Epitafium w kształcie zbliżonym do kwadratu, ujęte z każdej ze stron spływami wolutowymi, zwieńczone owalnym polem z godłem herbu Zadora i krzyżem na trzech kulach z ramionami zakończonymi trójlistnie. W polu obwiedzionymi bordiurą z rytą wicią roślinną inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERENNIS HAEC MEMORIA / PERILLVSTRI OLIM ET AD(MODU)M R(EVERE)NDO D(OMI)NO / HIERONYMO DE BRZEZIE RVSOCKI CRAC(OVIENSI) PLOC(ENSI) CAN(ONI)CO / PRAEPOSITO OSVECIMENSI THESAVRI REGII CVSTODI / S(ACRAE) R(EGIAE) M(AIESTATIS) SECRETARIO / IVRIS ET STATVS ECCL[ES]IASTICI VINDICI ZELOSISSIMO / IVSTIS A MORTE VINDICIIS STETIT / QVI CVM / INSIGNI PIETATE VIRTVTE PRVDENTIA / PARTAQVE FACTIS EGREGIIS CLARITVDINE NOMINIS / PATRIAM ET VRBEM ROMANAM IMPLEVISSET / IMMVNITATES CLERI STRENVE VBIQVE PROPVGNASSET / ECCLESIAM HANC A SE RESTAVRATAM / SACRIS ORNAMENTIS DECORASSET / MERITIS NON ANNIS CONSVMMAT(US) MINORI VITAE SPATIO / AETERNAM GLORIAE ABSOLVIT ET PROMERVIT CORONAM / OBIIT ANNO D[OMI]NI 16.81. DIE 3 MENS[IS] AVGVS[TI] AETATIS 57 / MONUMENTUM HOC ILLI EXECV(TORES) TESTA[MENTI] POSVERVNT”.
Epitafium najpewniej powstało w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Krakowa. Jego forma wskazuje na jednego z działających tam kamieniarzy, szczególnie typ bordiury z kutą wicią roślinną (epitafium Wojciecha Greglicjusza w katedrze na Wawelu, 1670), ale również swobodnie dostawiane, krótkie spływy wolutowe (epitafium Anny Warszyckiej w kościele parafialnym w Pilicy, 1683).
Epitafium księdza Hieronima Rusockiego powstało po 1681 roku zapewne w pracowni jednego z kamieniarzy działających w Dębniku koło Krzeszowic, gdzie od początku XVII wieku wydobywano czarny marmur. Formy dzieła jak motyw bordiury i spływów wolutowych powielane były przez tamtejszych kamieniarzy w innych dziełach.
Józef Skrabski, "Epitafium księdza Hieronima Rusockiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-hieronima-rusockiego