Sprawione przez żonę po śmierci Kucharskiego w 1611 lub 1619 roku do kaplicy grobowej ufundowanej w 1622 roku.
Epitafium w oprawie architektonicznej w formie aedikuli z płaskorzeźbioną półpostacią zmarłego oraz tablicą z inskrypcją; ujęte zdwojonymi pilastrami o kapitelach korynckich; trzony do połowy wysokości dekorowane płycinami, powyżej festonami i chwostami. Podpory dźwigają imposty zakończone cokołami z kulami. Zewnętrzne pilastry z wolutą w połowie wysokości. U spodu dwie woluty dekorowane perełkowaniem i kwiatami z szyszką w formie cokołu z kulą. Ponad niszą płyta ujęta wolutami. Całość zwieńczona kartuszem z herbem Odrowąż (?) flankowanym wolutami z labrami w postaci bujnej dekoracji roślinnej oraz płaskorzeźbiona figurą Chrystusa Zmartwychwstałego. O MORS CIELDELLIS? NVLLUM EST LIBIDIMINE DIGNA / NAM NVLLI PARCIT NVLLAQ(VE) DONA IVVANT.
Epitafium reprezentuje typ z przedstawieniem zmarłego w ujęciu popiersiowym. Obramienie o charakterze manierystycznym.
Dobry.
Kamienne epitafium Stanisława Kucharskiego, z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłego oraz tablicą z nieczytelną inskrypcją, w rzeźbionym bogatym obramieniu. W zwieńczeniu herb zmarłego oraz płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa Zmartwychwstałego z inskrypcją. Epitafium sprawione po śmierci Kucharskiego w 1611 lub 1619 roku przez jego żonę do kaplicy grobowej ufundowanej w 1622 roku. Obramienie o cechach manierystycznych.
Andrzej Włodarek, "Epitafium Stanisława Kucharskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-stanislawa-kucharskiego