Tablica wmurowana w ścianę kościoła w lub po 1837 roku.
Kamienna płyta w kształcie stojącego prostokąta z wykutą i pozłoconą inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Possesorce Rzozowa / Zofii z Mendelowiczów / Stanisławskiej / w 48. r(ok)u życia zmarłej 12. Paź/dziernika 1837. / Żonie, / Wiktorowi, Antoniemu, Józefowi / Stanisławskim / Synom, / Xawery z Turków Wnuczce, / zmarłym. / w żalu pozostały Mąż Oyciec i / Dziadek z dziećmi / ten pomnik kładzie / duszę Ich westchnieniom / Czytelnika polecając”. Napis obwiedziono ramką wyciętą w narożach, aby zrobić miejsce na dekoracyjne rozetki.
Tablica została wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego, czyli wapienia w kolorze czarnym, który z racji swej nietypowej właściwości polerowania do połysku nazywano marmurem. Wydobywano go w Dębniku koło Krzeszowic, w kamieniołomach należących od XVII wieku do 1953 roku do Karmelitów bosych z Czernej. Materiał był niezwykle popularny w sztuce polskiej w XVII i XVIII wieku.
Prosta forma epitafium i oszczędność zastosowanych środków wyrazu nawiązują do szeregu podobnych tablic kommemoratywnych z XIX i XX wieku.
Dobry.
Tablica epitafijna została poświęcona rodzinie Stanisławskich. Wykonano ją z tzw. czarnego marmuru dębnickiego. Prosta forma epitafium i oszczędność zastosowanych środków wyrazu nawiązują do szeregu podobnych tablic kommemoratywnych z XIX i XX wieku.
Agata Felczyńska , "Epitafium rodziny Stanisławskich", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-rodziny-stanislawskich