Obraz św. Dominika z początku XVIII wieku najprawdopodobniej pochodzi z dominikańskiego konwentu skasowanego przez władze austriackie pod koniec XIX wieku.
Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta, ujętego w drewnianą, profilowaną ramę. W centrum kompozycji frontalnie przedstawiono w całej postaci św. Dominika z głową nieznacznie ujętą w trzech czwartych w lewo. Święty w odsuniętej od siebie i lekko uniesionej prawej ręce prezentuje zamkniętą księgę, natomiast w lewej trzyma lilię. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji, zapadniętych, rumianych policzkach, wydatny nos i usta. Na łysym, wysokim czole widoczny jest kosmyk siwiejących włosów, które także otaczają jego skronie, odsłaniając prawe ucho. Wokół głowy namalowano jaśniejący nimb. Dominik ubrany jest w biały habit dominikański oraz czarny zakonny płaszcz. Spod szkaplerza widać przypięty do paska różaniec. U stóp świętego w dolnym, lewym rogu kompozycji leży za błękitnym globem pies trzymający w pysku zapaloną pochodnię. W głębi z prawej strony Dominika widać modlącego się ze złożonymi rękami dominikanina, a za nim fragment zabudowy kościelnej. Powyżej jako tło dla przedstawionego świętego ukazano fantazyjnie kształtowane kotłujące się chmury w tonacji błękitno-zielonej z domieszką ochry.
Oświęcimskie przedstawienie św. Dominika ma charakter reprezentacyjnego portretu, w którym świętego zakonodawcę przedstawiono z właściwymi mu atrybutami. W bardzo zbliżony sposób św. Dominik został ukazany na obrazie z mistycznymi zaślubinami św. Katarzyny Sieneńskiej z przełomu XVII i XVIII wieku autorstwa Kazimierza Cisowskiego (?) w krakowskim klasztorze dominikańskim.
Dobry. Widoczne są zabrudzenia i nieznaczne przetarcia warstwy malarskiej.
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4. Miasto Kraków, cz. 3. Kościoły i klasztory śródmieścia 2, red. A. Bochnak, J. Samek, Warszawa 1978, s. 157, il. 441;
I. Frank, Dominikus von Calerugea, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, t. 6, Ikonographie der Heiligen. Crescentianus von Tunis bis Innocentia, Herg. W. Braunfels, Rom-Freiburg-Basel-Wien 1994, kol. 72-79.
Obraz św. Dominika z początku XVIII wieku najprawdopodobniej pochodzi z dominikańskiego konwentu skasowanego przez władze austriackie pod koniec XIX wieku.
ks. Szymon Tracz, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik-11