Obraz został namalowany w 1740 roku przez Antoniego Masłowskiego. Przechowywane w zakrystii wizerunki członków rodziny Sierakowskich pochodzą najprawdopodobniej ze zbiorów Wacława Hieronima Sierakowskiego, który przekazał zespół portretów rodziny i przyjaciół w ramach testamentu Romanowi Sierakowskiemu.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujętego profilowaną, złoconą ramą przedstawia ukazanego w półpostaci biskupa Wacława Sierakowskiego zwróconego w trzech czwartych w prawo. Mężczyzna jest w średnim wieku. Twarz lekko wydłużona z obwisłymi policzkami, okolona czarnymi, lekko falowanymi włosami. Wysokie czoło, duże migdałowate, ciemne oczy, duży nos oraz zaciśnięte usta, wokół nich zmarszczki. Biskup ubrany jest w białą rokietę z haftowanymi wstawkami na rękawach oraz wzdłuż szaty, w kolorze niebieskim. Pod szyją biały kołnierzyk. Na ramiona narzucony mantolet z guziczkami i czerwoną podszewką. Na złotym łańcuchu zawieszony złoty krzyż pektoralny, wysadzany kamieniami szlachetnymi. Lewa ręka opuszczona wzdłuż ciała, nie widać dłoni, prawa, zgięta w łokciu. Biskup dwoma placami przytrzymuje krzyż pektoralny.
Tło ciemne, delikatnie rozjaśnione wokół sylwetki.
Na odwrocie napis „Venceslaus Hieranynius de Bagusławiae Sierakowski Episcopus Cameno[c]ensis” oraz nad pieczęcią „Antonius Masłowski pinxit / Crac(oviae) 1740. (dies) 15 Martii”.
Obraz przedstawia czterdziestoletniego Wacława Hieronima Sierakowskiego, biskupa kamienieckiego, przemyskiego, następnie arcybiskupa lwowskiego. Urodził się we wrześniu 1700 roku w Rabie Wyżnej jako syn stolnika zakroczymskiego i starosty mszańskiego i olszowskiego Jana Sierakowskiego i kasztelanki inowrocławskiej Marianny z Ruszkowskich. Kształcił się w Krakowie, Łowiczu i Rzymie, zdobywając tytuł doktora obojga praw. Sakrę biskupią przyjął w 1738 roku. Był zwolennikiem reformy skarbowo-wojskowej, konfederacji barskiej, w 1764 roku stał się elektorem Stanisława Augusta oraz pełnił funkcję senatora rezydenta. Charakteryzowała go pobożność i ofiarność na cele kościelne.
W trakcie sprawowania pieczy nad archidiecezją lwowską gruntownie przebudował i odnowił katedrę łacińską. Zmarł 25 października 1780 w pałacu biskupim w Obroszynie w okolicach Lwowa, został pochowany w katedrze lwowskiej.
Dobry, po konserwacji.
W zakrystii kościoła parafialnego w Spytkowicach zachował się, obok namalowanych w 1742 roku portretów fundatorów świątyni – Romana i Teresy Sierakowskich, obraz przedstawiający biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego, wykonany w 1740 roku.
Paulina Chełmecka, "Portret biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-biskupa-waclawa-hieronima-sierakowskiego