Trójca Święta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.

Trójca Święta

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Zator
Miejscowość
Palczowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Jakuba
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05199
Kategoria
obraz
Czas powstania
XIX wiek
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 88 cm
wysokość – 134 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęty profilowaną, rzeźbioną, złoconą ramą z przedstawieniem Trójcy Świętej. Po prawej stronie kompozycji sylwetka siedzącego na obłokach Boga Ojca w trzech czwartych zwróconego w prawo. Ukazany jest jako mężczyzna w podeszłym wieku. Głowę charakteryzuje wydatna łysina. Twarz z bruzdami na policzkach, nos długi, ostro zakończony, zaróżowione policzki i gęsty, długi zarost. Długie, siwe, lekko falowane włosy wspierają się na ramionach. Postać ma na sobie suknię w kolorze kremowym oraz obszerny, rozwiany, czerwony płaszcz spięty na lewym ramieniu fibulą i obszyty złoconym, kameryzowanym galonem. W prawej, wspartej na nodze ręce złote berło zwieńczone czerwonym kamieniem. Lewa ręka nieco odsunięta w bok. Prawa noga wsparta na globie ziemskim. Lewą stronę kompozycji zajmuje sylwetka siedzącego na obłokach Jezusa w trzech czwartych zwróconego w lewo. Lekko przechyloną w bok głowę charakteryzje pociągła twarz o delikatnych rysach dojrzałego mężczyzny, z krótkim, brązowym zarostem. Kasztanowe włosy sięgają ramion. Nagą sylwetkę Jezusa osłania narzucony na plecy, lekko rozwiany ciemnoniebieski płaszcz. Prawą ręką podtrzymuje duży krzyż, lewa opuszczona w dół i nieco wysunięta do przodu. Prawa noga wsparta na globie ziemskim z zaznaczonymi zarysami kontynentów, lewa cofnięta. Na lewym boku, dłoniach i stopach widoczne ślady ran. Znajdującą się pod stopami postaci kulę ziemską podtrzymują trzy, nagie unoszące się w powietrzu aniołki. W górnej partii, na tle rozsuniętych obłoków i rozświetlonego nieba gołębica Ducha Świętego, od której biegną wiązki promieni.

Zarys problematyki artystycznej

W retabulum ołtarza głównego w kościele w Palczowicach znajduje się namalowane w XIX wieku przedstawienie Trójcy Świętej, czyli Trzech Osób Boskich – Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego istniejących w odrębnych relacjach osobowych, jednak w jedności istoty oraz równości majestatu. W sztukach plastycznych występuje kilka wariantów ukazywania Trójcy Świętej, zarówno w postaci sylwetek ludzkich, jak i symboli graficznych związanych z liczbą 3. Jest nimi zatem trójkąt równoramienny, czy potrojone motywy, jak płatki koniczyny, zające, nakładające się na siebie koła. Zaskakującym wątkiem w plastycznych wyobrażeniach Trójcy Świętej są hybrydyczne twory, jak „tricephalus” czyli głowa o trzech obliczach lub trzy głowy osadzone na jednym korpusie. Tego typu przedstawienia zostały zakazane w 1628 roku. Najczęściej stosowanym w wyobrażeniach plastycznych sposobem ukazywania Trójcy Świętej na przestrzeni wieków były wizerunki figuralne. Jednym z najstarszych przedstawień trzech, niemal identycznych postaci ludzkich interpretowanych jako Trójca Święta jest fragment dekoracji sarkofagu z IV wieku w Muzeum Laterańskim. Motyw ten ewoluował w wersji wizerunków trzech mężczyzn – młodzieńca, dojrzałego mężczyzny oraz starca. Najpopularniejszą wersją jest natomiast przedstawienie Boga Ojca jako starca, Chrystusa Zmartwychwstałego i towarzyszącej im gołębicy Ducha Świętego. Jednak i w tym typie wykształciło się kilka wersji ikonograficznych, jak średniowieczny temat Paternitas ukazujący tronującego Boga Ojca z Synem Bożym w typie Emanuela. Jest on bliższy sztuce Kościoła wschodniego, na zachodzie natomiast w XII wieku wykształcił się tzw. Tron Łaski, gdzie Bóg Ojciec trzyma ukrzyżowanego Chrystusa. Wariantem tego przedstawienia jest występujący od XIV wieku motyw Pietas Domini z Bogiem Ojcem podtrzymującym zdjęte z krzyża ciało Syna Bożego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Płótno pofalowane i przedziurawione w kilku miejscach, ubytki warstwy malarskiej.

Streszczenie

W retabulum ołtarza głównego w kościele parafialnym w Palczowicach znajduje się namalowane w XIX wieku przedstawienie Trójcy Świętej w jednej z najczęściej spotykanych wersji ikonograficznych.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne, całopostaciowe figury aniołów siedzących w zdynamizowanych pozach na przerwanym przyczółku ołtarza głównego, ukazanych pod postaciami małych dzieci. Anioł po prawej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko pochylając do przodu. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, lekko zadartym nosie, kształtnych ustach i podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez prawe ramię. Wyciągnięta do przodu lewa ręka skierowana jest w prawo, nogi skrzyżowane. Na plecach rozłożone złocone skrzydła. Anioł po lewej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko odchylając nieco do tyłu sylwetkę. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie, rozchylonych ustach i wydatnym podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez lewe ramię. Skierowane w lewo, zgięte w łokciach ręce uniesione są do góry z wyprostowanymi palcami wskazujacymi. Na plecach rozłożone złocone skrzydła.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz
Boczny prawy (południowy)
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz jest na planie pięcioboku z ośmioboku ze ściankami wydzielonymi wąskimi pilastrami na wysokich cokołach, o trzonach zdobionych motywem liści laurowych. Pola ścianek wypełniają płyciny w formie stojącego prostokąta pokryte ornamentem kandelabrowym. Kosz dołem obiega gzyms w kształcie półwałka. Ujęty ornamentem sznurowym parapet jest w formie gzymsu. Spód kosza w postaci wklęsło-wypukłego, zdobionego czterema kabłąkami w formie S-kształtnych wolut, ostrosłupa z podwieszeniem w formie kuli. Schody są jednobiegowe z balustradą w kształcie ścianki wypełnioną parą romboidalnych płycin z motywem koła i pary trójkątów o wklęsłej podstawie. Struktura polichromowana w kolorach zielonym, niebieskim i fioletowym, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Jakuba w Palczowicach został wybudowany w roku 1894 w miejsce wcześniejszego kościoła z roku 1498. Kościół halowy, na kamiennej podmurówce, wzniesiony z drewna. Kościół jest jednonawowy, orientowany. Po jego zachodniej stronie szeroka, czworoboczna wieża nakryta ośmiobocznym hełmem. Pod hełmem również ośmioboczny szeroki, drewniany kandelabr. Hełm strzelisty, kryty gontem, zwieńczony metalowym krzyżem. Z czterech stron hełmu metalowe wykusze okienne ze stylizowanymi sterczynami. Po czterech stronach korpusu wieży w jego wysokości małe otwory okienne zwieńczone ostrokątnie. Korpus halowy nakryty dwuspadowym dachem z gontu. We wschodniej części dachu ośmioboczna metalowa sygnaturka również zwieńczona krzyżem. Jej hełm strzelisty z pokryciem metalowym. W korpusie od południa i północy po dwa prostokątne otwory okienne z bliźniaczymi zamkniętymi ostrołukowo kwaterami. Prezbiterium niższe i węższe w stosunku do nawy, kryte osobnym, dwuspadowym dachem gontowym, zamknięte trójbocznie. Po południowej stronie prezbiterium dwa otwory okienne analogiczne do zlokalizowanych w nawie. Po północnej stronie prezbiterium dobudowana murowana, tynkowana zakrystia z dachem jednospadowym, krytym blachą. W zakrystii jeden czworokątny otwór okienny i osobne wejście po stronie wschodniej. Nad głównym wejściem do kościoła, z czworobocznymi, dwuskrzydłowymi drzwiami wysunięte dwuspadowe zadaszenie Po bokach drzwi w połowie ich wysokości symetrycznie ułożone, czworokątne otwory okienne. Do południowej ściany nawy głównej przylegająca drewniana kruchta na planie prostokątnym z dwuspadowym zadaszeniem zwieńczonym krzyżem. Po obu stronach drzwi otwory okienne zwieńczone ostrokątnie.
kościół
Kościół św. Jakuba w Palczowicach
Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron
Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Podobrazia cyklu obrazów stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona i jednocześnie wyważona, o szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane w odcieniu brązu i czerni ramy z wklęsło-wypukłym w formie podwieszeniem i zwieńczeniem z motywem krzyża o trójlistnie zakończonych ramionach. W górnej partii ram znajdują się numery stacji, a w dolnej ich nazwy w formie napisów wykonanych czarną farbą.
obraz
Droga krzyżowa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, ścięta z tyłu, przedstawiająca świętą zakonnicę, być może dominikankę (?), umieszczona po lewej stronie glorii w zwieńczeniu ołtarza bocznego. Postać ukazana frontalnie, w pozycji stojącej, z ugiętą w kolanie prawą nogą, ręce zgięte w łokciach, wysunięte do przodu. Święta ubrana w czarny habit z białym szkaplerzem i biały płaszcz; na głowie czarny welon, wokół twarzy podwika. Twarz pociągła z wydatnym nosem, oczy o opadających zewnętrznych kącikach, usta lekko rozchylone.
rzeźba

Nieznana święta zakonnica (dominikanka?)

Zdjęcie nr 1: Pełnopostaciowa figura ukazuje stojącą frontalnie świętą niewiastę w kontrapoście. Święta z odchyloną nieznacznie do tyłu głową prawą ręką unosi na wysokości piersi trzymając w niej niezachowany przedmiot, lewą zaś lekko odsuwa od siebie. Kobieta ma pociągłą twarz o pucułowatych, rumianych policzkach, wyrazisty nos i usta. Jej głowę otaczają brązowe włosy spływające na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną tunikę przewiązaną na piersi szarfą oraz narzucony na ramiona złoty płaszcz osuwający się z tyłu postaci. Spod tuniki widać fragment lewej stopy obutej w sandał.
rzeźba

Nieznana Święta

Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron

Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, przechylonej delikatnie w tył, z głową skierowaną w lewo. Obie ręce ma ugięte i wyciągnięte do przodu. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma długie, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, schowane pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała. Na głowę ma narzucony silnie drapowany płaszcz, opadający na plecy, zawiązany na prawym ramieniu i przerzucony przez biodra z wywiniętym z przodu brzegiem. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, delikatnie odchylonej, z nieznacznie uniesioną głową, skierowaną w prawo. Prawą rękę kładzie na piersi, lewą, ugiętą wyciąga przed siebie. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma falowane, z przedziałkiem na środku głowy, ukryte pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała oraz płaszcz zawieszony w partii nóg, z wywiniętą fałdą na lewym boku. Na głowę ma narzucony welon, opadający na ramiona. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Trójca Święta", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/trojca-swieta-14

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności