ołtarz polichromowany na ciemny brąz, z filarami i pilastrami imitującymi marmoryzację, ze złoconymi ornamentami i profilami; figury aniołów z naturalną karnacją, ze złoconymi skrzydłami. Polichromia ołtarza w tonacji brązowej i zielonej ze złoceniami.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Józef Skrbski, "Matka Boska Spytkowicka", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-spytkowicka

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności