Św. Stanisław
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.

Św. Stanisław

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Spytkowice
Miejscowość
Spytkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Rabka
Parafia
Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
chór muzyczny
Identyfikator
DZIELO/06824
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 61 cm
wysokość – 77 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 70 cm
Szerokość bez ramy – 53,5 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Domena Publiczna

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą przedstawia całopostaciowy wizerunek św. Stanisława. Zwrócony w trzech czwartych w lewo święty stoi na kamiennym podeście prowadzącym do murowanego kościoła z dużymi, drewnianymi drzwiami. Lekko pochyloną głowę charakteryzują trójkątna twarz o wyrazistych rysach, niskie czoło, ciemne, wypukłe, głęboko osadzone migdałowate oczy, prosty, podłużny nos, u nasady nosa zmarszczki mimiczne, pełne usta, mocno zarysowany podbródek. Włosy krótkie, kasztanowe, gładko zaczesane, z kosmykami zachodzącymi na skroń i policzek. Święty ubrany jest w szarą sutannę, białą rokietę z koronkową lamówką, zapinaną na guziki pelerynę, czerwoną stułę i białą kapę z motywem floralnym, z czerwoną podszewką, spiętą na piersi złotą broszą z czerwonym kamieniem. Na dłoniach ma brązowe rękawiczki, a na stopach białe, haftowane buty. Na głowie biała infuła z czerwonym kamieniem pośrodku, dekorowana przy głowie złotym pasem z kamieniami, a u góry złoto-czerwoną lamówką. Święty Mikołaj, przytrzymując prawą ręką pastorał, z lewą uniesioną do góry, zwraca się do ukazanego w prawym rogu obrazu Piotrowina wychodzącego z grobu. Zwróconego profilem w prawo mężczyznę charakteryzują wyraziste rysy twarzy z krótkim, spiczastym zarostem. Z ramion zsuwa mu się żółta szata z ciemnymi pasami, na głowie biała przepaska. W tle krajobraz z drzewami i wzniesieniem, w prawym, górnym rogu z chmur wyłania się gołębica Ducha Świętego, rzucająca promień w stronę świętego, w lewym, górnym rogu fragment zielonej kotary.

Zarys problematyki artystycznej

Przedstawienia św. Stanisława pojawiły się w sztuce już w pierwszych dekadach po kanonizacji w 1253 roku. Jeszcze w okresie średniowiecza wykonywano je w różnorodnych technikach – od malarstwa monumentalnego przez tablicowe, wizerunki rzeźbiarskie, zdobiące różnorakie przedmioty rzemiosła artystycznego po malarstwo miniaturowe. W epoce nowożytnej nadal bazowano na wykształconych wcześniej schematach przedstawień, tworząc najczęściej mniejsze, bądź większe obrazy wypełniające retabula ołtarzowe. Sceny często aranżowano według zasad malarstwa barokowego. Przykładem tego typu zabiegu jest umieszczenie w tle prezentowanej kompozycji monumentalnej kolumny na wysokim cokole. Element ten nadaje przedstawieniu charakter podniosły, oficjalny. Nowym zabiegiem jest także rezygnacja ze średniowiecznego sposobu ukazania Piotrowina w zminiaturyzowanej postaci, tak by proporcje jego sylwetki były zbliżone do sylwetki świętego.
Tematyka przedstawienia nawiązuje do jednej z hagiograficznych legend świętego, według której żyjący w latach około 1030-1079 biskup krakowski dokonał cudu wskrzeszenia rycerza Piotra Strzemieńczyka zwanego Piotrowinem. Nadprzyrodzone wydarzenie wiązało się z koniecznością potwierdzenia przez biskupa przed sądem prawa własności nabytej od owego rycerza miejscowości Piotrawin, które w wątpliwość podawali bliscy zmarłego. Od średniowiecza wątek ten był jednym z najpopularniejszych przedstawień w ikonografii świętego.
Święty Stanisław zginął z rozkazu króla Bolesława Śmiałego. Jego grób znajdujący się w katedrze wawelskiej przez wieki był miejscem wielkiego kultu męczennika.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, po konserwacji, płótno zdublowane.

Streszczenie

Jeden z obrazów w kościele parafialnym w Spytkowicach, namalowanych w drugiej połowie XVIII wieku, przedstawia św. Stanisława wskrzeszającego Piotrowina.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Stanisław św.
Stanisław św.

Inne dzieła z tego miejsca

SDM_COVER_PHOTO
feretron
Feretron z przedstawieniem św. Floriana
SDM_COVER_PHOTO
feretron
Feretron z przedstawieniem św. Antoniego
SDM_COVER_PHOTO
feretron
Feretron z przedstawieniem Marii
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem od zakrystii. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na cokole w formie wałka. U spodu podwieszony odwrócony, ścięty ostrosłup, o wklęsłych bokach, wydzielonych spływami wolutowymi dekorowanymi owocowymi festonami. Pola wypełnione ornamentem roślinnym. Całość zakończona szyszką w kształcie rozety z kulą. Ścianki kosza wydzielone pilastrami w formie wolut, spływających i ujmujących wypukłą cęgą ścięte naroża cokołu; trzony dekorowane owocowymi festonami oraz wstęgą przeplatającą się z ornamentem roślinnym. Podpory dźwigają parapet w formie gzymsu wyłamanego na ich osi. Na ściankach kwadratowe płyciny o wklęsłych narożach i dolnym boku, zwieńczone muszlą. W ich polach sztandary z trzema chwostami z płaskorzeźbioną dekoracją. Frontalny wypełniony wicią utworzoną ze strzępionych palmet i winnego grona; sztandar od strony prezbiterium z trzema obeliskami i podwieszonymi paludamentami w otoczeniu dekoracji roślinnej; sztandar od strony nawy z przedstawieniem trzech sztandarów oraz festonów z podwieszonej tkaniny. Zaplecek w formie wydłużonego, stojącego prostokąta ujętego lizenami zakończonymi konsolami, dźwigającymi baldachim. Konsole dekorowane akantem z podwieszonymi festonami z tkaniny. W polu zaplecka prostokątna płycina o wklęsłych narożach, w której znajdują się drzwiczki. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, w formie niepełnego belkowania, wyłamanego w narożach. Fryz z trzech stron dekorowany kartuszami flankowanymi przez kwiatowe festony, z podwieszonym lambrekinem. U spodu z kwadratową płyciną o wklęsłych narożach. Belkowanie stanowi podstawię dla czterech wolutowych kabłąków podtrzymujących płomienisty wazon, z podwieszoną u spodu szyszką. Na zakończeniach wolut w narożach cztery wazony. Struktura polichromowana w kolorze brązowym z czerwonymi oraz marmoryzowanymi w kolorze jasnozielonym detalami; ornamentyka i ramki złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym na płaskiej podstawie na planie koła, osadzona na niewysokim, ośmiobocznym postumencie. Stopa niewielka, ujęta półwałkiem. Spłaszczony, puklowany nodus trzonu ujęty parą talerzyków. Czara półkulistą o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Stożkowata pokrywa zwieńczona sześcioma kabłąkami w formie spływów wolutowych, spiętymi ujętą dołem sterczynką zamkniętą kulą z krzyżem. Struktura kielicha chrzcielnicy utrzymana w kolorze kamienia, pokrywa polichromowana w kolorze niebieskim i turkusowym, zwieńczenie złocono-srebrzone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba całopostaciowa, pełnoplastyczna, ustawiona na cokole w formie obłoku. Sylwetka Jezusa zwrócona na wprost, w wydatnym kontrapoście, z prawą nogą wspartą na leżącej na podstawie czaszce. Głowa Jezusa uniesiona, skierowana delikatnie w prawo. Twarz pociągła, o kwadratowym zarysie szczęki, o głęboko osadzonych oczach z drążonymi kącikami, zwróconych ku górze; prostym, długim nosie, rozchylonych ustach; okolona krótką kręconą brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy długie, gęste, kręcone, układające się w wijące pasma, opadające na ramiona. Jezus w lewej ręce trzyma czerwony sztandar na drzewcu zakończonym krzyżem, prawą unosi wysoko w geście błogosławieństwa. Ciało o delikatnie zarysowanej muskulaturze z zaznaczonymi śladami męki. W partii bioder przepasany złoconym perizonium przewiązanym sznurem, sięgającym połowy uda i odsłaniającym lewe biodro; tkanina drapowana w grube fałdy, marszczona, z wywiniętym brzegiem. Na ramiona narzucony czerwony płaszcz opadający na plecy, drapowany w proste fałdy, z zawiniętym brzegiem. Głowę ujmuje gloria promienista.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Stanisław", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-stanislaw-39

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności