Ołtarz został wykonany około 1618 roku przez warsztat Baltazara Kuncza. W 1782 roku uległ znacznym przemianom: dołączono dodatkowe rzeźby, a w polu głównym umieszczono gotycki krucyfiks na trybowanym tle. W latach 1894-1896 przywrócono mu częściowo dawny wygląd. W swej wymowie ikonograficznej zwraca uwagę na zagadnienia chrystologiczne i eschatologiczne, przedkładając je nad odwołanie do postaci patrona.
Ołtarz ufundował w drugiej ćwierci XVII wieku Aleksander Ługowski, a dokładniej pomiędzy 1630 rokiem (pod tą datą nie odnotowano jeszcze ołtarza w wizytacji biskupiej), a 1651 rokiem (datą śmierci fundatora). W polu głównym ołtarza znajduje się obraz Chrzest Chrystusa z czasu powstania ołtarza, natomiast na zasuwie obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy z 1900 roku (według tradycji ustnej przywieziony z Rzymu). Całość wystroju ołtarza dopełnia dekoracja rzeźbiarska, która również pochodzi z lat 1630-1651 oraz antepedium z przedstawieniem Serca Jezusa zdobione haftowanymi szklanymi paciorkami. Elementy zdobnicze ołtarza, które obficie pokrywają całą strukturę również odpowiadają takiemu datowaniu. Ołtarz ozdobiony jest ornamentem małżowinowo-chrząstkowym, popularnym w pierwszej połowie XVII wieku. Z tego samego okresu pochodzą również figury św. Piotra, św. Pawła i trzech świętych biskupów w górnej części ołtarza. Jedynie obraz „Bóg Ojciec” w górnej części ołtarza pochodzi z XX wieku.
Ołtarz główny w kościele w Rudawie powstał w połowie XVII wieku i należy do dzieł typowych dla snycerki krakowskiej tego czasu.
Ołtarz główny w kościele paczółtowickim to drewniana, jednoosiowa, jednokondygnacyjna konstrukcja o formach architektonicznych. Wzniesiono go na początku XVII wieku, prawdopodobnie z fundacji ówczesnych właścicieli Paczółtowic Elżbiety z Czerskich i jej męża Stanisława Tarnowskiego herbu Rola z intencją umieszczenia w nim gotyckiego obrazu Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z lat 1470-1480. Obraz ten, wraz z eksponowanymi obecnie po bokach ołtarza głównego skrzydłami z przedstawieniami archanioła Gabriela i Marii tworzących grupę Zwiastowania (na rewersach) oraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Barbary (na awersach) stanowił część gotyckiego tryptyku. O pierwotnym ołtarzu głównym w paczółtowickiej świątyni niewiele wiadomo — prawdopodobnie był to gotycki tryptyk z (niezachowaną) rzeźbioną sceną Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Z tym ołtarzem badacze łączą parę malowanych skrzydeł przechowywanych w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego w Krakowie przedstawiających sceny Zwiastowania i Bożego Narodzenia (skrzydło lewe) oraz Pokłon Trzech Króli i Koronację Marii (skrzydło prawe). Wraz z wzniesieniem nowej struktury ołtarzowej i umieszczeniu w niej obrazu Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej zmianie uległa tytulatura ołtarza, która obecnie nie odpowiada wezwaniu samej świątyni, które od samego początku istnienia budowli odnosiło się do Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Około połowy XVII wieku obecny, barokowy ołtarz główny otrzymał antependium z czarnego marmuru dębnickiego wykonane przez kamieniarzy Wojciecha lub Jacka Zielaskiego. W tym samym czasie właściciel pobliskich Pisar — Achacy Pisarski ofiarował kościołowi niezachowany do dziś obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, który umieszczono na zasuwie ołtarza. Barokowa rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego umieszczona obecnie w zwieńczeniu ołtarza po raz pierwszy wzmiankowana była w dziewiętnastowiecznych źródłach. Ołtarz był kilkukrotnie odnawiany: w 1850 roku, w 1943 roku oraz na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Powstały około 1645 roku ołtarz główny ufundował właściciel miasta Łukasz Opaliński oraz proboszcz Józef Stradowski. Wykonał go snycerz Georg Zimmermann, jeden z najwybitniejszych snycerzy działających we Wrocławiu, na Jasnej Górze i w Krakowie. Jednakże projekt mógł zamówić Opaliński u królewskiego architekta Giovanniego Battisty Gisleniego, który podobne retabula ołtarzowe, o genezie rzymskiej, tworzył dla polskich zleceniodawców z otoczenia króla i jego dworu.
Ołtarz główny w kościele w Zebrzydowicach powstał zapewne w pierwszej ćwierci XVII wieku. O jego wyjątkowej pozycji w dziełach małej architektury w Polsce świadczy fakt, iż wykonano go na wzór ołtarza głównego w katedrze na Wawelu (1546-1547), ufundowanego przez królową Bonę, a obecnie znajdującego się w kościele w Bodzentynie.
Ołtarz drewniany, rzeźbiony, polichromowany, złocony; architektoniczny, trójosiowy, dwukondygnacyjny, ze zwieńczeniem, usytuowany w prezbiterium przy ścianie wschodniej. W polach środkowych obrazy: Chrzest Chrystusa (w dolnej kondygnacji) i Matka Boska z Dzieciątkiem (w górnej kondygnacji); w niszach, osiach kolumn i zwieńczeniu rzeźby: Św. Piotr i Św. Paweł, Św. Wojciech i Św. Stanisław, Św. Anna (?) i Św. Marcin (?) oraz rzeźby aniołów. Wykonany w 2. ćwierci XVII wieku w małopolskim warsztacie stolarsko-rzeźbiarskim.
Omawiany ołtarz wraz z bliźniaczym retabulum noszącym wezwanie św. Anny powstał najpewniej w 1636 roku, o czym informuje inskrypcja na obrazie ukazującym Pokłon pasterzy w predelli nastawy poświęconej św. Annie. Oba ołtarze powstały w tym samym czasie i zostały wykonane przez ten sam, zapewne małopolski, warsztat snycerski. Dzieła reprezentują typ manierystycznego ołtarza, który prócz zastosowania ornamentyki północnej (ornamenty: małżowinowo-chrząstkowy i okuciowy) charakteryzował się formą przybierającą kształt aediculi tj. kapliczki lub niszy ujętej parą kolumn flankujących przedstawienie tytułowe oraz podtrzymujących rozbudowane zwieńczenie mieszczące obraz ujęty figurami świętych. Całość struktury bywała niekiedy zwieńczona rzeźbioną figurą ustawioną na szczycie ołtarza.
Omawiany ołtarz wraz z bliźniaczym retabulum mieszczącym obraz Ukrzyżowania powstał najpewniej w 1636 roku, o czym informuje inskrypcja na obrazie ukazującym Pokłon pasterzy w predelli omawianej nastawy. Oba ołtarze powstały w tym samym czasie i zostały wykonane przez ten sam, zapewne małopolski, warsztat snycerski. Dzieła reprezentują typ manierystycznego ołtarza, który prócz zastosowania ornamentyki północnej (ornamenty: małżowinowo-chrząstkowy i okuciowy) charakteryzował się formą przybierającą kształt aediculi, tj. kapliczki lub niszy ujętej parą kolumn flankujących przedstawienie tytułowe oraz podtrzymujących rozbudowane zwieńczenie mieszczące obraz ujęty figurami świętych. Całość struktury bywała niekiedy zwieńczona rzeźbioną figurą ustawioną na szczycie ołtarza.
Celem zorganizowania wycieczki skontaktuj się z parafiami
Adres
ul. Jana Pawła II 2
34-116 Spytkowice
Telefon 33 879 11 95
Adres e-mail poczta@parafiaspytkowice.info
Strona www http://www.spytkowiceparafia.pl
Adres
Paczółtowice 14
Krzeszowice 32-065
Telefon 12 282 90 91
Adres e-mail kancelaria@parafiapaczoltowice.pl
Adres
Wola Radziszowska 1
32-053 Wola Radziszowska
Telefon +48 12 275 42 81
Adres e-mail -
Strona www -
Adres
Rynek 5
32-064 Rudawa
Telefon 12 283 80 24
Adres e-mail kancelaria@parafiarudawa.pl
Adres
Zebrzydowice 12
34-130 Kalwaria Zebrzydowska
Telefon 505 008 516
Strona www parafia-zebrzydowice.pl
Adres
Św. Jana 5a
34-143
Telefon (33) 876 35 77
Adres e-mail parafia@lanckorona.pl
Strona www parafia.lanckorona.net
Adres
Korzkiew 3
32‑088 Przybysławice
Telefon +48 12 419 42 28
Adres e-mail parafia.korzkiew@neostrada.pl