Maksymilian Romańczyk urodził się 12 stycznia 1892 w Berlinie. Podobnie jak jego brat Fryderyk był autorem projektów oraz wykonawcą witraży. W 1902 roku rodzina Romańczyków przeniosła się z Berlina do Krakowa. Bracia Romańczykowie byli w latach 1920-1929 zatrudnieni w krakowskiej firmie witrażowniczej S.G. Żeleński. Na początku lat trzydziestych rozstali się z dotychczasowym pracodawcą i związali się z zakładem prowadzonym przez Jana Kusiaka, który od lat dwudziestych XX wieku dzierżawił dawną firmę szklarską Teodora Zajdzikowskiego przy ulicy św. Jana 30 (zał. 1880). Fryderyk Romańczyk w 1931 roku założył własną pracownię w Siemianowicach Śląskich. Jego brat natomiast w bliżej nieznanych okolicznościach przejął zakład od wspomnianego wyżej Jana Kusiaka. Jak uważa Danuta Czapczyńska-Kleczyńska, nastąpiło to w pierwszej połowie lat trzydziestych XX wieku, najpewniej przed 1934 rokiem. Funkcjonująca pod auspicjami Maksymiliana Romańczyka firma działała do 1945 roku. Po śmierci brata w 1949 roku Maksymilian przez jakiś czas pracował w jego zakładzie witrażowniczym w Siemianowicach Śląskich. Krakowska firma Romańczyka wykonywała liczne zlecenia na terenie Małopolski i województwa śląskiego, m.in. w Rychwałdzie (1935), Krzeszowicach (1936-1939), Czernej (1937), Jabłonce (1937-1938), Zabierzowie Bocheńskim (1937-1938), Stróży (1938), Solcu-Zdroju (1938), Żelichowie (1938), Mszance (1939) i Bolechowicach (1939). W 1936 roku pracownia Romańczyka wykonała prace w kaplicy domu rekolekcyjnego przy klasztorze Karmelitów w Wadowicach, a w 1937 roku bliżej nieokreślone prace w kościele parafialnym w Grybowie. Prócz witraży kościelnych zakład wykonywał przeszklenia o tematyce świeckiej – przykładem takiej realizacji jest witraż o tematyce „brydżowej” zdobiący okno klatki schodowej w kamienicy przy ulicy Juliana Dunajewskiego 4 w Krakowie.
Justyna Kuska, "Maksymilian Romańczyk", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/maksymilian-romanczyk