Epitafium Katarzyny Gebauer
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. Na tablicy inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KATARZYNA GEBAUER / umarła d(nia) 16. Kwietnia 1856 r(oku) / Pogrążone w smutku Rodzeństwo / proszą o westchnienie za dusze / Jej do BOGA." Napis ujęto w owalną, złotą, malowaną ramkę. Narożniki wypełniają silnie przestylizowane rozety ujęte z profilu.

Epitafium Katarzyny Gebauer

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/09008
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1856 rok
Fundator
rodzeństwo zmarłej
Technika i materiał
marmur dębnicki, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Tablica została wykonana w / lub po 1856 roku i wmurowana w ścianę kościoła.

Opis

Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta. Na tablicy inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KATARZYNA GEBAUER / umarła d(nia) 16. Kwietnia 1856 r(oku) / Pogrążone w smutku Rodzeństwo / proszą o westchnienie za dusze / Jej do BOGA." Napis ujęto w owalną, złotą, malowaną ramkę. Narożniki wypełniają silnie przestylizowane rozety ujęte z profilu.

Zarys problematyki artystycznej

Jedna z 29 znajdujących się w wielickim kościele tablic upamiętniająca Katarzynę Gebauer. Są to w większości, jak i w tym przypadku, proste epitafia zawierające podstawowe informacje o zmarłych.
Omawiana płyta została wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego, czyli wapienia w kolorze czarnym, który z racji swej nietypowej właściwości polerowania do połysku nazywano marmurem. Wydobywano go w Dębniku koło Krzeszowic, w kamieniołomach należących od XVII wieku do 1953 roku do karmelitów bosych z Czernej. Materiał był niezwykle popularny w sztuce polskiej w XVII i XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Tablica epitafijna poświęcona Katarzynie Gebauer zmarłej w 1856 roku została ufundowana przez rodzeństwo i wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany na podmurówce z kamienia, o konstrukcji zrębowej, szalowany; jednonawowy, orientowany; wieża o konstrukcji słupowej. Prezbiterium na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie, od północy przylega prostokątna w rzucie zakrystia; nawa na planie prostokąta, z przylegającą od południa kruchtą na rzucie kwadratu; dobudowana nawa na planie dłuższego od poprzedniej prostokąta, od zachodu wieża na planie kwadratu, częściowo wtopiona w ścianę zamykającą nawę, z wyodrębnionymi dwoma pomieszczeniami flankującymi ją. Nawy i prezbiterium nakryte stropami, oddzielone od siebie szerokimi arkadami zamkniętymi łukami odcinkowymi. W zachodniej części większej nawy prosty parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch drewnianych filarach; prospekt organowy przepruwa strop w przestrzeń wieży. Posadzka z płyt ceramicznych. Otwory okienne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, obwiedzione listwowymi opaskami, z kwaterowymi podziałami; od strony południowej – jedno w prezbiterium i po dwa w każdej części nawy, od strony północnej po dwa w każdej części nawy, od zachodniej dwa niewielkie flankujące wieżę. W zakrystii analogiczny otwór okienny od wschodu i mniejszy od północy. Otwory wejściowe: z prezbiterium do zakrystii drzwi płycinowe w futrynie; w przejściu z mniejszej nawy do kruchty drzwi płycinowe w futrynie; w przejściu z przyziemia wieży do większej nawy otwór w formie stojącego prostokąta z wklęsłymi górnymi narożami, obwiedziony listwowymi opaskami. Ściany z zewnątrz szalowane z listwowaniem. Trzy dachy z osobnymi kalenicami, nad prezbiterium wielospadowy; nad dwiema nawami dwuspadowe, zakończone daszkami okapowymi; kryte ceramiczną dachówką. Wieżyczka na sygnaturkę na kalenicy nad mniejszą nawą, obita blachą, zamknięta daszkiem wieżowym. Wieża o ścianach zwężających się ku górze, trójkondygnacyjna. Dolna kondygnacja zamknięta gzymsem, a dwie wyższe daszkami okapowymi. Całość zwieńczona hełmem ostrosłupowym z latarnią przeprutą oknami. Otwory okienne: w pierwszej kondygnacji na ścianie wschodniej i zachodniej w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, obwiedzione listwowymi opaskami, z kwaterowymi podziałami; w drugiej kondygnacji z trzech stron okulusy, w trzeciej z czterech stron niewielkie okienka. Otwór wejściowy od zachodu, na pięciu kamiennych stopniach, drzwi deskowe-spągowe, dwuskrzydłowe, w odrzwiach belkowych; nakryty daszkiem dwuspadowym.
kościół
Kościół św. Anny
Zdjęcie nr 1: Kropielnica kamienna, wolnostojąca ustawiona na czworobocznym, profilowanym cokole. Trzon w formie wiązki czterech kolumn ustawionych na osobnych postumentach, dźwigających półkulistą czarę o delikatnie zaznaczonym wylewie. Tył nieopracowany, płaski.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem Najświętszej Marii Panny stojącej na obłoku i sierpie księżyca w towarzystwie aniołków. Maria ukazana jest w całej postaci, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową skierowaną w przeciwną stronę, w kontrapoście, ze skrzyżowanymi dłońmi, złożonymi na piersi. Ma owalną twarz, o dużych, okrągłych oczach skierowanych w górę, krótkim nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrana jest w białą, obszerną suknię o szerokich rękawach oraz niebieski płaszcz przewieszony przez prawe przedramię, zarzucony na plecy i opadający przy jej lewej nodze. Wokół głowy Marii wieniec z dwunastu gwiazd. Obłok, na którym stoi Maria flankowany jest dwiema parami adorujących ją puttów, z których jeden po lewej stronie trzyma gałązkę lilii. W prawym dolnym rogu putto zakrywa się połą płaszcza Marii. Scena ukazana na tle nieba, na którym obłoki otaczają kręgiem postać Niepokalanej. W prawym dolnym rogu obrazu pod lewą dłonią putta sygnatura „Wojciech Eljasz / w Krakowie 1856”. Na odwrocie obrazu napis „(...) Kałczyńskiego Probos(zcza) / (...)kiego Wikarego w Biskup(icach) / [...] Niepokalanego Poczę(cia) / [...] r. 1854. malowano”.
obraz
Najświętsza Maria Panna Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Pośrodku, na tle sumarycznie oddanego pejzażu, konający św. Sebastian przywiązany do drzewa. Święty ukazany frontalnie, lekko zwrócony w lewo, z prawą ręką przywiązaną wysoko do gałęzi, lewą schowaną z tyłu. Głowa przechylona w lewo, skierowana w dół. Twarz młodzieńcza, z wysokim czołem i prostym, długim nosem, oczy i usta zamknięte. Włosy jasnobrązowe odsłaniające prawe ucho i opadające na lewe ramię. Biodra przepasane białą, długą tkaniną. W ciele utkwione strzały. W tle czerwony, rozłożysty płaszcz opadający na skałę i konar drzewa. W prawym dolnym rogu tarcza, hełm i łuk legionisty rzymskiego. Tło nieokreślone, z nisko zarysowanym horyzontem, niebo szaroniebieskie. Pośrodku w dolnej części obrazu sygnatura: m Wojciech Eliasz / w Krakowie 1856.
obraz
Św. Sebastian
Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej, po siedem z każdej strony. Obrazy w kształcie stojących prostokątów, ujętych od dołu i góry stylizowanymi, rzeźbionymi liśćmi akantu i owalem pośrodku. W zwieńczeniu w owalu malowane numery stacji, u góry zakończone krzyżykiem greckim. Obrazy w formie chromolitografii ujęte profilowaną ramą. Kompozycje bogate, przeważnie wielopostaciowe, odwołujące się do tradycyjnych rozwiązań ikonografii pasyjnej. Kolorystyka żywa, z dominacją czerwieni i ugru, plan dalszy rozmyty. Na oleodruku ze stacji pierwszej, fragmentarycznie wygiętym od spodu, widoczny fragment napisu „Edit a Paris rue des Ecoles 60 Denos (?)”. Na stacji czternastej sygnatura firmy „TURGIS A PARIS”.
obraz
Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Epitafium Katarzyny Gebauer", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-katarzyny-gebauer

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności