Wincenty św. Ferreriusz

Biogram

Święty Wincenty Ferreriusz zwany „Aniołem Sądu” urodził się 13 stycznia 1350 w hiszpańskiej Walencji. Po wstąpieniu do zakonu dominikanów w 1367 roku studiował w hiszpańskiej Leridzie, później w Barcelonie, gdzie również nauczał. Studia kontynuował w Tuluzie, a po powrocie został przeorem konwentu i pełnił funkcje dyplomatyczne na dworze królewskim. Żył w czasach wielkiej schizmy zachodniej – należał do obozu zwolenników antypapieża Klemensa VII. Był spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII, którego wezwał do rezygnacji z urzędu dla dobra Kościoła, a po jego odmowie publicznie go potępił. Wincenty w czasie choroby doznał wizji, w której widział świętych Dominika i Franciszka z Asyżu oraz Jezusa, który polecił mu, by został apostołem i przygotował ludzi na nadchodzący koniec świata. Powołany do kaznodziejstwa, w czasie podróży m.in. po Hiszpanii, Francji, Włoszech oraz Anglii dał się poznać jako gorliwy i skuteczny misjonarz oraz uzdrowiciel. Już za życia miał opinię cudotwórcy i świętego – jego kazania spisywano, a podczas wędrówek towarzyszyli mu biczownicy i spowiednicy. Podobno był zrozumiały dla wszystkich odwiedzanych narodów, mimo iż posługiwał się jedynie walenckim dialektem języka katalońskiego. Głosił naukę o Sądzie Ostatecznym, piekle oraz męce Chrystusa, wzywał do poprawy życia, uczył modlitw i skutecznie nawracał. Wincenty Ferreriusz zmarł 5 kwietnia 1419. W ikonografii przedstawiany jest w habicie dominikańskim, często z trąbą i płomieniem nad czołem lub jako Anioł Apokalipsy (ze skrzydłami) z trąbą, księgą lub płomieniem. Innymi atrybutami są: krzyż, waga, błyskawice, sztandar, chrzcielnica oraz leżące u stóp infuła, kapelusz kardynalski i turban. Może być również ukazany podczas głoszenia kazań lub czynienia cudów.

Bibliografia