Święta Rodzina
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia wielopostaciową kompozycję zatytułowaną Święta Rodzina. Pośrodku, na podwyższeniu ukazana jest siedząca postać Matki Boskiej zwróconej na wprost i kierującej głowę w trzech czwartych w prawo. Owalną twarz charakteryzują młodzieńcze rysy. Maria ubrana jest w białą i nałożoną na nią jasnobrązową suknię oraz niebieski płaszcz częściowo osłaniający zwieńczoną koroną głowę. Na kolanach trzyma, osłaniając je białą chustą, półnagie Dzieciątko przechylające się w prawo, z koroną na głowie. Jezus wyciąga rączki w kierunku siedzącej obok św. Anny. Zwrócona w trzech czwartych w lewo kobieta ubrana jest w brązową i ciemnoniebieską suknię oraz ciemnoniebieski płaszcz. Głowę osłania brązowa chusta. Twarz Anny charakteryzują wyraziste rysy. Święta oburącz ujmuje Jezusa. W tle, po lewej stronie za Marią widoczna jest postać św. Józefa zwróconego w trzech czwartych w prawo, trzymającego kwiat białej lilii. Nieco bliżej siedzi zwrócona w trzech czwartych w prawo sylwetka św. Joachima. Jego twarz charakteryzują rysy mężczyzny w podeszłym wieku oraz siwe zarost i włosy. Święty ubrany jest w bordową suknię i popielaty płaszcz. Lewą rękę unosi na wysokości klatki piersiowej, prawą podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Głowę Marii i Jezusa okalają świetliste nimby, pozostałych postaci aureole. Scena ukazana jest w pomieszczeniu otwierającym się na zewnątrz dużym oknem. Na pierwszym planie, po bokach znajduje się para wazonów z kwiatami. Po prawej stronie obrazu, na wysokości głowy św. Anny jest napis „SACRA / FAMILIA”.

Święta Rodzina

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Rzyki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Jakuba Apostoła
Miejsce przechowywania
kościół nawa boczna południowa, czwarte przęsło, ściana zachodnia
Identyfikator
DZIELO/24294
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
przełom XVIII i XIX wieku (?)
Technika i materiał
olej/tempera na desce
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Domena Publiczna

Opis

Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia wielopostaciową kompozycję zatytułowaną Święta Rodzina. Pośrodku, na podwyższeniu ukazana jest siedząca postać Matki Boskiej zwróconej na wprost i kierującej głowę w trzech czwartych w prawo. Owalną twarz charakteryzują młodzieńcze rysy. Maria ubrana jest w białą i nałożoną na nią jasnobrązową suknię oraz niebieski płaszcz częściowo osłaniający zwieńczoną koroną głowę. Na kolanach trzyma, osłaniając je białą chustą, półnagie Dzieciątko przechylające się w prawo, z koroną na głowie. Jezus wyciąga rączki w kierunku siedzącej obok św. Anny. Zwrócona w trzech czwartych w lewo kobieta ubrana jest w brązową i ciemnoniebieską suknię oraz ciemnoniebieski płaszcz. Głowę osłania brązowa chusta. Twarz Anny charakteryzują wyraziste rysy. Święta oburącz ujmuje Jezusa. W tle, po lewej stronie za Marią widoczna jest postać św. Józefa zwróconego w trzech czwartych w prawo, trzymającego kwiat białej lilii. Nieco bliżej siedzi zwrócona w trzech czwartych w prawo sylwetka św. Joachima. Jego twarz charakteryzują rysy mężczyzny w podeszłym wieku oraz siwe zarost i włosy. Święty ubrany jest w bordową suknię i popielaty płaszcz. Lewą rękę unosi na wysokości klatki piersiowej, prawą podtrzymuje leżącą na kolanach otwartą księgę. Głowę Marii i Jezusa okalają świetliste nimby, pozostałych postaci aureole. Scena ukazana jest w pomieszczeniu otwierającym się na zewnątrz dużym oknem. Na pierwszym planie, po bokach znajduje się para wazonów z kwiatami. Po prawej stronie obrazu, na wysokości głowy św. Anny jest napis „SACRA / FAMILIA”.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz w kościele parafialnym w Rzykach przedstawia temat nazywany w sztuce Świętą Rodziną, Wielką Świętą Rodziną lub Rodziną Marii. Poza głównymi postaciami tworzącymi Świętą Rodzinę, jak Matka Boska, Dzieciątko Jezus i św. Józef ukazane zostały sylwetki rodziców Marii – świętej Anny i świętego Joachima.
W sztukach plastycznych pojawiały się także znacznie bardziej rozbudowane wersje tego tematu, gdzie obok wspomnianych postaci występują pozostali krewni Matki Boskiej, jak kolejni małżonkowie św. Anny (Kleofas i Salomas) oraz przyrodnie siostry Marii – Maria Kleofasowa i Salome wraz z mężami i potomstwem. Pojawiały się także sceny ukazujące jeszcze szerszą grupę krewnych, gdzie obok św. Elżbiety, jej rodziców, męża oraz syna ukazywani byli inni spowinowaceni.
Podstawą kształtowania się w sztukach plastycznych od XV wieku wspomnianego tematu były zarówno źródła biblijne (Mk 15, 40; Mt 27, 56; Mt 13, 55; J 19, 25; J 2, 12; Dz 1, 13; Ga 1, 19) apokryficzne (Protoewangelia Jakuba, Ewnagelia Pseudo-Mateusza), jak i legendarne („Złota Legenda” Jakuba de Voragine, czy „Vita Jesu Christi” Ludolfa z Saksonii). Wątek ten stanowił także odpowiednik tematu drzewa Jessego ukazującego genealogię rodu Jezusa.
Za podstawę przedstawień Rodziny Marii uważane są średniowieczne wizerunki Św. Anny Samotrzeć ukazujące świętą wraz z małymi Marią i Jezusem. U schyłku epoki uległy one przekształceniu prezentując obydwie kobiety siedzące na ławie i trzymające Dzieciątko. Ten typ stał się podstawą do rozbudowywania sceny o kolejne postaci krewnych. Najczęściej do wspomnianych trzech postaci dołączali małżonkowie kobiet – św. Józef i Joachim. W XVI wieku wizerunki Rodziny Najświętszej Marii Panny zyskały formułę zbliżającą ją je do świeckich portretów rodzinnych, jednak epoka baroku przywróciła im wyraz metafizyczny, sakralny, gdzie, jak w przypadku prezentowanego obrazu w kościele w Rzykach, reprezentacyjny układ i upozowanie postaci pozbawiły kompozycję intymnego charakteru. Zastosowane w malowidle chłodne i stonowane zestawienia kolorystyczne oraz sumaryczny sposób modelownia postaci oraz draperii nasuwa skojarzenia z malarstwem charakterystycznym dla niewielkich ośrodków prowincjonalnych schyłku XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania jest dobry, zabrudzona warstwa malarska, widoczne pęknięcia deski w partiach łączenia.

Streszczenie

Wykonany najpewniej w XVIII wieku obraz w kościele parafialnym w Rzykach przedstawia kształtujący się od schyłku średniowiecza ikonograficzny wątek Świętej Rodziny.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym na niewysokiej stopie w kształcie prostopadłościanu o ściętych narożach, przymocowanej do trzonu na rzucie ośmioboku, z gruszkowym nodusem pośrodku, ujętym u dołu parą, a u góry jednym pierścieniem, zwieńczonym pierścieniem i wałkiem. Czarę chrzcielnicy na rzucie koła, pokrytą polichromowanym wzorem geometrycznym, dołem zdobi płaskorzeźbiony motyw ornamentyki akantowej, górą obiega wałek, znajdujący się tuż pod lekko wywiniętym wylewem. Ażurowa czasza osadzona jest na niewysokiej podstawie na rzucie koła. Tworzą ją cztery kabłąki w postaci pary małżowin w kształcie litery „C”, wspierające zwieńczenie w formie zamkniętej korony. Struktura chrzcielnicy utrzymana jest w odcieniach bordo, ciemnej zieleni oraz beżu, detale oraz czasza są złocone i srebrzone. Całość osadzona jest na niewysokiej, drewnianej podstawie na rzucie koła, wspartej na czterech metalowych nóżkach.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz jest na planie sześcioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych, zdobionych motywem kampanuli i cekinów. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta dołem zamkniętego gzymsem, górą łukiem wklęsło-wypukłym w formie ornamentu rocaille’owego. Umieszczono w nich płaskorzeźbione wizerunki czterech ewangelistów ukazanych w półpostaci. W dłoniach trzymają księgi lub zwoje oraz narzędzia pisarskie. U dołu każdej postaci znajduje się banderola z napisami (od lewej: „Św(ięty) Jan, Św(ięty) Łukasz, Św(ięty) Marek, Św(ięty) Mateusz”). Podstawę kosza obiega półwałek, natomiast podwieszenie, ujęte sześcioma spływami wolutowymi, zakończone jest dekoracyjną szyszką w kształcie osłoniętej liśćmi kiści winnej latorośli. Parapet ma formę pełnego belkowania wyłamującego się ponad wspierającymi go pilastrami. Prowadzące na ambonę schody są jednobiegowe, z balustradą w formie ścianki zdobionej 4 płycinami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych górą i dołem ornamentyką rocaille’ową, ujętej na końcu spływem wolutowym. Flankowany parą ażurowych, ornamentowych uszaków zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z płaskorzeźbionym, całopostaciowym przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza. Baldachim jest na rzucie ośmioboku, jego podstawę obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, którego dolną krawędź zdobi motyw lambrekinu, natomiast górną kartusze rocaille’owe z kratką regencyjną. W podniebiu polichromowany motyw pokrytego obłokami nieba z płaskorzeźbioną gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Naroża baldachimu ujmują spływy wolutowe pokryte ornamentem cekinowym. Zwieńczenie ma formę kopuły, na której osadzona jest figura dmącego w złoconą trąbę archanioła Michała stojącego na niebieskiej, ugwieżdżonej kuli, dołem ujętej wieńcem srebrzonymi obłoków. Struktura ambony utrzymana jest w kolorze białym, pola płycin są marmoryzowane w odcieniach kremowym i pomarańczowym, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone oraz w kolorze bordowym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie kamiennej tablicy w kształcie leżącego prostokąta, przymocowanej w narożach czterema śrubami o zakończeniach w formie rozetek. W górnej partii, na złoconym, prostokątnym tle jest napis „ARTUR DRAPELLA”, natomiast poniżej: „*d(nia) 4. Grudnia r(oku) 1871, / +d(nia) 16. Lutego r[oku] 1892 / Drogi synu! / spij w spokoju.”.
płyta nagrobna
Epitafium Artura Drapelli
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna. Przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem ukazanej frontalnie, w całej postaci, w postawie stojącej, z ugiętymi w łokciach rękami; w prawej dłoni trzyma przed sobą berło, prawą obejmuje Dzieciątko. Twarz owalna, o jasnej karnacji, drobnych rysach, z wysokim czołem, okolona włosami spływającymi na ramiona i plecy. Na głowie złota otwarta korona (wtórna). Ubrana w długą suknię z długimi rękawami, zmarszczoną pionowymi równoległymi fałdami, przewiązaną w pasie. Na ramiona nałożony złoty płaszcz z błękitną podszewką, okrywający całą postać i odwijający się pod prawą ręką i przy podstawie okazałymi fałdami muszlowymi. Nagie Dzieciątko o pulchnym ciele siedzi na lewym przedramieniu Matki. Kulista głowa na krótkiej szyi okolona kędzierzawymi włosami. Prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma kulę.
rzeźba
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Kościół, zwrócony w kierunku południowo-wschodnim, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Długość bryły wynosi 35, a szerokość 16 metrów. Korpus nawowy jest trójnawowy i czteroprzęsłowy. Stosunkowo szerokie, jednoprzęsłowe, zamknięte półkoliście prezbiterium flankują dwie przyległości, z których jedna jest zakrystią. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła jest trójkondygnacyjna wieża, ujęta po bokach piętrowymi lokalnościami, lekko wysunięta przed lico fasady. Od zachodu do korpusu przylega kaplica. Nawy przekryte są sklepieniami kolebkowymi wspartymi na filarach o prostokątnym przekroju oraz pilastrach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowią osadzone na niewysokim cokole pojedyncze, a w narożach pary lizen wspierających obiegający bryłę fryz, przerwany w partii wieży oraz gzyms. Do wnętrza prowadzą trzy otwory drzwiowe – jeden w elewacji północnej oraz dwa w północnej ścianie kaplicy bocznej. Dwuskrzydłowe drzwi w fasadzie ujęte są profilowanym portalem zamkniętym łukiem odcinkowym zwieńczonym krzyżem. Po bokach wejścia znajduje się para kropielnic. Powyżej otworu drzwiowego usytuowane jest duże okno w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, górą ujęte gzymsem. Na wysokości drugiej kondygnacji znajduje się mniejsze okno, zamknięte półkoliście i ujęte prostym obramieniem z kluczem pośrodku oraz parą guttusów pod parapetem. Podobną formę mają cztery okna w ścianach trzeciej kondygnacji wieży, dodatkowo wpisane są one w prostokątne płyciny zamknięte rodzajem łuku kotarowego. W górnej partii wieży znajdują się cztery, okrągłe otwory okienne ujęte prostymi obramieniami zwieńczonymi kluczem. Wieżę wieńczy hełm z osadzoną na cebulastej kopule latarnią zwieńczoną drugą, mniejszą zakończoną krzyżem. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi oknami zamkniętymi półkoliście, ujętymi prostym obramieniem z kluczem pośrodku. Okno na zakończeniu prezbiterium jest zamurowane. Okna wypełnione są witrażami, które w prezbiterium zawierają wizerunki Najświętszego Serca Matki Boskiej po prawej i Najświętszego Serca Jezusa po lewej stronie. Cykl witraży znajduje się także w oknach korpusu, po prawej stronie są to kolejno przedstawienia Matki Boskiej Bolesnej, Boga Ojca, św. Karola Borromeusza i św. Wojciecha, natomiast po lewej stronie – Męża Boleści, Ducha Świętego, św. Jana z Dukli oraz św. Stanisława. Kształt okien korpusu i prezbiterium został powtórzony w kaplicy bocznej, natomiast otwory okienne usytuowane w południowych ścianach przyległości flankujących prezbiterium są w kształcie stojących prostokątów. Korpus nawowy przekryty jest dachem dwuspadowym, wykonanym z blachy. Na wysokości pierwszego przęsła umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę, także obita blachą. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w odcieniu jasnożółtym, cokół jest szary natomiast detal architektoniczny jest biały. Plac przykościelny, z wybrukowanymi alejkami i trawnikiem, otoczony jest ogrodzeniem z murowanych słupków i metalowych segmentów.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło-wypukłej podstawie, zamkniętego nadwieszonym łukiem półkolistym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia tronującą Madonnę z Dzieciątkiem. Maria zwrócona jest na wprost o nieznacznie przechylonej w lewo sylwetce. Skierowaną w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną głowę charakteryzuje owalna twarz o silnym modelunku światłocieniowym, wyrazistych łukach brwiowych, dużych oczach, długim, prostym nosie i wąskiej linii ust w odcieniu koralowym. Ciemne włosy rozdzielone są pośrodku głowy przedziałkiem. Partie szat Marii pokrywa metalowa osłona. Matka Boska ma na sobie srebrzoną suknię spiętą kameryzowanym paskiem, pod szyją jest zawiązana złocona chusta, a głowę, ramiona i nogi osłania srebrzony płaszcz zdobiony złoconym motywem wici roślinnej. Głowę Marii wieńczy zamknięta, kameryzowana korona podtrzymywana przez parę unoszących się po bokach aniołów. Prawą rękę składa na piersi, lewą unosi z wyprostowanym palcem wskazującym. Na kolanach Matki Boskiej leży zwrócone w lewo i spoglądające na nią Dzieciątko. Zaokrągloną twarz charakteryzują wyraziste łuki brwi, duże, ciemne oczy, lekko zadarty nos, kształtne usta i wyraźnie zaznaczony podbródek. Nagą sylwetkę Jezusa okrywa w partii bioder pokryte metalową osłoną, srebrzone perizonium. W prawej, złożonej na piersi dłoni trzyma gałązkę z dwoma kwiatkami czerwonej róży, lewą rękę wyciąga do góry, w kierunku dłoni Marii. Pod stopami Matki Boskiej jest złocony sierp półksiężyca, z tarczą słoneczną w formie rozety po lewej stronie kompozycji, poniżej srebrzone obłoki. Głowę Madonny okala krąg 12 gwiazd, po bokach, na wysokości ramion jest para wotów w kształcie serca. Tło wyłożone jest czerwonym aksamitem.
obraz
Matka Boska Pocieszenia

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, ścięta z tyłu, przedstawiająca świętą zakonnicę, być może dominikankę (?), umieszczona po lewej stronie glorii w zwieńczeniu ołtarza bocznego. Postać ukazana frontalnie, w pozycji stojącej, z ugiętą w kolanie prawą nogą, ręce zgięte w łokciach, wysunięte do przodu. Święta ubrana w czarny habit z białym szkaplerzem i biały płaszcz; na głowie czarny welon, wokół twarzy podwika. Twarz pociągła z wydatnym nosem, oczy o opadających zewnętrznych kącikach, usta lekko rozchylone.
rzeźba

Nieznana święta zakonnica (dominikanka?)

Zdjęcie nr 1: Pełnopostaciowa figura ukazuje stojącą frontalnie świętą niewiastę w kontrapoście. Święta z odchyloną nieznacznie do tyłu głową prawą ręką unosi na wysokości piersi trzymając w niej niezachowany przedmiot, lewą zaś lekko odsuwa od siebie. Kobieta ma pociągłą twarz o pucułowatych, rumianych policzkach, wyrazisty nos i usta. Jej głowę otaczają brązowe włosy spływające na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną tunikę przewiązaną na piersi szarfą oraz narzucony na ramiona złoty płaszcz osuwający się z tyłu postaci. Spod tuniki widać fragment lewej stopy obutej w sandał.
rzeźba

Nieznana Święta

Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron

Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, przechylonej delikatnie w tył, z głową skierowaną w lewo. Obie ręce ma ugięte i wyciągnięte do przodu. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma długie, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, schowane pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała. Na głowę ma narzucony silnie drapowany płaszcz, opadający na plecy, zawiązany na prawym ramieniu i przerzucony przez biodra z wywiniętym z przodu brzegiem. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, delikatnie odchylonej, z nieznacznie uniesioną głową, skierowaną w prawo. Prawą rękę kładzie na piersi, lewą, ugiętą wyciąga przed siebie. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma falowane, z przedziałkiem na środku głowy, ukryte pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała oraz płaszcz zawieszony w partii nóg, z wywiniętą fałdą na lewym boku. Na głowę ma narzucony welon, opadający na ramiona. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Święta Rodzina", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swieta-rodzina-7

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności