Św. Tekla

Opis

Obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach, podstawie i narożach, nakrytego łukiem wklęsło-wypukłym, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia św. Teklę ukazaną w półpostaci, w trzech czwartych zwróconą w prawo. Uniesioną nieznacznie do góry głowę charkteryzuje owalna twarz o pełnych, subtelnych rysach młodej kobiety. Długie, brązowe, falowane włosy opadają na ramiona. Święta ubrana jest w białą spodnią suknię i niebieską wierzchnią z gorsetem. Wokół dekoltu zawiązana biała chusta, z ramion zsuwa się czerwony płaszcz. W złożonych na piersiach dłoniach trzyma krucyfiks. W lewym, dolnym rogu kompozycji jest brązowa sylwetka lwa, a w prawym dolnym wiązki płomieni. Wokół płaszcza świętej wiją się trzy czarne węże. Święta Tekla ukazana jest na tle szarych obłoków, spomiędzy których w lewym górnym rogu obrazu wynurza się para uskrzydlonych główek anielskich.
Kolorystyka w ciemnej, niezbyt nasyconej tonacji.

Zarys problematyki artystycznej

Tekla to święta Kościoła starożytnego, żyła bowiem w I wieku i była uczennicą św. Pawła, od którego przyjęła chrzest. Miała pochodzić z Ikonium, gdzie spotkała apostoła w trakcie jego pierwszej podróży do Azji Mniejszej. Po zerwaniu zaręczyn z poganinem została skazana na śmierć przez spalenie, jednak płomienie zostały zagaszone przez deszcz. Z podobnego powodu powtórnie próbowano ją zgładzić w Antiochii, jednak wygłodniała lwica nie zrobiła jej krzywdy. Po tych wydarzeniach św. Tekla wybrała pustelniczy tryb życia i do śmierci przebywała w Seleucji. Tam zmarła w wieku około 80 lat. Ikonografia św. Tekli przede wszystkim nawiązuje do nieskutecznych prób jej zgładzenia. Jest uważana za obrończynię przed dzikimi zwierzętami, stąd pojawiające się w jej przedstawieniach węże.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

W zwieńczeniu ołtarza Matki Boskiej Myślenickiej znajduje się wizerunek św. Tekli, uczennicy św. Pawła. Przedstawienie powstało najprawdopodobniej w XVIII wieku.

Bibliografia