Śladami Szymona Czechowicza

Długość
Etap edukacyjny
studenci
Tematyka
barok, malarstwo barokowe
Szacowany czas zwiedzania

Zabytki na trasie

  1. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
    Kraków
    Wizja św. Kazimierza

    Obraz „Wizja św. Kazimierza” jest dziełem Szymona Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskich doby baroku. Powstał być może około 1741 roku. Jest repliką malowidła o tym samym temacie namalowanego dla kościoła Reformatów w Wieliczce.

  2. Zdjęcie nr 1: Obraz owalny w profilowanej, czarnej ramie, ukazuje klęczącego św. Joachima i św. Annę na brązowej ziemi, pomiędzy którymi unosi się anioł, a nad nim w chmurach siedzi Maria. Joachim został ukazany niemal frontalnie, z rękami zbliżonymi do siebie w geście modlitwy, z głową zwróconą w lewą stronę. Twarz oddana szkicowo, oczy w głębokich oczodołach, nos prosty, czoło wysokie, głowa z krótkimi, lekko pofalowanymi włosami, twarz okolona krótką, siwą brodą; nad głową unosi się aureola. Postać jest ubrana w długą bladoniebieską tunikę i jasnozielony, bujnie marszczony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i zgiętą w kolanie lewą nogę. Klęcząca obok Anna jest przedstawiona w trzech czwartych i zwrócona w stronę Joachima, z rozłożonymi ku dołowi rękami i głową skierowaną ku ziemi. Jej twarz jest malowana szkicowo, nos krótki, oczy lekko przymknięte, a zaznaczone czerwienią usta lekko rozchylone. Ubrana jest w czerwoną suknię, zielony płaszcz zarzucony na głowę i brązową chustę; nad głową unosi się aureola. Ukazany pośrodku kompozycji anioł przedstawiony został w skręconej pozie, z górną częścią ciała zwróconą w lewą stronę, a głową i dolną częścią ciała w prawą. Twarz oddająca rysy młodego chłopca, posiada krótki nos, wyraziste oczy i miękko modelowane, drobne usta; głowa z włosami złocistymi, krótkimi, lekko pofalowanymi. Ubrany jest w jasną suknię odkrywającą lewy tors i lewą nogę oraz brązowy płaszcz na lewym ramieniu przerzucony przez biodro. Siedząca w chmurach, na tle rozświetlonej aury Matka Boska przedstawiona została od dołu, z nogami na półksiężycu i rękoma złożonymi na piersi. Maria jest ubrana w jasną białą suknię, a na głowie ma wieniec i aureolę z gwiazd. W tle zarys owiec na ziemi, niebo intensywne, lazurowe, przełamane kilkoma szarościami.
    Kraków
    Zwiastowanie Joachimowi i Annie

    Obraz „Zwiastowanie św. Joachimowi i św. Annie” powstał w 1741 roku. Jest częścią cyklu malowideł ukazujących życie rodziców Matki Boskiej – Anny i Joachima w zapleckach stalli w prezbiterium kościoła. Jego autorem był Szymon Czechowicz. Jego kompozycja jest oparta o rzymskie pierwowzory graficzne. Płótno, jak pozostałe dzieła cyklu, wyróżnia się dynamiczną kompozycją, bogatą kolorystyką oraz lekkim i szkicowym duktem pędzla. Obraz należy niewątpliwie do najlepszych dzieł Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskiego baroku.

  3. Zdjęcie nr 1: Obraz w owalnej, profilowanej, czarnej ramie, ukazuje scenę spotkania Joachima i Anny. Mężczyzna przedstawiony w trzech czwartych, od tyłu, z prawą nogą zgiętą w kolanie i z rękami rozłożonymi w geście powitania. Jego głowa jest ukazana z profilu, z wyrazistym nosem, brązowymi kręconymi włosami i krótką, falistą brodą. Joachim jest ubrany w długą, brązową suknię przylegającą do ciała i biały płaszcz okrywający ramiona i ręce oraz brązowe sandały. Anna zwrócona do Joachima, ukazana w trzech czwartych z lewą ręką na piersi, z drugą niewidoczną. Jej twarz jest dojrzała, zarysowano szkicowo, nos krótki, oczy w płytkich oczodołach. Anna jest ubrana w różową koszulę, zieloną suknię, niebieski płaszcz i brązową, długą chustę zarzuconą na głowę. Nad głowami obojga małżonków aureole. W tle dwie kobiety. Jedna klęczy, jest ubrana w białą koszulę, czerwoną suknię i niebieski płaszcz i wskazuje prawą ręką na postacie na pierwszym planie, a lewą opiera na wiklinowym koszyku z bielizną. Druga kobieta jest ukazana w pozycji stojącej, frontalnie, ubrana w jasnozieloną suknię i pomarańczowy płaszcz z turbanem na głowie. Za nimi widoczne budowle antyczne, pierwsza w formie okrągłej świątyni (tempietta) ujęta kolumnami, druga w kształcie antycznej świątyni z portykiem kolumnowym w fasadzie; obie zarysowane szkicowo. Na pierwszym planie tobołek podróżny z kijem. W lewej części kompozycji fragment skały. Niebo w kolorach intensywnego lazuru, przełamane szarościami.
    Kraków
    Spotkanie św. Joachima i św. Anny przy złotej bramie

    Obraz „Spotkanie Anny z Joachimem przy złotej bramie” powstał w 1741 roku. Jest częścią cyklu malowideł ukazujących życie rodziców Matki Boskiej – Anny i Joachima w zapleckach stalli w prezbiterium kościoła. Jego autorem był Szymon Czechowicz. Obraz oparty o rzymskie pierwowzory graficzne wyróżnia się dynamiczną kompozycją, bogatą kolorystyką oraz lekkim i szkicowym duktem pędzla. Należy niewątpliwie do najlepszych dzieł Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskiego baroku.

  4. Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie, ukazuje siedzącą na krześle św. Annę z młodą Marią na jej kolanach i św. Joachima siedzącego u jej stóp z parą stojących za nim aniołów. Święta Anna ukazana jest w trzech czwartych, jej twarz jest wyrazista, oddana szkicowo, nos mały, usta uśmiechnięte, oczy zwrócone ku Marii. Ubrana jest w zielono-brązową suknię, czerwony płaszcz i brązową chustę zarzuconą na głowę. Maria przedstawiona jest frontalnie z rękami złożonymi na piersi, w białej sukni z brązową lamówka i niebieskim płaszczu okalającym biodra. Jej twarz jest okrągła, oczy uniesione ku górze, nos szeroki a usta wąskie; wokół głowy zarysowana jasna poświata z wieńcem z gwiazd. Święty Joachim został ukazany frontalnie, z głową odchyloną w kierunku św. Anny, ubrany w zieloną suknię i biały płaszcz; w ręku trzyma księgę w brązowej oprawie. Jego twarz ukazana wyraziście, z siwymi, skręconymi włosami i siwą, krótką, kręconą brodą. Za nim stoją dwa nagie putta, z tkaninami wokół bioder. W tle balustrada z lalkami, za którą widoczny krzew i lazurowe niebo oraz skłębione chmury, rozświetlone wokół hebrajskiej imienia Marii („מרים”).
    Kraków
    Św. Anna z Marią i Joachimem

    Obraz „Św. Anna z Marią i św. Joachimem” powstał w 1741 roku. Jest częścią cyklu malowideł ukazujących życie rodziców Matki Boskiej – Anny i Joachima w zapleckach stalli w prezbiterium kościoła. Jego autorem był Szymon Czechowicz. Jak pozostałe obrazy, także ten jest oparty o rzymskie pierwowzory graficzne. Wyróżnia się dynamiczną kompozycją, bogatą kolorystyką oraz lekkim i szkicowym duktem pędzla. Należy niewątpliwie do najlepszych dzieł Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskiego baroku.

  5. Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie. Na pierwszym planie ukazane trzy kobiety, z których jedna trzyma urodzoną właśnie Marię. Kobieta ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, ubrana w czerwoną suknię, niebieski płaszcz i brązową chustę na głowie, zwrócona w kierunku dwóch pozostałych piastunek. Na rękach trzyma dziecko, opatulone w białą pieluchę, z odsłoniętą klatką piersiową oraz nóżkami, z aureolą z gwiazd. Druga z kobiet ukazana z boku, z głową o czarnych włosach odwróconą od widza, z bandażem i dzbanem na wodę w rękach, ubrana w różową suknię i zieloną spódnicę. Trzecia z kobiet stojąca nieco z tyłu pochyla się nad nimi, ukazana z profilu, ubrana w zieloną suknię z włosami przewiązanymi chustą. W tle zarysowane szkicowo postacie: Joachima w brązowej sukni i białym płaszczu, z lewą ręką złożoną na piersi, prawą opuszczoną w dół, postać wyglądająca zza zielonej kotary oraz Anna leżąca na łożu, w zielonej sukni i białym welonie, przy której siedzi kobieta w brązowej sukni i białej chuście na głowie. Przed kobietami głęboka miedziana misa z wodą oraz fragment kołyski z poduszką. Pomieszczenie, w którym rozgrywa się scena, jest podzielone pośrodku kolumną, w lewej części widoczna półkolista arkada z kotarą, a po prawej pomieszczenie z łożem i podwieszoną pod sufitem, zieloną kotarą. Obok łoża Anny znajduje się stolik z okrągłym blatem, na którym leży miska z łyżką.
    Kraków
    Narodzenie Marii

    Obraz „Narodzenie Marii” powstał w 1741 roku. Jest częścią cyklu malowideł ukazujących życie rodziców Matki Boskiej – Anny i Joachima w zapleckach stalli w prezbiterium kościoła. Jego autorem był Szymon Czechowicz. Obraz oparty o rzymskie pierwowzory graficzne wyróżnia się dynamiczną kompozycją, bogatą kolorystyką oraz lekkim i szkicowym duktem pędzla. Należy niewątpliwie do najlepszych dzieł Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskiego baroku.

  6. Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
    Kraków
    Apoteoza św. Jana Nepomucena

    Obraz „Apoteoza św. Jana Nepomucena” został ufundowany przez Jacka Łopackiego, archiprezbitera kościoła Mariackiego, doradcę artystycznego bernardynek. Być może powstał pomiędzy 1742 a 1761 rokiem. Jego twórcą był zapewne Szymon Czechowicz, u którego Łopacki zamawiał dzieła do kościoła Mariackiego i do katedry na Wawelu w Krakowie.

  7. Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Na pierwszym planie ukazany jest Chrystus ze św. Tomaszem, na drugim zaś dwie grupy apostołów. Jezus przedstawiony jest w centrum kompozycji, w półpostaci, frontalnie, z pochyloną głową skierowaną w prawo. Lewą ręką podtrzymuje na piersi płaszcz, prawą kładzie na ramieniu św. Tomasza. Twarz ma pociągłą, o półprzymkniętych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną jasną, krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami, sięgającymi ramion. Wokół głowy ma nimb promienisty. Ubrany jest w białe perizonium, przewiązane przez biodra oraz jasnoniebieski płaszcz zarzucony na prawe ramię i plecy. Tors ma nagi, umięśniony, z raną w prawym boku. Po prawej stronie Chrystusa św. Tomasz ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w lewo, przechylony na prawy bok, z prawą ręką wyciągniętą przed siebie, dotykającą rany Chrystusa. Ukazany jest jako starzec, okolony jasnobrązowymi brodą i włosami, z łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnobrązową tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz żółty płaszcz zarzucony na lewe ramię. Na drugim planie, w lewej części obrazu grupa trzech apostołów, w tym św. Jana ukazanego jako młodzieńca, w zielonej tunice i czerwonym płaszczu oraz stojących za nim dwóch dojrzałych mężczyzn, okolonych krótkimi brodami i włosami. W prawej części obrazu grupa dwóch apostołów, ukazanych jako starców, okolonych siwymi brodami i włosami, jeden z łysiną na głowie. Scena ukazana we wnętrzu, z prześwitem w prawej części obrazu ukazującym różowo-żółte niebo. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą.
    Kraków
    Niewierny Tomasz
  8. Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, częściowo zasłoniętego wklęsłą ćwierćkoliście ramą oprawy nastawy ołtarzowej. Na tle szarych chmur i niebieskiego nieba ukazano unoszącego się Chrystusa w towarzystwie Mojżesza i Eliasza oraz grupę trzech apostołów na ziemi – Piotra, Jana i Jakuba. Chrystus ukazany w białych rozwianych szatach, z młodzieńczą twarzą, z rękoma szeroko rozłożonymi. Po jego prawej stronie Mojżesz w niebieskiej sukni i żółtym płaszczu trzyma w rękach tablicę Dekalogu, po lewej zaś Eliasz ubrany w niebieską suknię i biało-żółty rozwiany płaszcz zwraca się do Chrystusa z rękoma złożonymi w geście modlitwy. Oślepieni blaskiem unoszącego się nad nimi Jezusa apostołowie, ubrani w rozłożyste, bogato drapowane i różnokolorowe szaty, żywo reagują na nadprzyrodzone wydarzenie. Leżący na ziemi Piotr, ukazany w silnym skrócie perspektywicznym, spogląda ku górze, zasłaniając oczy ręką. Światło oślepia również siedzącego obok Jana. Z kolei Jakub klęczący, nieco w głębi, ukrywa twarz w dłoniach. Tło obrazu neutralne.
    Tenczynek
    Przemienienie Pańskie

    Obraz został zamówiony przez proboszcza tenczyńskiego księdza Krzysztofa Świąteckiego u malarza przebywającego wówczas w Rzymie – Szymona Czechowicza. Przeznaczono go do kaplicy pw. Przemienienia Pańskiego wzniesionej przy drewnianym wówczas kościele w latach dwudziestych XVIII wieku, jako wotum za ocalenie od zarazy.

Celem zorganizowania wycieczki skontaktuj się z parafiami

Kraków
Parafia Św. Anny
Kraków
Parafia Klasztor Sióstr Bernardynek
Tenczynek
Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Adres Ulica Mieczysława Mądrzyka 21a
32-067 Tenczynek

Telefon 12 2821785

Adres e-mail biuro@parafiatenczynek.pl

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności