Ołtarz przytęczowy południowy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami. Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.

Ołtarz przytęczowy południowy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Kalwaria Zebrzydowska
Miejscowość
Zebrzydowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kalwaria Zebrzydowska
Parafia
Św. Michała Archanioła
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/11843
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XVII wieku
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Opis

Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Antepedium z prostokątną ramą o ćwierćkoliście wyciętych narożach z promienimi i monogramem MARIA. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum z drzwiczkami wypełnionymi płaskorzeźbionym barankiem apokaliptycznym. Wokół drzwiczek winna latorośl a w narożach uskrzydlone główki aniołków. Kompozycja nastawy wykorzystuje schemat łuku triumfalnego z arkadą zamknietą półkoliście flankowaną kolumnami stojącymi na postumentach, z kompozytowymi kapitelami dźwigającymi belkowanie. Nad belkowaniem przerwany i wyłamujący się ponad kolumnami, segmentowy przyczółek. W arkadzie obraz z Matką Boską Różąńcową ze św. Katarzyną Sieneńską i św. Dominikiem. Na zwieńczeniu dwie siedzące figury Ewangelistów (?), brodatych, ubranych w długie suknie i płaszcze, z otwartą księgą i piórem w dłoniach. W partii przerwanego przyczółka stoi na postumencie anioł z rozwartymi rękami, ubrany w długą suknię, z rozpostartymi skrzydłami.
Cokoły zdobią motywy okuciowe z główkami aniołów. Kolumny w jednej trzeciej ujęte profilowaniem, w dolnej pokryte są okuciowymi taśmami i główkami aniołków, a w górnej wijącą się spiralnie wicią roślinną. Boki nastawy ujmują uszy utworzone z zawijających się taśm. Nad niszą z obrazem główki aniołków. Profile belkowania ozdobione konsolkami i kostkowaniem a fryz wicią roślinną i medalionem z literami IHS. Podobne ornamenty w partii przyczółka. Kolorystyka ołtarza jest szara, kolumny, profile, złocone i srebrzone, twarze aniołków i postaci w zwieńczeniu polichromowane naturalistycznie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, obwiedziona złoconym profilem o wyciętych narożach wypełnionych rozetami. W polu inskrypcja: "Pamięci cieniom / nieocenionej matki / ZOFII STANISŁAWSKIEJ / z domu Mendalewiczów / ur(odzonej) w ziemi Sanockiej 1789. / um(arłej) w Rzozowie / 12. Października 1837."
płyta nagrobna
Epitafium Zofii Stanisławskiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta. W jego polu biegnąca wzdłuż krawędzi opaska z wyciętymi narożami, w których rozety. W polu inskrypcja: „Spokój duszy ś(więtej) p(amięci) / TOMASZA STANISŁAWSKIEGO / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika emer(ytowanego) / ur(odzonego) 1779. um(arłego) 19go Grudnia 1854. / i zięcia / MACIEJA DITHARDTA / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika drogowego / um(arłego) 21. Sierpnia 1850. / przeżywszy 60. lat”.
płyta nagrobna
Epitafium Tomasza Stanisławskiego i Macieja Dithardta
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny z murowaną mensą z kamiennym portatylem, antepedium z chrystogramem. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum, ujęte pilastrami zwieńczonymi gzymsem, z drzwiczkami zakończonymi łukiem koszowym, na których kielich z hostią ujętą kwiatami róż. Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna, jednoosiowa ze zwieńczeniem. Retabulum ujęte parą kanelowanych filarów o korynckich głowicach, ustawionych na ukośnie dostawionych cokołach. Podpory ustawione na tle kanelowanych pilastrów wspierają ukośne odcinki belkowania zamknięte wydatnym gzymsem. Zwieńczenie o wklęsłych bokach, zamknięte łukiem nadwieszanym. Pole środkowe w formie prostokątnej wnęki z uskokiem u dołu, zamkniętej łukiem nadwieszonym. Wnęka ujęta ażurową ramą formowaną ze zwiniętych liści akantu, wewnątrz obraz z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. Antepedium drewniane, ujęte profilowaną ramą, pośrodku aplikowany hierogram. W zwieńczeniu medalion z rzeźbioną gołębicą Ducha świętego w promieniach. Pola cokołów zdobione płycinami ze zwiniętymi liśćmi akantu, w partii fryzu aplikowane rozety. Po bokach retabulum uszaki formowane z ornamentu kandelabrowego. Na gzymsie para rzeźbionych, uskrzydlonych aniołków. Całość struktury ołtarza malowana w odcieniach szarości, detal architektoniczny i profilowania pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny północny (lewy)
Zdjęcie nr 1:
lampa
Lampa
Zdjęcie nr 1: Kościół jest jednonawowy, trójprzęsłowy, z płytkimi kaplicami tworzącymi pseudotransept i jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym apsydą. Do prezbiterium przylegają dwa aneksy mieszące w przyziemiu zakrystię i skarbczyk, a na piętrze empory otwarte na prezbiterium. Do nawy od południa dostawiona jest kruchta. W naroża między kaplicami a nawą wstawiono dwie wieże-dzwonnice z klatkami schodowymi prowadzącymi na empory. Nawa jest rozczłonkowana płaskimi, szerokimi pilastrami toskańskimi, a nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami; prezbiterium przykryte sklepieniem kolebkowym z żebrami spływającymi na wsporniki, apsyda sklepieniem parasolowatym. Prezbiterium ujęte dwiema głębokimi, półkoliście zamkniętymi wnękami, nad którymi parapety empor z ślepymi arkadkami z balasów jenolalkowych i łuków półkolistych. Wnętrze oświetlają wysokie i szerokie okna zamknięte półkoliście. W aneksach przy prezbiterium i w emporach znajdują się okna prostokątne. Fasada dwustrefowa, trójosiowa, ale osie i strefy wyznaczone jedynie przez okna, drzwi i nisze, zamknięta trójkątnie. Portal prostokątnych drzwi utworzony z pary żłobkowanych, toskańskich pilastrów, podtrzymujących belkowanie z trójkątnym przyczółkiem. Fryz belkowania ozdobiony tryglifami z łezkami i metopami w kształcie rozet i talerzy, a przyczółek kostkowaniem. Nad portalem okno w głębokim rozglifieniu, w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. Po bokach portalu i okna głębokie nisze ujęte od dołu i góry odcinkami gzymsu. Zewnętrzne elewacje ujęte częściowo szkarpami, częściowo lizenami. W wieżach wejścia do kościoła i na klatki schodowe oraz niewielkie okienka w klatce schodowej i prześwity zamknięte półkoliście w dzwonnicach. Dachy dwuspadowe, na wieżach czterospadowe, nad nawą, wieżami i aneksami przy prezbiterium kryte dachówką, nad prezbiterium blachą. Na dachu wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.
obraz
Najświętsze Serce Jezusa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Ołtarz przytęczowy południowy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-przyteczowy-poludniowy

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności