Epitafium Ambrożego Lisickiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, w narożach metalowe śluby. W polu inskrypcja „Ambroży Lisicki / Dziedzic dólnéy Łentowni, / Proboszcz Jordanowski, Pleban Łentowski, / w Roku 1817. Dnia 16. Stycznia zmarły, / i w tym Kościele pochowany; / Przykładny Kapłan / i dobry Obywatel; / o pobożne za Niego, do Boga westchnienie, / przypomina się.”

Epitafium Ambrożego Lisickiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Jordanów
Miejscowość
Łętownia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy
Miejsce przechowywania
nawa główna
Identyfikator
DZIELO/11089
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
około 1817 roku
Technika i materiał
czarny marmur, techniki kamieniarskie
Wymiary podstawowe
szerokość – 34 cm
wysokość – 73 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium Ambrożego Lisickiego zostało wystawione około 1817 roku.

Opis

Epitafium w formie leżącego prostokąta, w narożach metalowe śluby. W polu inskrypcja „Ambroży Lisicki / Dziedzic dólnéy Łentowni, / Proboszcz Jordanowski, Pleban Łentowski, / w Roku 1817. Dnia 16. Stycznia zmarły, / i w tym Kościele pochowany; / Przykładny Kapłan / i dobry Obywatel; / o pobożne za Niego, do Boga westchnienie, / przypomina się.”

Zarys problematyki artystycznej

Ksiądz Ambroży Lisicki herbu Prus (ok. 1759-1817) był synem Jana Lisickiego i Barbary z Janickich, fundatorki kościoła w Łętowni. Pełnił funkcję proboszcza parafii łętowskiej w latach 1776-1817. Z jego inicjatywy rozbudowano świątynię o wieżę wzniesioną w latach 1776-1779.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Liczne ubytki mechaniczne, pęknięcie płyty.

Streszczenie

Epitafium Ambrożego Lisickiego zostało wystawione około 1817 roku. Był on synem Jana Lisickiego i Barbary z Janickich, fundatorki kościoła w Łętowni. Pełnił funkcję proboszcza parafii łętowskiej w latach 1776-1817.

Bibliografia

Boniecki Adam, "Lisiccy" , [w:] "Herbarz polski, t. 14" , Warszawa 1911 , s. 350-357

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Ambroży Mikołaj Lisicki

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w zaplecku, od strony zakrystii. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych ściankach i ściętych narożach, na podstawie w postaci wałka dekorowanego rocaille’m, z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka zakończonego szyszką, w którego ściętych narożach znajdują się spływy wolutowe dekorowane kampanulami i pola ozdobione rocaille’m. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dekorowanych kampanulami i rocaille’m, dźwigających niepełne belkowanie stanowiące parapet. Ścianki kosza zdobione płycinami z rocaille’m. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelowanych trzonach, zakończonymi konsolami z podwieszonymi kampanulami, dźwigającymi imposty oraz fragmenty, przerwanego, wolutowego przyczółka. Pomiędzy nimi, w polu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków, w glorii promienistej. W polu zaplecka drzwi, ponad nimi rocaille. Zaplecek ujęty uszami utworzonymi ze spływów wolutowych, liści palmowych i kwiatów. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze ciemnej zieleni ze złoconymi profilami i ornamentyką, gołębica srebrzona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach, o kanelowanych trzonach w górnej części. Balustrada o wypukłej środkowej partii, na niskim cokole, podzielona na pola pilastrami, dźwigającymi profilowany gzyms stanowiący poręcz. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta ujętego ramą, z malowanymi przedstawieniami muzykujących aniołów siedzących na obłokach. Aniołki w kolejności od lewej strony trzymają waltornię, wiolonczelę, skrzypce, następne dwa nuty, później skrzypce, flet poprzeczny i waltornię.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Figura pełnoplastyczna, ustawiona na niskiej podstawie. Postać ukazana frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście, z obiema rękami uniesionymi z przodu, jedną wysoko, drugą nisko. Twarz ma podłużną, z drugim podbródkiem, o dużych, migdałowatych i opadających oczach, wąskim nosie i ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami, układającymi się w czub nad czołem. Anioł ubrany jest w ciemnoczerwoną suknię spodnią i złoconą suknię wierzchnią, sięgającą kolan, z podwiniętymi rękawami, przepasaną w talii szarfą. Skrzydła ma złocone, złożone na plecach. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł trzymający lichtarz
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica przyścienna. Czara półkolista z imitacją puklowania, z wywiniętym brzegiem, podtrzymywana u dołu przez dwie konsole, zakończone wolutą z uskrzydloną główką anielską. Nakryta płaską pokrywą na planie ściętego koła, na której znajduje się niewielka grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa. Na pokrywie dwa rzędy ornamentalnych cęg, dolny zwrócony do wewnątrz, górny na zewnątrz, tworzące kabłąki podtrzymujące gołębicę Ducha Świętego w otoku z obłoków i glorii promienistej. Chrzcielnica i pokrywa laserowane w kolorze niebieskim, detale złocone i srebrzone; główka anielska i grupa rzeźbiarska polichromowane naturalistycznie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na zielonym cokole zwężającym się ku górze, na planie kwadratu. Chrystus ukazany frontalnie, stoi na lekko ugiętych nogach, prawa rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma drzewce chorągwi wykonanej z czerwonego materiału obszytego frędzlą z naszytym wizerunkiem Najświętszego Serca Marii. Twarz Chrystusa owalna, o wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, dużym nosie i wąskich ustach; okoloną falista brodą oraz jasnobrązowymi włosami sięgającymi ramion, skręconymi w regularne pukle. Nad głową ma nimb promienisty. Chrystus nakryty czerwonym płaszczem o niebieskiej podszewce ze złoconą lamówką, odsłaniającym tors, zarzuconym na lewe ramię i otaczającym postać, z wywiniętą połą płaszcza z przodu postaci. Ciało szczupłe, o podkreślonych żebrach klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centum kompozycji Chrystus ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, rękoma obejmuje stojący przed nim słup. Na szyi i wokół nadgarstków ma powróz zawiązany wokół słupa. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, z których płyną łzy, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb promienisty i kolisty. Przez biodra ma przewiązane krótkie, białe perizonium. Ciało w całości pokryte krwiawiącymi ranami. Krew znajduje się również na słupie i na ziemi. Chrystus ukazany we wnętrzu z arkadą, do której filara przywiązane są sznurem rózga i dyscyplina, z których kapie krew. W oddali widoczny fragment okna.
obraz
Chrystus u słupa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół św. Wojciecha w Bulowicach obecnie uzyskał strukturę trójnawowej, trójprzęsłowej bazyliki z jednoprzęsłowym, nieco węższym prezbiterium zamkniętym spłaszczoną absydą. Na przedłużeniu dostawionych naw wybudowano półkolisty aneks zakrystyjny okalający apsydę, przepruwając go trzema półokrągłymi oknami oraz wejściem na osi. W aneksie od strony południowo-wschodniej urządzono otwartą na zewnątrz półkolistą arkadą kaplicę Ogrójcową. Od zachodu do nawy głównej przylega lekko wysunięta do przodu czworoboczna wieża flankowana dwoma, piętrowymi aneksami. Elewację masywu wieżowego artykułuje profilowany gzyms koronujący wyłamany na szerokości wieży, podtrzymujący miedziany daszek pulpitowy, dzielący ją na dwie kondygnacje. Podobny gzyms zamyka wieżę u góry, ponad którym wznosi się cebulasty hełm zwieńczony krzyżem na bani. Pod gzymsem w górnej części wieży usytuowano tarcze zegarowe oraz poniżej półokrągłe okna. W jej przyziemiu urządzono kruchtę, do której prowadzi portal uszaty z widocznym nad nim odcinkiem belkowania. Za pomocą symetrycznych spływów dostawione dwie nawy zostały połączone w spójną całość z masywem wieżowym. Do obu naw prowadzą półokrągłe arkady, w których urządzono otwarte przedsionki poprzedzające weście do kościoła. Nawę główną i prezbiterium nakryto dachem siodłowym. W jej części wschodniej nadwieszono wieżyczkę na sygnaturkę w kształcie sześciobocznej latarnii z baniastym hełmem i krzyżem. Nawy boczne i aneks zakrystyjny przykryto dachami pulpitowymi. Elewacje zewnętrzne zostały pozbawione artykulacji za wyjątkiem niskiego kamiennego cokołu obiegającego całą świątynię. Wnętrze nawy głównej zostało rozczłonkowane za pomocą opilastrowanych filarów, ponad którymi widoczne są odcinki belkowania. W tęczy kościoła zastosowano pilastry zdwojone. Nawy boczne połączono z nawą główną za pomocą mocno spłaszczonych arkad. Ponad nimi przepruto prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym. Całość nawy nakryto sklepieniem żagielkowym wspartym na gurtach, zaś prezbiterium przykryto hemisferycznie. W części zachodniej nawy głównej zawieszono chór muzyczny wsparty na dwóch drewnianych filarach z drewnianym, pełnym parapetem artykułowanym czworobocznymi płycinami. Na osi środkowej parapet wyłamano na rzucie trapezu. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a przy łuku tęczowym dwa ołtarze boczne. Na północnej ścianie łuku tęczowego zawieszono ambonę. Dwa niewielkie ołtarze boczne znalazły się także na zakończeniu naw bocznych.
kościół
Kościół św. Wojciecha
Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"
obraz
Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu
Zdjęcie nr 1:
obraz
Wjazd księcia Józefa Poniatowskiego do Krakowa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Epitafium Ambrożego Lisickiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ambrozego-lisickiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności