Epitafium księdza Wojciecha Sadkowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Spytkowice
Miejscowość
Spytkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Kościół
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Miejsce przechowywania
Kościół
Identyfikator
DZIELO/06719
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1646 rok
Technika i materiał
marmur kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 70 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Tablica sprawiona przez egzekutora testamentu proboszcza spytkowickiego Józefa Sadkowskiego. Sadkowski był pierwszym proboszczem w kościele wzniesionym za pozwoleniem (lub z łaskawości) wspomnieni w tekście epitafium Marcin Szyszkowski, biskup krakowski i Mikołaj Szyszkowski, biskup warmiński. Wzmiankowana w wizytacji z 1748 roku.

Opis

Tablica epitafijna w kształcie zbliżonym do kwadratu ujęta uszakami przechodzącymi w spływy wolutowe. Nad tablicą kartusz z godłem herbu Tępa Podkowa (wg Chrząńskiego odmiana typu c) i syglami A[LBERTUS] S[ADKOWSKI] P[LEBANUS] S[PYTKOVECENSIS] L[YPNICENSIS], zwieńczony krzyżem. Pod tablicą tarcza herbowa z godłem herbu Gozdawa i syglami I[OSEPHUS] S[ADKOWSKI] D[ECANVS] Z[ATORIENSIS] P[LEBANUS] S[PYTKOVeCENSIS]. Na tablicy inskrypcja: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / HOSPES / LEVEM HVMANAE FORTIS LVDVM SPESQVE FALSAS / HINC ADDISCE. / REVERENDVS ALBERTUS SADKOWSKI / SPYTKOVECENSIS LYPNICEN(IS) PLEBANVS QVI / SENILEM IVVENTAM PRAEMATVRA MORTE DEPOSVIT / IN QVO BREVIS AETAS SED ADVLTA VIRTVS FVIT / OBIIT 28 FEBRVARII ANNO DOMINI / 1640 AETATIS SVA ANNO 31 / HVIC / AMORIS ET MEMORIAE EXECVTOR ET SVCCESSOR / JOSEPHVS SADOWSKI DECANVS ZATORIENSIS / ECCLESIAE HVIVS SPYTKOVECENSIS / QVAM VIDES PRIMVS PLEBANVS POSVIT / HANC / ILL(USTRISI)MORUM MARTINI SZYSZKOWSKI CRACOVIEN[SIS] ET NICOLAI SZYSZKOWSKI VARMIEN[SIS] PONTIFICVM / LIBERALITAS A FVNDAMENTIS EREXIT / ANNO DOMINI 1646 / ADDE LECTOR PIIS MANIBVS PIVM SVSPIRIVM".

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium wykonano w jednym z warsztatów w osadzie kamieniarskiej w Dębniku koło Krzeszowic lub w jednym z krakowskich warsztatów, którego rzemieślnicy nierzadko korzystali z łomów dębnickich. Zbliżone rozwiązania formalne, a zwłaszcza charakterystyczne uszy przechodzące w spływu wolutowe otrzymały w latach trzydziestych i czterdziestych epitafia na terenie Krakowa (epitafium Smoleńskich w kościele św. Krzyża, epitafium Dębińskiej w kościele Bernardynów) ale i poza nim, np. epitafium księdza Marcina Wolbromia w kościele w Wolbromiu. Zbliżone formalnie jest epitafium księdza Marcina Dobruchowskiego w kościele Spytkowicach, dlatego można przypuszczać, że oba powstały w tym samym warsztacie kamieniarskim. Materiał, z którego wykonywano w Dębniku różnego rodzaju dzieła sztuki nazwany popularnie marmurem dębnickim, krakowskim lub sieleckim (od pobliskiej wioski Sielec, obecnie Siedlec) i tak określany w źródłach z epoki jest w rzeczywistości silnie skrystalizowanym wapieniem organogenicznym o barwie popielatej w wyniku polerowania uzyskuje on barwę czarną (zob. słownik terminologiczny).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry

Streszczenie

Epitafium księdza Alberta Sadkowskiego (zm. 1640) powstało w roku 1646 z inicjatywy jego krewnego księdza Józefa Sadkowskiego i krakowianina Marcina Szyszkowskiego i Mikołaja Szyszkowskiego, biskupa warmińskiego. Wykonano je z marmuru dębnickiego, materiału niezwykle popularnego w sztuce polskiej doby baroku, w warsztacie dębnickim lub krakowskim.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium księdza Wojciecha Sadkowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-wojciecha-sadkowskiego

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności