Epitafium ufundowane po 1853 roku.
W kształcie aedikuli, z wydzielonym cokołem, ujęte lizenami i zwieńczone gzymsem i uskokowym szczytem z krzyżem łacińskim pośrodku. W polu środkowym płycina prostokątna zamknięta trójlistnie z inskrypcją majuskułową, po polsku: D. O. M. / PAMIĘCI SEWERYNA ŁODZIA / PONIŃSKIEGO / UR. 1810 r. ZM. 1853 r. / STROSKANE ŻONA I CÓRKA / PROSZĄ O WESTCHNIENIE ZA SPOKÓJ /JEGO DUSZY.
Skromne epitafium wykonane w małopolskim warsztacie kamieniarskim.
Dobry; na mało wyraźnych literach ślady złoceń; marmur słabo wypolerowany. Epitafium przysłonięte w dolnej części konfesjonałem.
Epitafium z czarnego marmuru, wmurowane w południową ścianę nawy; w kształcie aedikuli, zwieńczone krzyżem łacińskim. W polu środkowym płycina z inskrypcją. Ufundowane po 1853 roku przez żonę i córkę zmarłego. Wykonane w warsztacie małopolskim.
Andrzej Włodarek, "Epitafium Seweryna Łodzia Ponińskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-seweryna-lodzia-poninskiego