Filip św.

Biogram

Święty Filip pochodził z Betsaidy w Galilei. Jego nauczycielem był Jan Chrzciciel. Został powołany przez Chrystusa na ucznia zaraz po św. Piotrze i św. Andrzeju (J 1, 43-46). W spisie apostołów zajmuje piąte miejsce (Mt 10, 3; Mk 3, 8; Łk 6, 14). W Piśmie Świętym wymieniany jest kilka razy, w tym w scenie rozmnożenia chleba i ryb przez Jezusa (J 6, 5-7), gdy przyprowadził do Chrystusa Natanaela (Bartłomieja) (J 1, 44), jako pośrednik pomiędzy poganami a Chrystusem (J 12, 21-22) oraz podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy wyraził chęć ujrzenia Boga Ojca (J 14, 8-10). Po rozesłaniu apostołów św. Filip prawdopodobnie głosił Ewangelię w Scytii, Lidii i Frygii (Azja Mniejsza). Działalność apostoła opisują apokryfy „Dzieje Filipa” i „Ewangelia Filipa” z IV wieku. Filip miał zginąć śmiercią męczeńską w Hierapolis za panowania Domicjana. Według tradycji został przywiązany do krzyża w kształcie litery „T”, jego ręce nie zostały przybite. Niektóre przekazy wskazują, że był również ukamienowany. Rozwój kultu świętego zapoczątkowało sprowadzenie do Rzymu w VI wieku relikwii Filipa i Jakuba młodszego do bazyliki Dwunastu Apostołów. W krajach niemieckich święty jest patronem czapników, foluszników i kramarzy.

W ikonografii wygląd św. Filipa Apostoła traktowano dowolnie. Przedstawiany był jako młodzieniec, bez brody lub dojrzały mężczyzna, a także jako starzec z łysiną i siwą brodą. Ubrany był w tunikę i, jak pozostali apostołowie, często trzymał zwój pisma lub księgę. Od XII wieku atrybutem świętego był krzyż w kształcie litery T i kamienie. Czasem towarzyszyły mu również smok, gdyż według legendy wypędził smoka ze świątyni Marsa. Święty przedstawiany był w scenach biblijnych – Powołanie św. Filipa, Rozmnożenie chleba, Przyprowadzenie do Chrystusa Natanaela lub Prośba do Chrystusa o ukazanie Ojca.

Bibliografia