Architektura gotycka w Małopolsce

Długość
Etap edukacyjny
bez ograniczeń wiekowych
Tematyka
architektura, architektura gotycka, architektura murowana, gotyk
Szacowany czas zwiedzania

Zabytki na trasie

  1. Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z cegły i kamienia, jednonawowy, na rzucie wydłużonego prostokąta z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, wieżą na osi, zakrystią przy północnej ścianie prezbiterium, kruchtą przy południowej ścianie nawy i kaplicą od północy. Nawa pięcioprzęsłowa, ściany gładkie, sklepienie kolebkowe z lunetami, gurt między drugim, a trzecim przęsłem, pięć okien po stronie południowej, po północnej blendy odpowiadające wielkością i kształtem przeciwległym otworom okiennym. Prezbiterium oddzielone ścianą tęczową przeprutą łukiem o kształcie lekko zaostrzonym, dwuprzęsłowe, o sklepieniu krzyżowym, z dwoma ostrołukowymi oknami w ścianie południowej; zakrystia o sklepieniu sieciowym/gwiaździstym. Od zachodu chór wsparty arkadami z łukami o profilu lekko zaostrzonym, z balustradą zdobioną motywem rombu wypełnionego czworoliściem. Pod chórem skarbiec. Wejście główne od zachodu, boczne od południa z kruchtą (w nim kamienny portal z 1673 roku), kolejne od zakrystii, między zakrystią, a prezbiterium gotycki ostrołukowy portal z żelaznymi drzwiami z kratownicą rombową. Fasada wieżowa, z wejściem na osi po czterech stopniach. Przedsionek zwieńczony trójkątnym przyczółkiem z zatkniętym na szczycie krzyżem łacińskim. Drzwi zamknięte półkoliście, ponad nimi płaskorzeźba z przedstawieniem głowy Chrystusa otoczonej winną latoroślą. Wieża trójkondygnacyjna, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem; w dolnej kondygnacji okulus, w środkowej okno zamknięte półkoliście, w ostatniej zegar w niszy powtarzającej kształt okna poniżej. Bryła rozczłonkowana; całość budynku obiega cokół, fragmentami kamienny, elewacje boczne oraz prezbiterium wsparte przyporami. Trzy przęsła nawy głównej otynkowane, reszta z cegły. Dachy dwuspadowe, nad pierwszymi dwoma przęsłami nawy niższy niż nad pozostałymi. Nad czwartym przęsłem nawy wieloboczna wieżyczka na sygnaturkę przepruta arkadami, przykryta dachem ostrosłupowym zakończonym kulą z krzyżem łacińskim. Do najcenniejszego wyposażenia kościoła należą: ołtarz główny z obrazem Ukrzyżowanego Chrystusa pędzla Jana Triciusa oraz słynący cudami obraz Matki Boskiej w ołtarzu bocznym.
    Bolechowice
    Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła

    Kościół parafialny w Bolechowicach jest typową dla regionu Małopolski budowlą wieloetapową. Najstarsze części, czyli prezbiterium oraz zakrystia powstały w XIV wieku. Nawa główna pochodzi z XVII wieku. Wybudowana z zamiarem powiększenia kościoła część chórowa oraz wieża powstały na początku XX wieku według projektu Kazimierza Wyczyńskiego.

  2. Zdjęcie nr 1: Kościół murowany z cegły, z użyciem zendrówki, na wysokim podmurowaniu z kamienia łupanego, jednonawowy, orientowany. Prezbiterium i nawa na planie prostokątów, nawa szersza i dłuższa od prezbiterium. Zakrystia na rzucie wydłużonego prostokąta przylega do wschodniej ściany prezbiterium, występując poza mury nawy. Prezbiterium od wschodu ujęte w narożach dwiema ukośnymi szkarpami, od południa jedną prostopadłą. Przy południowej ścianie nawy kruchta na planie kwadratu. Nawa w narożach ujęta szkarpami, od wschodu dwiema prostopadłymi, od zachodu ukośnymi. Prezbiterium dwuprzęsłowe, nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na zwornikach dwie tarcze z herbami Trzy Korony i Wieniawa. Zakrystia sklepiona kolebkowo. Nawa nakryta drewnianym stropem z kasetonami i rozetami. Kruchta sklepiona krzyżowo-żebrowo ze zwornikiem z tarczą z herbem Wieniawa. Otwór tęczowy w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. W zachodniej części nawy drewniany parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach. Fasada w jednej trzeciej wysokości odcięta kamiennym gzymsem kapnikowym, zakończona jodełkowym fryzem w partii muru, zwieńczona trójkątnym szczytem. Mur dekorowany zendrówką ułożoną „w zęby”, w partii szczytu w układzie rombowym. Na osi kamienny ostrołukowy portal o schodkowym nadprożu, dekorowanym krzyżującym się laskowaniem; węgary gładkie w jednej trzeciej wysokości przechodzące w piramidki i profilowanie powyżej. Nad portalem kamienna kwadratowa tablica, ujęta kamiennym obramieniem z tarczą z herbem Wieniawa. Ponad nią, na osi okulus w kamiennym obramieniu. Elewacje północna i południowa w części nawy w jednej trzeciej wysokości przedzielone kamiennym gzymsem kapnikowym, na zakończeniu ścian z gzymsem wieńczącym. Mur dekorowany zendrówką w układzie rombowym. Na elewacji południowej cztery okna w formie wydłużonego, stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, w kamiennych obramieniach, podzielone laskowaniem. Południowa ściana prezbiterium zakończona gzymsem wieńczącym, w górnej części muru dekorowana zendrówką ułożoną „w zęby”. Szkarpy opinające nawę uskokowe, zwężające się ku górze, nakryte daszkami pulpitowymi. Szkarpy opinające prezbiterium nakryte daszkami pulpitowymi, podzielone gzymsami kapnikowymi. Kruchta od strony wschodniej i zachodniej podzielona kamiennym gzymsem kapnikowym, od południa zakończona gzymsem wieńczącym. Na ścianie południowej kruchty kamienny, ostrołukowy portal, o schodkowym nadprożu, dekorowanym krzyżującym się laskowaniem; węgary gładkie, w jednej trzeciej wysokości przechodzące w piramidki i profilowanie powyżej. Nad portalem kamienna tarcza z herbem Wieniawa. Elewacja wschodnia zwieńczona trójkątnym szczytem, w którego partii mur dekorowany jest zendrówką w układzie rombowym. Na osi okno w formie wydłużonego, stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, w kamiennym obramieniu, zamurowane w trzech piątych wysokości, zakończone daszkiem pulpitowym. W dolnej części okna znajduje się ogrójec. Nawa i prezbiterium nakryte osobnymi blaszanymi dachami dwuspadowymi, kruchta i zakrystia pulpitowymi. Nad nawą blaszana wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i hełmem baniastym.
    Raciborowice
    Kościół św. Małgorzaty

    Pierwsza drewniana świątynia w Raciborowicach notowana była w XIV wieku. Murowane prezbiterium obecnego kościoła wzniesiono około 1460 roku staraniem Pawła z Zatora, proboszcza raciborowickiego i kanonika krakowskiego (zm. 1463). Z inicjatywy Jana Długosza, który po Pawle został tenutariuszem wsi, kontynuowano budowę. Z jego fundacji wzniesiono nawę z kruchtą, zasklepiono prezbiterium, zakrystię i nawę oraz wybudowano wolnostojącą dzwonnicę. Prace te były wykonywane w latach 1471-1476.
    Kościół w Raciborowicach należy do grupy budowli związanych z mecenatem Jana Długosza, obok świątyń w Chotlu, Odechowie i Szczepanowie, a także domów dla duchowieństwa i burs. Wszystkie one mają wspólne cechy w zakresie rozwiązań architektonicznych i detalu określane mianem „stylu Długoszowego”.

  3. Zdjęcie nr 1: Kościół położony pośrodku wsi, na wysokiej skarpie, wzmocnionej murem. Otoczenie ogrodzone współcześnie. Od wschodu dzwonnica w formie bramy, ze schodami. Kościół murowany, tynkowany, orientowany, zbudowany na planie wydłużonego prostokąta, jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, opiętym szkarpami. Od północy przylega parterowa zakrystia z przedsionkiem, od południa dwie kruchty. Nawa od prezbiterium oddzielone ostrołukową arkadą. Wnętrze oświetlone oknami prostokątnymi zamkniętymi odcinkowo, wszystkie z witrażami. Nawa nakryta trójspadowym stropem, prezbiterium sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Odrzwia z prezbiterium do zakrystii ostrołukowe. Okno w prezbiterium od wschodu ostrołukowe (zamurowane), okno w przedsionku zamknięte tzw. oślim grzbietem. Elewacje na kamiennym, obecnie tynkowanym cokole, oszkarpowane. Szkarpy uskokowe o zmiennym przekroju. Fasada jednoosiowa, zwieńczona trójkątnym szczytem. W osi elewacji ostrołukowy profilowany uskokowo portal, w szczycie okrągły otwór okienny, w płaskiej, tynkowanej opasce. Szczyt dodatkowo podzielony lizenami, u góry zdobiony fryzem arkadkowym, zamknięty wydatnym, profilowanym gzymsem. Oś elewacji zaakcentowana pośrodku wykonanym w tynku i zróżnicowanym kolorystycznie krzyżem, umieszczonym nad wejściem. Po lewej stronie portalu marmurowa tablica epitafijna. Po prawej stronie portalu marmurowa prostokątna tablica z donatorami. Elewacja zachodnia zamknięta wielobocznie, oszkarpowana. W górnej części ostrołukowa blenda, poniżej umieszczony krucyfiks, osłonięty dwuspadowym daszkiem, wspartym na konsolkach. Elewacje boczne pięcioosiowe z prostokątnymi otworami drzwiowymi w drugich osiach od zachodu. Poszczególne osie oddzielone prostokątnymi oknami. Zakrystia i kruchty nakryte dachem jednospadowym. Konstrukcja dachu korpusu głównego drewniana, krokwiowo-płatwiowa. Dach dwuspadowy, nad prezbiterium trójspadowy, kryty blachą ocynkowaną. Sygnaturka w całości obita blachą. Dzwonnica posiada dwie kondygnacje: dolną przeprutą dwiema arkadami, tworzącymi wejście w obręb cmentarza kościelnego i górną, przedzieloną czterema arkadami, przeznaczonymi na pomieszczenie dzwonów. Dach siodłowy.
    Igołomia
    Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny

    Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny ufundował w 1385 roku pleban Świętosław z Szańca, herbu Prus. Konsekracji świątyni dokonał 12 maja 1420 sufragan krakowski Jarosława z Lublina, biskup laodycejski. Architektura budowli reprezentuje styl gotycki, jednak kościół był wielokrotnie przebudowany, przez co w większości utracił swoje pierwotne cechy stylowe. Z poprzedniego założenia zachowało się jedynie prezbiterium ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym (XV w.); wschodnia część nawy; ostrołukowe, zamurowane okno oraz szkarpy, które wspierają mury zewnętrze. Do najstarszego wyposażenia kościoła należą: rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pierwszej ćwierci XV wieku, krucyfiks z przełomu XVI i XVII wieku, relikwiarz późnogotycki z 1545 roku oraz puszka z XVI wieku. Na uwagę zasługują ołtarze fundacji księdza Andrzeja Dominika Lipiewicza z 1766 roku.

  4. Zdjęcie nr 1: Budynek orientowany, jednonawowy. Prostokątna nawa jest szersza i znacznie wyższa, oddzielona od prezbiterium za pomocą ściany tarczowej z ostrołukową arkadą tęczową. Przy prezbiterium od północy zakrystia na planie prostokąta i taki sam skarbczyk, od południa niewielka, prostokątna kruchta. Przy nawie od południa podłużna kaplica Matki Boskiej Szkaplerznej (1741) z kwadratową kruchtą od zachodu; od północy kaplica Matki Boskiej Bolesnej na planie półokręgu z obejściem (1919-1932, projektu Bogdana Tretera). Prezbiterium sklepione krzyżowo-żebrowo, korpus sześciodzielnie, z gurtami. Okna nawy i kaplicy południowej ostrołukowe; w zwieńczeniu zakrystii jedno okno okrągłe; w kaplicy południowej okna zamknięte półkoliście, w kopule lukarny z eliptycznymi otworami okiennymi. Główne wejście od zachodu, ostrołukowe, drugie przez kruchtę od północy, w kształcie stojącego prostokąta. Portal z prezbiterium do zakrystii kamienny, profilowany zamknięty ściętym trójliściem (XV/XVI w.); portal z kruchty północnej do kaplicy kamienny, ostrołukowy, profilowany i fazowany, nad nim późnogotycka tarcza z herbem Nieczuja. Nad zewnętrznym, ostrołukowym portalem do kruchty północnej herb Korab i insygnia biskupa Jakuba Zadzika, pochodzące prawdopodobnie z dawnej bramy przejazdowej obok katedry w Kielcach. Na zewnątrz budynek opięty przyporami o zmiennym profilu. Elewacje, z wyjątkiem wschodniej ściany prezbiterium, tynkowane. Fasada zamknięta wysokim, trójkątnym szczytem, trójosiowa. W osi środkowej kamienny, ostrołukowy portal. W osiach bocznych ostrołukowe okna. Narożniki ujęte modelowanymi w tynku lizenami oraz przyporami. Powyżej na ich osiach prostopadłościenne sterczyny zwieńczone krzyżami. Elewacja wschodnia o analogicznym układzie, ceglana, nietynkowana, ujęta skośnie ustawionymi przyporami, jednoosiowa. W osi szeroka, jednouskokowa przypora z kamienną płyciną mieszczącą krucyfiks w dolnej części i analogiczną, mniejszą z kamienną figurą św. Piotra na tle okna powyżej. Na ścianie szczytowej cegły ułożone w jodełkę, w górnej części ostrołukowa, uskokowa płycina. Na zwieńczeniu wyryty napis „RENO/VATUM / A(NNO) D(OMINI)/ 1928”. Elewacja północna z dobudowanymi na całej długości zakrystią, skarbczykiem i kaplicą. Elewacja południowa tynkowana, w części prezbiterium dwuosiowa; w narożniku pomiędzy prezbiterium a nawą niewielka kruchta. Do korpusu dobudowana kaplica – z tynkowanymi elewacjami o osiach podkreślonych lizenami, zróżnicowanymi kolorystycznie. Dach nad korpusem nawowym i prezbiterium dwuspadowy, nad zakrystią i skarbczykiem dachy pulpitowe – kryte dachówką. Kaplica południowa nakryta kopułą z lunetami i latarnią – kryta blachą. Wieżyczka na sygnaturkę o formach barokowych z latarnią.
    Wawrzeńczyce
    Kościół św. Marii Magdaleny

    Pierwotny kościół został ufundowany w 1223 roku przez Iwona Odrowąża, biskupa krakowskiego, obecny pochodzi w części z XV wieku, a jego najstarszym elementem jest prezbiterium pochodzące z drugiej połowy XIII wieku. Korpus był przekształcany w XIV, XV, XVII i na przełomie XVII i XVIII wieku. Od południa przylega do budynku kaplica z lat 1919- 932 według projektu architekta Bogdana Tretera. Sklepie korpusu i chór muzyczny zostały wybudowane po 1914 roku. Prócz prezbiterium najstarszymi elementami wystroju są gotyckie portale i obramienia okien. Wart uwagi jest ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej z Dzieciątkiem Jezus z 1741 roku, złożony z fragmentów pochodzących z różnych epok oraz szereg epitafiów ufundowanych przez miejscowe rodziny.

  5. Zdjęcie nr 1: Kościół położony na południe od rynku, na placu otoczonym kamiennym murem z dwiema bramkami od zachodu i północy oraz bramką od południa. Kościół jednonawowy, dwuprzęsłowy, z węższym, niższym dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pięciobocznie. Do prezbiterium przylegają dwa aneksy, od północy dawna zakrystia (obecnie kaplica świętych Męczennic), zamknięta od wschodu dwubocznie, mająca w narożu z korpusem wieżyczkę schodową, a od południa zakrystia nowa, na planie prostokąta. Do nawy przylegają dwie kaplice: od północy kaplica Lubomirskich, założona na rzucie kwadratu, nakryta kopułą, a od południa kaplica Branickich, także na rzucie kwadratu z kopułą. Przy korpusie od zachodu piętrowa kruchta, pierwotnie otwarta w przyziemiu od północy, zachodu i południa ostrołukowymi arkadami. Arkada tęczy ostrołukowa. Sklepienie prezbiterium, zakrystii i obu kondygnacjach kruchty krzyżowo-żebrowe, w korpusie, pierwotnie trójprzęsłowym, pierwotnie sklepienie o polach trójkątnych z trójpromieniem, wsparte na dwóch dziesięciobocznych filarach, obecnie kolebkowo z lunetami. Żebra w prezbiterium i zakrystii o profilu żłobkowym, w kruchcie - gruszkowym. W prezbiterium służki cylindryczne, nadwieszone na oplecionych liśćmi wspornikach oraz rzeźbione zworniki z przedstawieniem Głowy Chrystusa i motywami roślinnymi. Ściany rozczłonkowane wykonanymi w czarnego marmuru arkadami, zamkniętymi łukiem półkolistymi. Okna ostrołukowe , obustronnie rozglifione z krzyżowym laskowaniem, w ścianie północnym prezbiterium ślepe. Kościół opięty przyporami. Elewacje na cokole, z profilowanymi gzymsami cokołowymi, kapnikowym i koronującym. Szczyty zwieńczone kwiatonami, z których zachodnie z krzyżem. Portale kamienne, ostrołukowe: zachodni profilowany, z ażurowym maswerkiem; drugi w prezbiterium do zakrystii, profilowany; trzeci do wieżyczki schodowej.
    Niepołomice
    Kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników

    Kościół zbudowany z cegły w wątku polskim, z użyciem ciosu do detalu architektonicznego, położony na południe od rynku. Jednonawowy, dwuprzęsłowy, z węższym, niższym dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym pięciobocznie. Przy prezbiterium od północy dawna zakrystia (obecnie kaplica świętych Męczennic), zamknięta od wschodu dwubocznie, w narożu z korpusem z wieżyczkę schodową, a od południa zakrystia nowa, na rzucie prostokąta. Do nawy przylegają dwie kaplice: od północy kaplica Lubomirskich, założona na rzucie kwadratu, nakryta kopułą, a od południa kaplica Branickich, także na rzucie planie kwadratu z kopułą. Przy korpusie od zachodu piętrowa kruchta, pierwotnie otwarta w przyziemiu od północy, zachodu i południa ostrołukowymi arkadami. Arkada tęczy ostrołukowa. Sklepienie prezbiterium, zakrystii i obu kondygnacjach kruchty krzyżowo-żebrowe, w korpusie, pierwotnie trójprzęsłowym, pierwotnie sklepienie o polach trójkątnych z trójpromieniem, wsparte na dwóch dziesięciobocznych filarach, obecnie kolebkowo z lunetami. Żebra w prezbiterium i zakrystii o profilu żłobkowym, w kruchcie - gruszkowym. W prezbiterium służki cylindryczne, nadwieszone na oplecionych liśćmi wspornikach oraz rzeźbione zworniki z przedstawieniem Głowy Chrystusa i motywami roślinnymi. Ściany rozczłonkowane wykonanymi w czarnego marmuru arkadami, zamkniętymi łukiem półkolistymi. Okna ostrołukowe , obustronnie rozglifione z krzyżowym laskowaniem, w ścianie północnym prezbiterium ślepe. Kościół opięty przyporami. Elewacje na cokole, z profilowanymi gzymsami cokołowymi, kapnikowym i koronującym. Szczyty zwieńczone kwiatonami, z których zachodnie z krzyżem. Portale kamienne, ostrołukowe: zachodni profilowany, z ażurowym maswerkiem; drugi w prezbiterium do zakrystii, profilowany; trzeci do wieżyczki schodowej. Kościół wzniesiony w latach około 1350-1358,1360-1370 (kruchta zachodnia z końca XV wieku?), z fundacji króla Kazimierza Wielkiego, powiększony i przekształcony w okresie baroku.

  6. Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jest budowlą murowaną z kamienia, na rzucie podłużnym. Korpus jednonawowy i dwuprzęsłowy. Do stosunkowo szerokiego, jednoprzęsłowego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium od północy przylega zakrystia, a na osi kościoła, od zachodu kruchta. Prezbiterium przekryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym, a nawa drewnianym sklepieniem kolebkowymi. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela ostrołukowa arkada tęczowa i drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowi wieniec przypór ujmujących ściany i naroża korpusu nawowego i prezbiterium. Do wnętrza prowadzą trzy otwory drzwiowe – jeden przez kruchtę w elewacji północnej, jeden w północnej ścianie korpusu nawowego i jeden przez zakrystię. Dwuskrzydłowe drzwi w kruchcie ujęte są portalem zamkniętym łukiem dwuramiennym, portale pozostałych otworów drzwiowych są ostrołukowe. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są smukłymi, ostrołukowymi oknami, w nawie wypełnionymi gomółkami, a w prezbiterium dekoracją maswerkową. W szczycie fasady para małych, wąskich okienek w kształcie stojących prostokątów, analogiczne w szczycie kruchty. Korpus nawowy, prezbiterium i zakrystia przekryte są jednym dachem dwuspadowym, wykonanym z blachy, kruchta także dachem dwuspadowym. Na połączeniu nawy i prezbiterium umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę, także obita blachą. Kolorystyka tynków kościoła utrzymana jest w kolorze białym, fasada i kruchta są kamienne.
    Myślenice
    Kościół św. Jakuba

    Kościół pw. św. Jakuba w Myślenicach został wzniesiony w pierwszej połowie XV wieku. Mimo znacznych przekształceń, jakim został poddany pod koniec XIX wieku, budowla stanowi jeden z ciekawszych przykładów sakralnej architektury gotyckiej powiatu myślenickiego.

  7. Zdjęcie nr 1: Kościół położony na obszernym placu przylegającym do wschodniej pierzei rynku, na północ od zamku. Plac otoczony ceglanym murem z filarkami. Przed kościołem wydzielony plac, dawny cmentarz, na nim figura św. Jana Kantego. W południowo-wschodnim narożu placu grobowiec księżnej Apolonii Potockiej. Kościół orientowany, halowy, trójnawowy, czteroprzęsłowy, z dwuprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium. Nawa główna szersza od naw bocznych. Nawy boczne zakończone od wschodu poligonalnymi kaplicami. Od strony północnej do nawy przylega kruchta. W północno-zachodnim narożniku kwadratowa wieża mieszcząca kaplicę w przyziemiu. Do zachodniego przęsła nawy głównej dostawiony głęboki ryzalit z kruchtą w przyziemiu i chórem na piętrze z prospektem organowym. Od północnej strony przylega piętrowa zakrystia, zamknięta wielobocznie. Nawa główna od bocznych oddzielona czworobocznymi filarami o ściętych narożach. Prezbiterium otwarte do korpusu ostrołukową tęczą. W korpusie sklepienie o konstrukcji żelbetowej, stylizowane na gotyckie. W kaplicy pod wieżą sklepienie kolebkowe, w kruchcie zachodniej sufit. Prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym z żebrami spływającymi na konsole. Wnętrze oświetlają okna ostrołukowe, wypełnione witrażami; dwa w zamknięciu prezbiterium (środkowy otwór zamurowany), dwa na ścianie południowej. Portal z prezbiterium do zakrystii zamknięty łukiem w ośli grzbiet. Otwory drzwiowe prostokątne, różnej wielkości. Kaplica pod wieżą otwarta do wnętrza ostrołukowymi arkadami. Otwory okienne wąskie, prostokątne, ostrołukowe, wypełnione witrażem; cztery w ścianie północnej i południowej, jedno, szersze w ścianie zachodniej nad chórem. Wieża oświetlona małymi, wąskimi oknami zakończonymi łukiem odcinkowym i ostrołukowym. Fasada jednoosiowa, dwukondygnacyjna, zwieńczona szczytem schodkowym z ceglanymi laskami. Niesymetrycznie umieszczone wejście ujęte kamiennym, profilowanym portalem, zamkniętym ostrołukowo. Ponad nim rozglifione ostrołukowe okno. Od północy wieża wbudowana w naroże kościoła, wysunięta nieco przed lico fasady. W dolnej partii kamienna, w górnej ceglana, na rzucie prostokąta, czterokondygnacyjna. Piętro pierwsze i drugie oddzielone kamiennym gzymsem. Trzy dolne kondygnacje gotyckie, czwarta neogotycka (projektu Franciszka Marii Lanciego z 1836 r). Na osi pojedyncze okna. W parterze okno ciosowe, prostokątne, ponad nim wmurowany późnogotycki maswerk ostrołukowy z motywami rybich pęcherzy i psiego zęba, wyżej kartusz z herbem Leliwa. Na pierwszym piętrze okno ostrołukowe z parapetem na konsolkach, w opasce ceglanej zamkniętej ostrołukiem wklęsłym. Drugie piętro, okno ostrołukowe w opasce kamiennej, ponad nim okrągła tarcza zegarowa. Ostatnia kondygnacja ze ściętymi narożami, na których wysunięte przed lico muru krenelażowe wieżyczki zwieńczone kamiennymi szczytami w formie ostrosłupów. Od zachodu masywny łuk półokrągły uformowany z kształtek ceramicznych, w jego polu triforium ostrołukowe. Ponad nim okulus. Pod okapem dachu fryz z ceglanych konsolek oraz gąsiory układane w motyw rybiej łuski. Dach iglicowy. Elewacja południowa. Portal kamienny na cokole, profilowany, ostrołukowy. Archiwolty przechodzące w łuk o formie oślego grzbietu, wsparte na konsolkach zdobionych motywem roślinnym. Skrajna archiwolta z czołgankami zwieńczona pinaklem z kwiatonem. Po bokach analogiczne pinakle; W prezbiterium portal kamienny na cokole, profilowany, ostrołukowy, z dekoracją z motywem skręconego sznura; w kluczu herb Odrowąż, oraz data 1767 i litery LG OH OFP. W ścianę korpusu wmurowane kamienne epitafium ks. Pawła Gabańskiego plebana zatorskiego (zm. 1825), nad nim kartusz z herbem Łodzia. Trzy okna analogiczne jak w fasadzie, i jedno o połowę węższe. Elewacja północna. Kruchta ceglana, na cokole, opięta przyporami. Na osi portal kamienny, profilowany, ostrołukowy. Ponad nim kamienna rozeta z monogramem Marii, po bokach dwa okna o wykroju czworoliścia w okrągłych, kamiennych opaskach. Od strony północno-zachodniej zakrystia na rzucie prostokąta, zamknięta wielobocznie, piętrowa, w dolnej części kamienna (pozostałość pierwotnego kościoła), wyżej ceglana (piętro dobudowane 1915 r.). Od północy portal w opasce ceglanej, zamknięty łukiem odcinkowym. Ponad nim ostrołukowe, ceglane okno. Dwa okna analogiczne jak w fasadzie i jedno o połowę węższe. Kościół opięty przyporami, na wysokości ław okiennych gzyms kapnikowy wyłamany nad portalem północnym. Przypory z kapnikami w zwieńczeniu i na 2/3 wysokości. Pod dachem gzyms konsolkowy. Dach dwuspadowy, sygnaturka wieloboczna z ostrołukowymi prześwitami, zwieńczona hełmem iglicowym.
    Zator
    Kościół św. św. Wojciecha i Jerzego

    Wzniesiony około 1400 roku, z kamienia łamanego, ciosu i cegły oraz ciosu do detalu architektonicznego. Położony na wschód od rynku, w pobliżu zamku. Gotycki, wielokrotnie przekształcany (m.in. 1766, 1836 według projektu F.M. Lanciego). Orientowany, trójnawowy, czteroprzęsłowy, halowy, z dwuprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium. Przy prezbiterium od północy zakrystia piętrowa (nadbudowana 1915 r.). W północno-zachodnim narożu korpusu wieża na rzucie kwadratu, pięciokondygnacyjna , zwieńczona hełmem z wieżyczkami. Przy nawach bocznych od wschodu poligonalne kaplice, przy korpusie od zachodu i północy kruchty. Arkada tęczy ostrołukowa. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe na wspornikach. W korpusie zachowane nasady gotyckich sklepień żebrowych, obecnie żelbetowy strop (około 1960 r.). Trzy portale kamienne: ostrołukowy i zamknięte łukiem w ośli grzbiet. Mury opięte przyporami, szczyt zachodni schodkowy ze sterczynami; dachy dwuspadowe.

Celem zorganizowania wycieczki skontaktuj się z parafiami

Wawrzeńczyce
Parafia Św. Marii Magdaleny

Adres Wawrzeńczyce 388
32‑125 Wawrzeńczyce

Telefon +48 12 287 40 31

Igołomia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Adres Igołomia 124
32-126

Telefon +48 12 287 30 50

Bolechowice
Parafia Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła

Adres Winnica 3
32‑082

Telefon +48 12 285 11 87

Adres e-mail bolechowiceparafia@gmail.com

Strona www http://parafiabolechowice.pl

Niepołomice
Parafia Najświętszej Panny Marii i Dziesięciu Tysięcy Męczenników

Adres Piękna 2
32-005

Telefon 12 281 10 41, 609 811 041

Adres e-mail kancelaria@parafianiepolomice.pl

Strona www http://parafianiepolomice.pl/

Zator
Parafia Św. Wojciecha i św. Jerzego

Adres Plac Kościuszki 3
32-640

Myślenice
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Adres ul. Królowej Jadwigi 5
32-400 Myślenice

Telefon 12 272 12 37

Adres e-mail sanktuarium@myslenice.pl

Strona www sanktuarium.myslenice.pl

Raciborowice
Parafia Św. Małgorzaty

Adres Raciborowice 2
30-091

Telefon 12 387 70 06

Adres e-mail w.racibor@neostrada.pl

Strona www www.parafia-raciborowice.pl/

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności