Śladami kultu św. Jana Kantego

Długość
Etap edukacyjny
liceum, studenci
Szacowany czas zwiedzania

Zabytki na trasie

  1. Zdjęcie nr 1:  Kościół usytuowany jest za północną pierzeją zabudowy rynku, w bezpośrednim sąsiedztwie świątyni parafialnej, po jej południowo-wschodniej stronie. 
Kościół orientowany, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia (grubość murów od 70 do 160 cm), na rzucie podłużnym (24 m długość, 8,5 m szerokość). Korpus jednonawowy, trójprzęsłowy, prezbiterium jednoprzęsłowe, zamknięte półkolistą absydą, z dwukondygnacyjną przyległością od północy (zakrystia w przyziemiu). Nawę i prezbiterium przekrywa sklepienie kolebkowe z gurtami wspartymi na parach pilastrów dźwigających wydatne, obiegające wnętrze belkowanie. Nawę od prezbiterium oddziela półkolista arkada łuku tęczowego. Wnętrze doświetlają dwa rzędy okien zamkniętych łukami odcinkowymi. Artykulację ścian na zewnątrz stanowią płyciny ujmujące pary okien. Trójosiową fasadę artykułują pary osadzonych na cokole pilastrów – po dwie po bokach i jedna w polu środkowym wspierające belkowanie. W osi środkowej jest umiejscowiony ujęty profilowanym obramieniem otwór wejściowy z dwuskrzydłowymi drzwiami. Wyżej jest płytka, prostokątna wnęka, u góry zaś okno zamknięte łukiem odcinkowym. W osiach bocznych na cokole fasady osadzona para niszy z rzeźbami św. Piotra po lewej stronie i św. Pawła po prawej. Kapitele pilastrów zdobione motywami festonów owocowo-kwiatowych.   
Szczyt fasady ujęty parą spływów, zamknięty trójkątnie, po bokach flankowany parą cokołów zwieńczonych wazonami, pole środkowe wydzielone dwiema parami pilastrów zawiera półkoliście zamkniętą niszę z figurą Matki Boskiej, wyżej trójkąt Opatrzności Bożej ujęty promienistą glorią. Dachy korpusu i prezbiterium dwuspadowe, nad pierwszym przęsłem wieżyczka na sygnaturkę w formie latarni. Dach nad przyległością pulpitowy. Tynki kościoła w odcieniach bieli i szarości.
    Kęty
    Kościół św. Jana Kantego w Kętach
  2. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zawiera wizerunek św. Jana Kantego ukazanego w półpostaci, w trzech czwartych zwróconego w prawo. Szczupłą, pociągłą twarz świętego charakteryzują naturalistycznie opracowane rysy z pokrytym drobnymi bruzdami czołem, zwróconymi ku górze, niewielkimi, szeroko osadzonymi oczami, długim, lekko zakrzywionym nosem, wydatnymi kośćmi policzkowymi oraz nieznacznie rozchylonymi ustami widocznymi pomiędzy krótkim, siwym zarostem. Widoczne spod nakrywającego głowę biretu siwe włosy są lekko skręcone i sięgają ramion mężczyzny. Święty Jan Kanty ubrany jest w togę profesorską, ręce ma złożone w geście modlitwy. Głowę świętego okala świetlisty nimb. Postać ukazana jest na ciemnobrązowym, jednolitym tle. Po lewej stronie widoczny jest niewielki krucyfiks, po prawej w głębi grzbiety ksiąg, powyżej, na wysokości głowy świętego znajduje się napis „Effigies S(ancti) IOANṄIS / CANTY post sacrum / è vivis exspiriu(m) deline/ata et depicta, A(nno) D(omini) 1473.”.
    Kęty
    Św. Jan Kanty

    Przechowywany w świątyni parafialnej w Kętach wizerunek św. Jana Kantego przez niektórych badaczy uważany za najstarsze zachowane wyobrażenie świętego, pierwotnie przeznaczony był do kęckiej kaplicy świętego. Malowidło utrzymane jest w konwencji siedemnastowiecznych portretów duchowieństwa krakowskiego eksponowanych w zakrystii kościoła św. Anny w Krakowie.

  3. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty drewnianą, profilowaną, złoconą ramą z roślinną dekoracją ornamentalną jest kompozycją narracyjną. Przedstawia trzy odrębne sceny. Pierwszy plan zajmuje scena uzdrowienia Łucji Kajoszkowej: chora leży na łożu z baldachimem, po lewej stronie, obok niej u wezgłowia znajdują się dwaj mężczyźni – jeden ubrany w kontusz szlachecki siedzi w fotelu, drugi w delii, stoi za nim. Po prawej stronie u nóg chorej siedzi zakonnik, augustianin z krakowskiego konwentu. Ponad nimi, wśród obłoków ukazany jest św. Jan Kanty, ubrany w togę profesorską i biret. Blask bijący od niego daje efekty światłocieniowe. Kolorystyka całej przestrzeni jest ciemna, skontrastowana jedynie czerwienią płótna okrywającego chorą. Na drugim planie, po lewej stronie, widoczna jest scena uzdrowienia matki patronki Kajoszkowej, św. Łucji przez św. Agatę. Chora spoczywa we wnętrzu o kolebkowym sklepieniu, przed nią dwie modlące się kobiety, po prawej leży krzyżem św. Łucja. W głębi ołtarzyk z obrazem Trójcy Świętej. Poniżej napis „SWĘTA LVCYA PROSI S(WIĘTĄ) AGATY O ZDROWIE / MATCE SWOIEY. / TA CHORA TYMŻE SPOSOBEM / PROSI PATRONKI SWOIEY / S(WIĘTEJ) LVCYI O PRZYCZYNĘ.” Po prawej stronie drugiego planu przedstawiony został ksiądz Walenty Iwanowski odprawiający mszę w intencji parafianki, przed późnorenesansowym ołtarzem z obrazem św. Jana Kantego modlącego się przed wizerunkiem Misericordia Domini. W dolnej partii obrazu napis „ROKV P(AŃSKIEGO) 1.6.4.8. PANI ŁVCYA  KAIOSZKA MIESCZKA KĘCKA ZACHORZAWSZY CIERPIAŁA BÓL SROGI WSZYT/KICH KOŚCI Y WNĘTRZNOSCI SWOICH TAK BARZO ŻE ZWĄTPIWSZY O ZDROWIV DALSZYM ŚMIER/CI TYLKO CZEKAŁA. ZFRASOWANY MAŁŻONEK OFFIAROWAŁ IĄ DO TEY KAPLICE BŁOGOSŁAWIONE/GO JANA KANTEGO ZE MSZĄ WIĘTĄ PRZY BYTNOŚCI IE(GO) M(OŚCI) XIĘDZA  WALĘNTEGO IWANOWSKIEGO / DZIEKANA OSWIĘCIMSKIEGO A PLEBANA KĘTSKIEGO 20. NOVEMB(RA). RZECZ DZIWNA TEYŻE / GODZINY ZDROWĄ ZOSTAŁA, Y NAWZAIVTRZ W DZIEN OFIAROWANIA NAŚWIETSZEY PANNY / PRZYSZŁA DO KOSCIOŁA Y SPOWIEDŹ ŚWIĘTĄ VCZYNIWSZY SAKRAMENT NAŚWIĘTSZY PRZYIĘ/ŁA. TAKIEGO DORBODZIEYSTWA BOZKIEGO ZA PRZYCZYNĄ BŁOGOSŁAWIONEGO IANA / KANTEGO BĘDĄC WDZIĘCZNI OBOIE W TYM OBRAZIE  PAMIĄTKĘ ZOSTAWIELI W ROKV / WYSEY POMIENIONYM.”
    Kęty
    Uzdrowienie mieszczki kęckiej Łucji Kajoszkowej

    Przechowywany w kościele w Kętach obraz ukazujący uzdrowienie mieszczki kęckiej Łucji Kajoszkowej stanowi niezwykle ciekawy przykład siedemnastowiecznego malarstwa wotywnego. Kompozycja obrazu ukazująca potwierdzone w źródłach historycznych wydarzenia, z widoczną na obrazie sylwetką świętego wpływającą na ich przebieg, jest zjawiskiem charakterystycznym dla dzieł malarskich epoki baroku.

  4. Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, pełnoplastyczna figura św. Jana Kantego ukazanego w pozycji stojącej i zwróconego na wprost. Lekko przechyloną na prawe ramię głowę charakteryzuje szeroka, owalna twarz o sumarycznie opracowanych wyrazistych rysach z dużymi, ciemnymi oczami, dużym nosem, wąskimi ustami oraz krótkim zarostem. Proste, brązowe włosy wspierają się na barkach mężczyzny. Święty Jan ubrany jest w czarną togę profesora akademickiego z szerokimi, czerwonymi obszyciami oraz z dużym kołnierzem z futra gronostajowego, na który wyłożony jest biały, obszyty koronką kołnierzyk spodniego ubioru. Na głowie ma biret, a na stopach czarne buty. Opuszczone wzdłuż ciała ręce rozchylone są nieznacznie na boki. Do piersi przytwierdzony jest kwiat lilii z figurą Jezusa ukrzyżowanego. 
Gablota, w której umieszczona jest figura św. Jana Kantego, ma formę prostopadłościennej szafki. Przeszklone drzwiczki, w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęte są profilowanym, złoconym obramieniem.
    Kęty
    Św. Jan Kanty

    W jednym z ołtarzy bocznych kościoła św. Jana Kantego w Kętach znajduje się figura świętego, którego wezwanie nosi wspomniana świątynia. Wykonany z wosku wizerunek stanowi niezwykle interesujący przykład wykorzystania stosunkowo nietypowego surowca, którego właściwości pozwalają z niezwykłą precyzją oddać charakter ludzkiego ciała.

  5. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wielofiguralną sceną ukazującą św. Jana Kantego oraz księdza Grzegorza Jana Zdziewoyskiego. Prawą część kompozycji zajmuje sylwetka zwróconego w trzech czwartych w prawo, klęczącego św. Jana Kantego o fizjonomii mężczyzny w podeszłym wieku, z siwymi włosami i zarostem, ubranego w togę profesorską. Głowę świętego okala jasny nimb. Prawą lekko zgiętą w łokciu rękę wyciąga w kierunku znajdującego się po lewej stronie kompozycji ołtarza, lewą ujmuje sylwetkę klęczącego po prawej stronie księdza Zdziewoyskiego ukazanego według zasad perspektywy hieratycznej. Twarz duchownego o krótkim, brązowym zaroście i wyrazistych rysach dojrzałego mężczyzny przejawia tendencje oddania cech portretowych. Ukazany w pozie modlitewnej kapłan ubrany jest w sutannę oraz komżę, na ramionach ma białą, haftowaną złotą nicią stułę. Po lewej stronie kompozycji widoczne jest częściowo retabulum ołtarzowe. Na mensie znajduje się niewielki obraz ukazujący Matkę Boską i Męża Boleści (Misericordia Domini). Do ołtarza prowadzi nakryty czerwonym dywanem stopień, na którym leżą atrybuty świętego – otwarta księga oraz biret. Powyżej, w lewym, górnym rogu, pośród obłoków ukazana jest Trójca Święta z sylwetką Jezusa w czerwonym płaszczu po lewej stronie, Boga Ojca w kremowej sukni i granatowym płaszczu po prawej stronie oraz unoszącą się ponad nimi gołębicą Ducha Świętego na tle promienistej glorii i rozświetlonych obłoków. Bóg Ojciec i Jezus wspierają dłonie na znajdującym się pośrodku niebieskim globie ziemskim zwieńczonym złotym krzyżem. Prawą stronę kompozycji zajmują ukazane w pozie modlitewnej postaci bł. Świętosława ze Sławkowa, ubranego w albę i czerwony ornat oraz bł. Ludowiki z Kęt w habicie tercjarki franciszkańskiej, z krucyfiksem i różańcem w dłoniach. Ponad nimi, pośród obłoków unosi się sylwetka ubranego w biało-czerwone szaty anioła trzymającego w dłoniach wieniec laurowy i wieniec różany. W lewym, dolnym rogu malowidła znajduje się napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ET BEATO IOANNI CANTIO / S(ACRAE) T(HEOLOGIAE) DOCTORI ET PROFESSORI / ALM(AE) ACCAD(EMIAE) CRAC(OVIENSIS) PATER GRE/GORIVS IOANNES ZDZIEWOY/SKI A ŁASKO ART(IS) PH(ILOSOPH)IAE DO/CTOR. CAPELLANVS PRIMVS A FVN/DATIONE HVIVS CAPELLAE B(EATI) IOAN
NIS CANTIJ POSVIT. / A(NNO) D(OMINI) 1653”. Pozostałe umieszczone są  poniżej postaci bł. Ludowiki – „V(ENERABILIS) VIRGO LVDO/VICA MATHEI / CIVIS KEN(TENSIS) FILIA B(EATVUS)” oraz ponad sylwetką bł. Świetosława ze Sławkowa – „SVIETOSLAUS / SLAVKOVIENSIS”. 

Obraz ujęty jest profilowaną, złoconą ramą.
    Kęty
    Św. Jan Kanty z fundatorem Grzegorzem Zdziewoyskim

    We wnętrzu kościoła św. Jana Kantego w Kętach znajduje się wotywny obraz ukazujący jednego z najbradziej zasłużonych dla świątyni darczyńców, jakim był ksiądz Grzegorz Jan Zdziewoyski z Łasku. Ufundowane przez niego w 1653 roku malowidło ukazuje duchownego oddającego się pod opiekę św. Jana Kantego, kórego był szczególnym czcicielem.

  6. Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, jednonawowy. Prezbiterium prostokątne, zamknięte prosto, z obu stron przy nawie prostokątne, piętrowe lokalności (zakrystia i skarbiec, empory). Nawa szersza od prezbiterium, na rzucie prostokąta, od frontu przylega wieża na planie kwadratu z dwoma aneksami po bokach. Prezbiterium dwuprzęsłowe, podzielone wewnątrz pilastrami, sklepione żagielkowo na gurtach. Empory flankowane parami półkolumienek, z oknami w formie leżącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, nad lewą herb Odrowąż z inicjałami „JG”. Nawa nakryta pozornym, spłaszczonym sklepieniem kolebkowym. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady wspartej na pilastrach, z belką o fantazyjnym kształcie. Chór muzyczny dwukondygnacyjny, wsparty na dwóch filarach i dwóch półfilarach, pomiędzy którymi arkady ostrołukowe, kondygnacja zamknięta profilowanym gzymsem. Druga kondygnacja z trzema arkadami, w środkowej organ z wklęsło-wypukłą, ażurową balustradą. Posadzka z płyt ceramicznych. 
Fasada trójosiowa, dwukondygnacyjna. Pierwsza kondygnacja wydzielona pilastrami dekorowanymi blendami, zwieńczona profilowanym gzymsem z fryzem arkadkowym. Nad pilastrami osi bocznych dwie stylizowane wieżyczki, zakończone krzyżami. 
Na każdej osi ostrołukowe arkady, w środkowej wejście, dwie boczne wypełnione stylizowanymi blendami; nad nimi otwory okienne. Na osi środkowej, w drugiej kondygnacji wieża, ujęta w narożach czterema wieżyczkami, ścianki flankowane lizenami, zakończona profilowanym gzymsem z kostkowaniem. Na ściankach z czterech stron tarcze zegarowe oraz otwory dzwonne w formie ostrołukowych arkad w opaskach tynkowych. Wieża nakryta dachem ostrosłupowym. 
Elewacje gładkie, tynkowane zakończone profilowanym gzymsem. Wyodrębnione aneksy elewacji bocznych ujęte grubymi lizenami, z ostrołukowymi arkadami w polu, ujętymi opaskami tynkowymi. Od strony fasady w partiach aneksów bocznych wejścia do kościoła, od strony prezbiterium ostrołukowe okienka. Na każdej elewacji bocznej po trzy okna w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, o szerokich rozglifieniach, po dwa w nawie i jednym w prezbiterium. Elewacja zamykająca prezbiterium trójosiowa, wydzielona lizenami, z głębokimi wnękami w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, z namalowanym wizerunkiem Ukrzyżowanego Chrystusa i dwóch łotrów na krzyżach. Elewacja zakończona profilowanym gzymsem, z daszkiem pulpitowym oraz trójkątnym szczytem z czterema cokołami. Nawa i prezbiterium nakryte osobnymi  dachami dwuspadowymi. Na połączeniu nawy i aneksów przy prezbiterium wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, nakryta dachem ostrosłupowym.
    Stryszów
    Kościół św. Jana Kantego

    Wcześniejszy, drewniany kościół św. Mikołaja z przełomu XV i XVI wieku spłonął w 1739 roku. Na jego miejsce w 1742 roku staraniem Kazimierza Wilkońskiego i innych dobrodziejów została wybudowana nowa, murowana świątynia. W 1767 roku w związku z przekazaniem do niej relikwii, zmieniono jej wezwanie na św. Jana Kantego. W latach 1840-1841 z inicjatywy Juliana Gorczyńskiego dobudowano do kościoła część chórową, fasadę wieżową z aneksami oraz powiększono prezbiterium i jego lokalności. Pierwotna architektura kościoła w Stryszowie stanowi typowy przykład jednonawowej świątyni parafialnej z węższym prezbiterium charakterystycznej dla czasu jej powstania. Natomiast dobudowane później elementy noszą cechy neogotyckie.

  7. Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
    Stryszów
    Apoteoza św. Jana Kantego

    Obraz św. Jana Kantego powstał zapewne po 1767 roku w związku z kanonizacją świętego. Prawdopodobnie w drugiej połowie XX wieku został przycięty i zamontowany wtórnie do zwieńczenia ołtarza głównego. Pierwowzorem dla obrazu św. Jana Kantego mogła być grafika „Sanctus Johannes Cantius Polonus Presbyter Secularis et / in Alma Universitate Cracoviensi S. Theologiae Doctor et Professor” wykonana przez Angela Campanella w Rzymie około 1767 roku lub obraz Salvatora Monosilia, według którego została wykonana wskazana grafika. Być może obraz został namalowany w Rzymie i sprowadzony do Rzeczypospolitej po kanonizacji św. Jana Kantego.

  8. Zdjęcie nr 1: Na prostopadłościennej, wysokiej podstawie na kilkustopniowym podwyższeniu z dostawionym do niej ołtarzem, stoją personifikacje czterech Wydziałów Uniwersytetu – Teologii, Prawa, Medycyny i Sztuk Wyzwolonych, podtrzymujące trumnę z figurą putta w otoczeniu obłoków, które prawą ręką wskazuje na świętego, a lewą na posrebrzaną rzeźbę Baranka Apokaliptycznego na tle glorii i znajdującą poniżej banderolę z napisem: "Et lucerna eius est Agnus". Trumna ma kształt wybrzuszonego dołem sarkofagu z wiekiem ujętym dwiema wolutami. Ołtarz z antepedium wykonanym w technice skalioli z wyobrażeniem uskrzydlonego anioła trzymającego w rękach wieńce z kwiatów i lauru otoczonego witkami palm i rozlokowany i swobodnie pękami różnokolorowych kwiatków. Wokół grupy ustawiono cztery wolnostojące wysokie kolumny posadowione na wysokich postumentach, których ścianki są ozdobione czarnymi medalionami z motywami kwiatów wykonanymi w technice skalioli. Kolumny mają  skręcone trzony i kompozytowe kapitele, dźwigające odcinki belkowania, na których umieszczono figury czterech świętych Janów – Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Jana Kantego i Jana z Damaszku.
    Kraków
    Mauzoleum św. Jana Kantego

    Mauzoleum św. Jana Kantego, profesora Uniwersytetu Krakowskiego, beatyfikowanego w 1680 roku, powstało w latach 1695-1700. Twórcą koncepcji tej oprawy był ksiądz Sebastian Piskorski. Projekt narysował malarz królewski Jerzy Eleuter Szymonowic-Siemiginowski, zaś dzieło wykonał warsztat Baltazara Fontany i kamieniarz Jan Liskowicz. W centrum stoją personifikacje czterech wydziałów Uniwersytetu – Teologii, Prawa, Medycyny i Sztuk Wyzwolonych, podtrzymujących trumnę z figurą putta w otoczeniu obłoków, które prawą ręką wskazuje na portret świętego, a lewą na posrebrzaną rzeźbę Baranka Apokaliptycznego na tle glorii. Wokół ustawiono skręcone kolumny podtrzymujące figury świętych Janów – Chrzciciela, Ewangelisty, Kantego i Damasceńskiego. Program dopełniają freski ukazujące sceny z życia zasłużonego profesora oraz Adorację Anielską, autorstwa Karola Dankwarta, uzupełnione przez Innocentego Montiego.

  9. Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia chorego na owrzodzenie gardła Wojciecha Olesowicza. Chory klęczy w otoczeniu członków rodziny przed kapłanem odprawiającym mszę przy ołtarzu. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "COLLVM A MALIGNO VLCERE / DEPASTVM ITA VT CIBVS ERVMPERET / EXTEMPLO SANATVR".
    Kraków
    Uzdrowienie Antoniego Oleksowicza

    Obraz należy do grupy pięciu obrazów wykonanych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Dzieło powstało na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje cudowne uzdrowienie Antoniego Oleksowicza. Jego autorem był Jan Nayderffer.

  10. Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje cierpiącą na łożu Teresę Chylińską z dwiema kobietami u boku i zakonnikiem w brązowym habicie z mieszkiem w ręku i z unoszącym się św. Janem Kantym w todze uniwersyteckiej. U dołu kartusz z napisem: "NOUENNIS PVER APHTHISI / CONFIRMATA REPENTE / CONUALESCIT".
    Kraków
    Uzdrowienie Teresy Chylińskiej

    Obraz należy do grupy pięciu obrazów wykonanych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstał na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje cudowne uzdrowienie Teresy Chylińskiej. Jego twórcą był Jan Nayderffer.

  11. Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Dzieło przedstawia scenę uzdrowienia chorej Jadwigi Paskówny, leżącej na łożu w towarzystwie dwóch piastunek i mężczyzny wyłaniającego się zza kotary. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "HEDVIGIS PASKOVNA / AB ACVIA FEBRE MOMENTO / FIT LIBERA".
    Kraków
    Uzdrowienie Jadwigi Paskówny

    Obraz należy do grupy pięciu obrazów wykonanych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstał na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje cudowne uzdrowienie Jadwigi Paskówny. Obraz namalował Jan Nayerffer.

  12. Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę tratowania przez konia Tomasza Szreniawskiego. U dołu kartusz z napisem "CRVS EQUI LAPSV FRACTVM / CONSOLIDATUR ET FACVLTAS MOTVS / RESTITVITVR".
    Kraków
    Uzdrowienie Tomasza Szreniawskiego

    Obraz należy do grupy pięciu obrazów wykonanych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstał na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje tratowanego przez konia Tomasza Szreniawskiego, którego święty uzdrowił. Jego autorem był Jan Nayderffer.

  13. Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia z wysokiej gorączki Marianny Gawlickiej, leżącej na łożu, w towarzystwie dwóch modlących się księży w białych komżach z postacią mężczyzny wyłaniającego się zza lewej krawędzi. Na modlitewniku jednego z duchownych napis "Józef, Cholewicz, 1878, odnowił". Nad nimi unosi się w chmurach Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "MARIANNA GAVLICKA A GRAVI/FEBRE IN MORTEM ADDVCTA MOX / CONUALESCIT".
    Kraków
    Uzdrowienie Marianny Gawlickiej

    Dzieło należy do grupy pięciu obrazów powstałych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstał na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje cud św. Jana Kantego – uzdrowienia Marianny Gawlickiej.

  14. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej ramie o profilowanych krawędziach, z dekoracją roślinną. Na obrazie przedstawiono Chrystusa w grobie i stojącą za grobem Matkę Boską. Chrystus ukazany do pasa, frontalnie, z perizonium na biodrach, opadającym na ściankę grobu. Ma lekko przegiętą w prawo głowę i spogląda na Marię. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, usta wąskie. Na głowie ma długie włosy opadające na ramiona i zieloną koronę cierniową. Twarz okala krótka, brązowa broda. Wokół głowy aureola z promieni obwiedziona nimbem. Jego ręce są ułożone na wysokości klatki piersiowej, wskazują na ranę w boku, z którego tryska krew do położonego na grobie kielicha. Matka Boska ukazana w trzech czwartych, zwrócona w kierunku Jezusa, z rękami złożonymi do modlitwy. Jest ubrana w czerwoną suknię i czarny płaszcz oraz białą podwikę – chustę okalającą głowę i szyję. Jej twarz o ostrych krawędziach wyróżnia długi nos, szeroko otwarte oczy i wąskie, pełne usta. Grób Chrystusa ukazany od góry, w skrócie perspektywicznym, z przednią ścianką ozdobioną ślepymi maswerkami. Tło podzielone na dwie strefy: dolną, z zieloną tkaniną i górną, złoconą, z tłoczonymi gałązkami z liśćmi i kwiatami.
    Kraków
    Misericordia Domini (Chrystus Umęczony, Chrystus w studni)

    Obraz Misericordia Domini powstał w warsztacie nieznanego z nazwiska malarza krakowskiego w ostatniej ćwierci XV wieku. Według tradycji przed nim modlił się św. Jan Kanty, profesor Uniwersytetu Krakowskiego. Typ ikonograficzny obrazu wyraża współcierpienie Marii z Chrystusem podczas jego męki oraz jej udział w dziele Zbawienia.

Celem zorganizowania wycieczki skontaktuj się z parafiami

Kraków
Parafia Św. Anny
Stryszów
Parafia Parafia Św. Jana Kantego

Adres Stryszów 288
34-146 Stryszów

Telefon (033) 879 74 77, 514 850 505

Adres e-mail parafia.stryszow@wp.pl

Strona www www.parafiastryszow.pl

Kęty
Parafia Św. Małgorzaty i św. Katarzyny

Adres ul. Mickiewicza 4
32-650 Kęty

Telefon 33 8452808

Strona www http://parafiakety.com.pl/

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności