Hieronim św.

Biogram

Święty Hieronim zaliczany do grona doktorów Kościoła urodził się około 345 roku w Strydonie, na terenie dzisiejszej Chorwacji. Był synem zamożnych chrześcijan pochodzenia rzymskiego. Za największe dokonanie św. Hieronima uznaje się przekład Pisma Świętego na łacinę dziś nazywany Wulgatą (łac. versio vulgata, przekład popularny, rozpowszechniony). Hieronim przyjął chrzest w 360 roku. Wtedy też postanowił zająć się zagadnieniami religijnymi. Udał się do Trewiru, gdzie według życzenia rodziców miał rozpocząć karierę urzędniczą, jednak najprawdopodobniej podjął tam studia teologiczne. Następnie wraz z kilkoma towarzyszami udał się w podróż do Azji Mniejszej, gdzie przez pewien czas wiódł życie pustelnicze. W 377 roku w Antiochii Hieronim przyjął święcenia kapłańskie, pod warunkiem możliwości kontynuacji drogi ascezy. Za cel obrał sobie pracę naukową. Istotnym wydarzeniem w jego życiu było uczestnictwo w synodzie rzymskim w 382 roku, kiedy na prośbę ówczesnego papieża Damazego I rozpoczął pracę nad rewizją przekładu Nowego Testamentu oraz Psalmów. W latach 382-384 był doradcą i sekretarzem papieskim. Po śmierci Damazego udał się do Egiptu, gdzie zwiedzał klasztory Nitrii oraz do Ziemi Świętej. W 386 roku osiedlił się w Betlejem, gdzie zmarł 30 września 420. Jest patronem studentów, uczniów, bibliotekarzy, archeologów, archiwistów i biblistów. Jego wspomnienie obchodzone jest 30 września. W ikonografii chrześcijańskiej Hieronim przedstawiany jest jako kardynał i doktor Kościoła (najczęściej w towarzystwie pozostałych doktorów Kościoła: św. Augustyna, św. Ambrożego i św. Grzegorza Wielkiego), jako pokutujący eremita (starzec w stroju pustelnika, na tle skalistego pustkowia, w towarzystwie lwa w nawiązaniu do legendy o wyjęciu ciernia z łapy tego zwierzęcia) oraz jako uczony (z otwartą księgą, piszący lub dyktujący).

Bibliografia