Śmierć św. Karola Boromeusza
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.
Zdjęcie nr 2: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.
Zdjęcie nr 3: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.
Zdjęcie nr 4: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.
Zdjęcie nr 5: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.
Zdjęcie nr 6: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks. Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.

Śmierć św. Karola Boromeusza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Niepołomice
Miejscowość
Niepołomice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niepołomice
Parafia
Najświętszej Panny Marii i Dziesięciu Tysięcy Męczenników
Miejsce przechowywania
kościół, kaplica św. Karola Boromeusza (Lubomirskich)
Identyfikator
DZIELO/04814
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
trzecia ćwierć XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
Olej na płótnie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz Śmierć św. Karola Boromeusza przynależy do cyklu wizerunków z życia św. Karola Boromeusza, umieszczonych w polach bocznych kaplicy Lubomirskich w Niepołomicach. Dzieło znajduje się w arkadzie ściany ołtarzowej. Obrazy zasłaniają starsze malowidła ścienne, przez Tadeusza Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego uznane zostały za część pierwotnej dekoracji wnętrza kaplicy. Krystyna Sinko-Popielowa ich powstanie połączyła z restauracją kaplicy w 1738 roku oraz powstaniem nastawy ołtarzowej. Michał Kurzej odrzucił tę datację z racji występowania w ołtarzu kaplicy i na obrazach ornamentu rocaille. Integralną cześć z obrazem stanowią inskrypcje, łacińska umieszczona na archiwolcie wnęki i wierszowana polska znajdująca się pod obrazem na dolnej krawędzi niszy.

Opis

Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym. Na tle schematycznie malowanych żółtoszarych obłoków oraz promieni padajacych z prawego, górnego rogu ukazano umierającego św. Karola Boromeusza. Jeden z promieni wyraźnie oświetla Boromeusza. Święty został przedstawiony klęcząc w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ma omdlałe ramiona oraz opuszczoną głowę na piersi. Jego twarz jest owalna z dużym zakrzywionym nosem, zamkniętymi oczami i wąskimi ustami. Ubrany jest w strój kardynalski, purpurową sutannę, mucet i piuskę oraz białą komżę. U jego stóp leży kapelusz kardynalski oraz ukośnie ułożony krzyż arcybiskupi. Po prawej stronie ukazano stół nakryty tkaniną w kolorze ciemnozgniłej zieleni. Na nim leży otwarta księga na środku której widnieje drewniany krucyfiks.
Ponad obrazem na łuku archiwolty widnieje czerwony napis łaciński: Beati mortui qui in Domino meriantur [powinno być - moriuntur] Apocal[ypssis]. Cap[ut]: 14 vers[us].13. Na dolnej krawędzi arkady umieszczono czerwony napis polski: Klęczące prawie życie, świętego Karola / więc klęczący umiera łaska Boska woła.

Zarys problematyki artystycznej

Przedstawienie śmierci św. Karola Boromeusza stosunkowo rzadko występuje w jego ikonografii. Wydaje się, że malarz pracujący nad cyklem w Niepołomicach w tym przypadku posłużył się własną inwencją, łącząc dwie popularne kompozycję, reprezentacyjne ujęcie stojącej postaci św. Karola z krzyżem w ręce (np. grafika Francesca Aquila według Pietra Nellego Św. Karol Boromeusz, około 1724-1728, którą posłużył się do ilustracji tego samego tematu Szymon Czechowicz około 1745 roku w krakowskiej bazylice Mariackiej), z modlitwą św. Karola Boromeusza przed krucyfiksem (np. miedzioryt Św. Karol Boromeusz w otoczeniu budowli ufundowanych przez niego lub wzniesionych z jego inicjatywy C. Laurentiego z 1676 roku lub Modlący się przed krucyfiksem św. Karol Boromeusz anonimowego malarza w ołtarzu bocznym w drewnianym kościele św. Andrzeja w Osieku z drugiej połowy wieku XVII).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

K. Sinko-Popielowa, Kościół w Niepołomicach, "Rocznik Krakowski, 30, 1938, s. 106;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 51;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4. Miasto Kraków, cz. 2. Kościoły i klasztory śródmieścia 1, red. A. Bochnak, J. Samek, Warszawa 1971, s. 24, il. 385.
T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982, s. 415;
K. Smith, F. Tschochner, Karl Borromäus, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, t. 7, Ikonographie der Heiligen. Innozenz bis Melchisedech, herges. W. Braunffels, Rom-Freiburg-Basel-Wien 1994, kol. 273-275;
R. Róg, Kościół w Niepołomicach, Kraków 1998, s. 61;
P. Krasny, Święty Karol Boromeusz a sztuka, [w:] Święty Karol Boromeusz a sztuka w Kościele powszechnym, w Polsce, w Niepołomicach, red. P. Krasny, M. Kurzej, Kraków 2013, s. 22 il. 5;
M. Kurzej, Kaplica św. Karola Boromeusza przy kościele w Niepołomicach, [w:] Święty Karol Boromeusz a sztuka w Kościele powszechnym, w Polsce, w Niepołomicach, red. P. Krasny, M. Kurzej, Kraków 2013, s. 68-69;
Z. Michalczyk, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych ze szczególnym uwzględnieniem późnego baroku, Warszawa 2016, s. 714, il. 339a-339b.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem śmierci św. Karola Boromeusza przynależy do cyklu wizerunków z legendą tego świętego z trzeciej ćwierci XVIII wieku, umieszczonych w polach bocznych każdej ze ścian kaplicy Lubomirskich w Niepołomicach. Jest to dzieło lokalnego malarza o przeciętnych zdolnościach artystycznych, co widać także w pozostałych obrazach cyklu. Przedstawienie śmierci św. Karola Boromeusza stosunkowo rzadko występuje w jego ikonografii. Wydaje się, że malarz pracujący nad cyklem w Niepołomicach w tym przypadku posłużył się własną inwencją, łącząc dwie popularne kompozycję, reprezentacyjne ujęcie stojącej postaci św. Karola z krzyżem w ręce z modlitwą św. Karola Boromeusza przed krucyfiksem.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba przedstawia Chrystusa Zmartwychwstałego, stojącego w lekkim kontrapoście, z ciężarem ciała wspartym na lewej nodze, która depcze węża trzymającego w paszczy jabłko. Zbawiciel prawą nogę lekko ugina w kolanie opierając ją na ludzkiej czaszce. Chrystus w lewej ręce trzyma złotą laskę krzyżową z podwieszoną chorągwią, prawą zaś unosi w geście błogosławieństwa. Ma owalną twarz z prostym nosem, z uniesionymi ku górze brązowymi oczami i jasnoróżowymi ustami. Jego głowę okalają długie, brązowe włosy opadające na ramiona w lekkich lokach oraz krótka, brązowa broda. Zmartwychwstały ubrany jest w złocony płaszcz ze srebrną podszewką, odsłaniający prawe ramię, przerzucony z przodu przez lewą rękę i opadający miękkimi fałdami zakrywając prawy bok postaci. Karnacja ciała jest bladoróżowa. Na dłoniach, boku oraz stopach widoczne są czerwone rany po gwoździach i lancy.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Dzwonnica murowana z cegły, tynkowana. Zbudowana na rzucie kwadratu, na cokole, trójkondygnacyjna, zwieńczona blaszanym hełmem z ażurową wieżyczką i iglicą. Od wschodu wejście, zamknięte łukiem półkolistym, w kamiennym, profilowanym obramieniu. Nad nim kamienna tarcza z herbem Lis. W najwyższej kondygnacji duże ostrołukowe otwory dzwonne, wyżej, pod okapem małe owalne.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Kołaczkowskiego
Zdjęcie nr 1: Kamienna chrzcielnica osadzona na wysokim cokole na planie kwadratu, z profilowanym, wielostopniowym trzonem, dekorowanym puklowaniem, liśćmi akantu i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Czara puklowana, ozdobiona kartuszem z godłem herbowym Jastrzębiec od frontu oraz kartuszem z godłem herbowym Gryf po przeciwnej stronie, po bokach dwa bukraniony. Chrzcielnica polichromowana w kolorze czerwonym ze złoconymi detalami. Drewniana pokrywa w formie podstawy dekorowanej perełkowaniem i żłobkami, zwieńczona klasycystycznym wazonem zdobionym girlandami, zakończonym kwiatem. Chrzcielnica umieszczona w niszy drewnianej oprawy filara arkady tęczowej. Nadbudowa jest architektoniczna, dwukondygnacyjna ze zwieńczeniem. Pierwsza kondygnacja z niszą ujętą dwustrefowym cokołem, zakończonym profilowanym gzymsem dekorowanym żłobkami, zakończonym kartuszem, flankowana kwiatowymi zwisami. Druga kondygnacja z płyciną ujętą pilastrami ozdobionymi kwiatowymi zwisami, zakończonymi gzymsem przechodzącym w woluty, na których znajdują się uskrzydlone główki anielskie. W niszy na rzeźbionym fragmencie skały, flankowanym dwoma drzewami, grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Nad nią na łuku gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Zwieńczenie w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujętego spływami wolutowymi dekorowanymi akantem, zakończone gzymsem i baldachimem. W polu, na obłoku rzeźbiona półpostać Boga Ojca z nimbem trójkątnym i promienistym wokół głowy. Baldachim na planie półkola, w formie niepełnego belkowania, na nim cztery kabłąki podtrzymujące cokół, na którym znajduje się klasycystyczny wazon. Oprawa polichromowana w kolorze seledynowym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.
chrzcielnica
Chrzcielnica w architektonicznej obudowie
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura Chrystusa Ukrzyżowanego umieszczona jest na belce tęczowej. Chrystus został ukazany na krzyżu w dużym zwisie na wyprężonych ramionach, tworzących kształt litery „V”. Jego korpus jest wydłużony i esowato wygięty z silnym zaznaczeniem modelunku anatomicznego. Nogi zostały lekko zgięte w kolanach i nieznacznie odchylone w bok, zaś stopy skrzyżowane i przybite jednym gwoździem do krzyża. Wyeksponowano muskulaturę kończyn, żebra i ranę w boku. Głowa Zbawiciela opada na prawe ramię. Jego twarz jest podłużna, z długim, prostym nosem, o zamkniętych oczach i otwartych ustach w grymasie bólu. Otacza ją gęsta, kręcona broda oraz długie, ciemne włosy opadające lokami na oba ramiona. Na głowie widoczna jest cierniowa korona o długich kolcach. Biodra Zbawiciela zostały przepasane długim perizonium sięgającym kolan. Jest ono na środku drapowane za pomocą misowych fałd układających się poprzecznie, zaś po bokach zostało wywinięte za pomocą dwóch festonów opadających kaskadowo wzdłuż ud. Ponad głową Chrystusa umieszczony jest złocony titulus o kształtach barokowych w formie kartusza z napisem „INRI”.Rzeźba jest polichromowana, a perizonium srebrzone z zastosowaniem laserunków.
rzeźba
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Zmartwychwstałego ukazanego w całej postaci, w trzech czwartych w prawo, w wykroku, z prawą nogą zgiętą w kolanie. W prawej, uniesionej ręce trzyma chorągiew z białym krzyżem na czerwonym tle, lewa uniesiona do góry w geście błogosławieństwa. Twarz owalna, pociągła, z migdałowatymi oczami i prostym nosem, okolona falowaną brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus przez biodra ma przewiązane krótkie, obficie fałdowane perizonium, z rozwianym na lewym boku fragmentem. Pod szyją ma zapięty płaszcz rozwiany z tyłu postaci. Ciało krępe, muskularne, z podkreślonymi mięśniami klatki piersiowej. Postać umieszczona na profilowanym postumencie z tablicą z inskrypcją „EGO SVM RESVR/RECTIO ET VITA / IOAN(NES) CAP(UT) XI”.
płaskorzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Śmierć św. Karola Boromeusza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/smierc-sw-karola-boromeusza

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności