Św. Anna Samotrzeć oraz Ucieczka do Egiptu

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Gdów
Miejscowość
Niegowić
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Tagi
malarstwo XIX wieku malarstwo XVIII wieku św. Anna Samotrzeć Ucieczka do Egiptu
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/04525
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII-XIX wiek
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 87,5 cm
wysokość – 110,5 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 125,5 cm
Szerokość bez ramy – 104,5 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Opis

Obrazy „Św. Anna Samotrzeć” oraz „Ucieczka do Egiptu” w kształcie stojących prostokątów, umieszczone w drewnianej, złoconej, fakturowanej ramie, w narożach i na bokach dekorowanej stylizowanym ornamentem; na rewersie rama prosta, niemalowana.

Na obrazie św. Anny w centrum kompozycji ukazane zostały w pozycji siedzącej na brązowej ławie: po prawej św. Anna, a po lewej Matka Boska, obie zwrócone ku sobie oraz mały Jezus stojący na kolanach matki. Święta Anna obejmuje rękami przechodzące do niej Dzieciątko. Twarz świętej okrągła, pełna o podkreślonych cieniami oczach i długim nosie. Ubrana jest w niebieską suknię oraz czerwony płaszcz zarzucony na plecy i kolana; na głowie ma biały welon i podwikę. Po lewej stronie obrazu Maria delikatnie pochyla się w stronę Dzieciątka, obiema rękami je podtrzymuje. Twarz pełna, o wyraźnych rysach, dużych oczach, długim nosie, drobnych ustach z zaznaczonym wyraźnie podbródkiem i zarumienionymi policzkami; włosy brązowe, długie, spływające na plecy. Ubrana jest w fioletową suknię oraz obszerny niebieski płaszcz. Dzieciątko zwrócone w lewo, pochylone ku św. Anne z prawą nóżką cofniętą do tyłu. Twarz okrągła o delikatnych rysach, włosy krótkie i kędzierzawe. Ubrane jest w białą i krótką sukienkę z czerwoną kokardką u szyi. W górnej części kompozycji znajduje się gołębica Ducha Świętego z rozpostartymi szeroko skrzydłami, a nad nią w otoku z obłoków Bóg Ojciec w niebieskiej sukni i czerwonym płaszczu. Poniżej, po bokach obrazu znajdują się dwie pary aniołów z kwiatami i złożonymi w geście modlitwy dłońmi. Tło jasnobrązowe.

Na odwrociu obraz „Ucieczka do Egiptu”. Po prawej stronie obrazu Maria trzymająca za lewą rękę Dzieciątko Jezus, za nimi św. Józef z osiołkiem. Matka Boska o sylwetce esowato wygiętej, zwrócona trzy czwarte w prawo; dłonie wysublimowane. Twarz o delikatnych rysach z zadartym nosem i wyraźnie podkreślonym podbródkiem. Maria ubrana jest w jasnoróżową suknię oraz obszerny niebieski płaszcz. Na głowie ma założony brązowy kapelusz owinięty biała chustą, która spływa na ramiona i pod szyję. Jezus stoi pomiędzy rodzicami, ubrany jest w krótką, białą sukienkę, przewiązaną w talii. Święty Józef zwrócony jest trzy czwarte w prawo z głową skierowaną w lewą stronę, prawą ręką przytrzymuje za uzdę osiołka, a lewą na niego wskazuje. Ubrany jest w jasnoniebieską suknię, sięgającą do połowy łydki i brązowy płaszcz zarzucony na lewe ramię. Ma rysy twarzy starszego mężczyzny z krótką i siwą brodą oraz włosami. Po lewej stronie obrazu wysokie palmy. W tle jasne, różowo-błękitne niebo. Kolorystyka jasna, pastelowa.

Zarys problematyki artystycznej

Ikonografia św. Anny Samotrzeć ukazującej św. Annę z Marią i Dzieciątkiem Jezus pojawiła się na przełomie XIII i XIV wieku w sztuce bizantyńskiej, gdzie początkowo trzy osoby święte były umieszczone w suprapozycji, tzn. jedna powyżej drugiej. Ujęcie widoczne na omawianym dziele, na którym Maria i Anna siedzą obok siebie, a Maria trzyma na kolanach Dzieciątko wykształciło się w późnym średniowieczu, w sztuce powstającej na północ od Alp. Jego genezę można wiązać z powszechnym w tym regionie dążeniem do realizmu przedstawień. Dzieciątko trzymane przez Marię i zwrócone w stronę św. Anny stanowi centrum kompozycji i zarazem postać pozostającą w kontakcie z obiema kobietami. W tym przypadku przedstawienie zostało ponadto złączone z wizerunkiem gołębicy Ducha Świętego oraz Boga Ojca.

Na odwrociu dzieła znajduje się obraz przedstawiający Ucieczkę do Egiptu, jedną ze scen życiorysu Świętej Rodziny opisaną na kartach Ewangelii św. Mateusza: „Gdy oni odjechali oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby je zgładzić». On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego” (Mt 2, 13-15).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły, ubytki w warstwie malarskiej i płótna, spękania, zabrudzenia.

Streszczenie

Obraz św. Anny Samotrzeć został wykonany w XIX wieku i przedstawia typ ikonograficzny wykształcony jeszcze w średniowieczu. Z kolei na odwrociu dzieła znajduje się obraz przedstawiający Ucieczkę do Egiptu z drugiej połowy XVIII wieku, ilustrujący jedną ze scen życiorysu Świętej Rodziny. Niestety nie są znani twórcy obrazów.

Bibliografia

"Lexikon der christlichen Ikonographie", Rom-Freiburg-Basel-Wien 1970

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Anna Samotrzeć oraz Ucieczka do Egiptu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-anna-samotrzec-oraz-ucieczka-do-egiptu

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności