Święta Apolonia żyła w III wieku. W czasie prześladowań chrześcijan w Aleksandrii w 249 roku została pojmana przez pogan. Oprawcy wybili jej wszystkie zęby i zmiażdżyli szczękę, później została skazana na spalenie. Apolonia sama rzuciła się w ogień. Jest orędowniczką w chorobach i bólach zębów.
W ikonografii Apolonię przedstawia się jako młodą kobietę, często w bogatym stroju. Jej atrybutami są obcęgi lub kleszcze, w których trzyma ząb oraz palma męczeńska. Święta występuje również w scenach ukazujących jej męczeństwo. W sztukach plastycznych okresu gotyku pojawiała się w orszaku świętych dziewic towarzyszących Matce Boskiej.
Grzegorz Nesterowicz, Paulina Kluz, "Apolonia św. ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/apolonia-sw