Drewniane świątynie na północ od Krakowa

Długość
Etap edukacyjny
bez ograniczeń wiekowych
Tematyka
Małopolski Szlak Architektury Drewnianej, architektura, architektura drewniana, architektura gotycka
Szacowany czas zwiedzania

Zabytki na trasie

  1. Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, pierwotnie na rzucie krzyża łacińskiego, jednonawowy, z kaplicami bocznymi od północy i południa, z prezbiterium prostokątnym zamkniętym wielobocznie. Obecnie w miejscu drewnianej kaplicy północnej murowana kaplica grobowa, a przy prezbiterium murowana prostokątna zakrystia i skarbczyk (1622 r.); nawa przedłużona ku zachodowi (1878-1879). Przy zachodniej części nawy, od południa, prostokątna drewniana kruchta. Wewnątrz stropy, w kaplicy północnej sklepienie krzyżowe z lunetami, w zakrystii i skarbczyku kolebkowe z lunetami. Zewnątrz zaszalowany. Dach nad nawą i prezbiterium jednokalenicowy, dwuspadowy o załamanych połaciach. Na kalenicy baniasta wieżyczka na sygnaturkę. Odrzwia zachodnie z nadprożem ozdobionym trójliściem z łukiem w ośli grzbiet oraz fryzem arkadkowym; odrzwia z prezbiterium do zakrystii z nadprożem ozdobionym łukiem w ośli grzbiet.
    Modlnica
    Kościół parafialny pw. św. Wojciecha i Matki Boskiej

    Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, orientowany, na rzucie krzyża łacińskiego, jednonawowy, z prostokątnym zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym murowana prostokątna zakrystia i skarbczyk; w ramionach krzyża od północy murowana kaplica grobowa (1622 r.), od południa drewniana kaplica oraz przy części zachodniej drewniana kruchta. Wewnątrz stropy, w kaplicy północnej sklepienie krzyżowe z lunetami, w zakrystii i skarbczyku kolebkowe z lunetami. Dach jednokalenicowy, dwuspadowy, z wieżyczką na sygnaturkę. Od zachodu i z prezbiterium do zakrystii odrzwia z dekoracyjnymi nadprożami. Wzniesiony w 1553 roku z inicjatywy proboszcza Jakuba Biskupca, przez małopolski warsztat ciesielski. W 1622 roku wzniesiono murowaną kaplicę grobową od północy i zakrystię ze skarbczykiem. W latach 1878-1879 nawa przedłużona ku zachodowi.

  2. Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jednonawowy, z węższym, zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy prostokątna zakrystia (obecnie skarbiec) od południa prostokątna nowa zakrystia. Przy korpusie od południa i zachodu kruchty. Wewnątrz stropy, w prezbiterium i środkowej części nawy z fasetami; w nawie boczne płaskie odcinki stropu wparte na dwóch słupach. W prezbiterium i nawie na stropach dekoracja geometryczna z listew. Ściany artykułowane pilastrami. Tęcza o wystroju prostokątnym, ujęta przyściennymi filarami. Zewnątrz ściany szalowane deskowaniem na nakładkę, opięte pilastrami. Fasada rozczłonkowana czterema pilastrami wspierającymi gzyms, pośrodku wyłamany nad oknem wchodzącym w pole szczytu. Szczyt trójkątny, w połowie przedzielony gzymsem. Dachy dwuspadowe, nad prezbiterium wielopołaciowy, nad nową zakrystią namiotowy oraz pulpitowe; na kalenicy dachu nawy sygnaturka. Okna prostokątne w profilowanych obramieniach. Portal uszaty, z datą: 1748.
    Więcławice Stare
    Kościół św. Jakuba Apostoła w Więcławicach Starych

    Kościół drewniany o konstrukcji zrębowej; orientowany, jednonawowy, z węższym, zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy skarbiec, od południa zakrystia; przy nawie od południa i zachodu kruchty. Wzniesiony w 1748 roku przez małopolski warsztat ciesielski, konsekrowany w 1757 roku.

  3. Zdjęcie nr 1: Kościół usytuowany jest w centrum wsi na niewielkim wzniesieniu, orientowany, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany. Jego bryłę tworzy trójbocznie zamknięte prezbiterium, jednonawowy korpus, zakrystia skomunikowana ze skarbcem oraz kruchty od południa i zachodu. Całość pokrywają oddzielne dla nawy i prezbiterium dachy, nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Wnętrza niższego, trójbocznie zamkniętego prezbiterium i szerszej, prawie kwadratowej nawy nakryte są stropem. Ściany kościoła zostały podzielone na przęsła kanelowanymi pilastrami ustawionymi na cokołach i zwieńczone profilowanym gzymsem, wyłamującym się na kapitelach. W prezbiterium znajdują się dwa okna od południa i dwa w bocznych ścianach wschodniego zamknięcia; korpus jest oświetlony od południa dwoma oknami. Wszystkie okna zamknięte są łukiem odcinkowym i umieszczone w prostokątnych obramieniach. Przestrzeń między prezbiterium a nawą jest nieznacznie zawężona wydatnymi pilastrami ustawionymi pod arkadą tęczową o łuku koszowym. W środkowym przęśle prezbiterium znajduje się wejście do północnej zakrystii, z profilowanym portalem zamkniętym łukiem trójlistnie ściętym. Na osi ściany południowej umieszczono prostokątny portal, ozdobiony od strony kruchty profilowaniem, a w nadprożu zdwojonym łukiem w „ośli grzbiet”. Pod nim ornament arkadkowy i wyryta data „1547”. Główne wejście w ścianie zachodniej obejmuje profilowany od strony kruchty portal, który podobnie jak poprzedni zamknięty jest zdwojonym łukiem w „ośli grzbiet”. Chór muzyczny opiera się na dwóch kwadratowych słupach ustawionych diagonalnie (górą dekoracyjnie wycinanych), z parapetem o linii wklęsło-wypukłej. W południowo-zachodnim narożu znajdują się schody na chór osłonięte deskami. Zakrystia jest założona na rzucie prostokąta, przekryta pułapem, z lisicami na ścianie południowej i zachodniej. W osi ściany wschodniej zakrystii umieszczono okno zamknięte łukiem odcinkowym, a w narożu południowo-zachodnim schody na ambonę. W zachodniej ścianie zakrystii znajduje się prostokątne przejście do wąskiego przedsionka i dalej do dawnego skarbca przylegającego do korpusu. Kruchty są założone na rzucie prostokąta, wzdłużnie przylegającego do korpusu i przykryte stropem. Naprzeciw fasady ustawiono wolnostojącą, murowaną dzwonnicę.
    Czulice
    Kościół św. Mikołaja w Czulicach

    Kościół św. Mikołaja w Czulicach został wybudowany w 1547 roku. Należy do lokalnej odmiany kościołów „gotyckich” w Małopolsce około połowy XVI wieku. Stanowi jeden z licznych przykładów rozwiązania zrywającego z zasadą wspólnego nakrycia budowli jednym dachem o jednej kalenicy nad nawą i prezbiterium. Interesującym elementem architektonicznym świątyni są portale zamknięte łukiem w „ośli grzbiet”, zwłaszcza portal południowy ozdobiony arkadowaniem i datą budowy kościoła. Do najstarszych dzieł sztuki z wyposażenia świątyni należą: płyta epitafijna domniemanego fundatora Jana Czulickiego z XV wieku osadzona w posadzce prezbiterium, a także gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ostatniej ćwierci XIV wieku, obecnie znajdująca się w Muzeum Archidiecezjalnym w Krakowie. Drugi ważny zabytek, obecnie przechowywany poza świątynią w Czulicach to obraz przedstawiający trzech św. Janów (Ewangelistę, Chrzciciela oraz Jałmużnika), który znajduje się w skarbcu Bazyliki Mariackiej. Obecne wyposażenie kościoła stanowią barokowe ołtarze, w których umieszczone są dzieła krakowskich malarzy: Teodora Stachowicza i Kazimierza Mołodzińskiego.

  4. Zdjęcie nr 1: Kościół zlokalizowany na zachodnim krańcu wsi. Plac kościelny otoczony drewnianym płotem. W północno-wschodnim narożu drewniana dzwonnica. Kościół orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej, z wieżą na słup od zachodu, wejście główne od zachodu; wejścia boczne od południa przez kruchtę i od północy przez zakrystię. Prezbiterium zamknięte wielobocznie, nawa na rzucie prostokąta. Przy prezbiterium i nawie od północy zakrystia z przedsionkiem, przy nawie od południa kruchta. Wewnątrz stropy, podkreślone profilowanym gzymsem. Łuk tęczowy o wykroju prostokątnym ze ściętymi narożami, flankowany filarkami z belkowaniem; na nim późnobarokowy krucyfiks podtrzymywany przez aniołka, ponad belkowaniem aniołki dzierżące narzędzia Męki Pańskiej. Drugi łuk tęczowy usytuowany na granicy przedłużenia naw o podobnym wykroju. Chór muzyczny wsparty na dwóch żłobkowanych słupach o falistym przebiegu. Ściany nawy przeprute: od północy oknem o kształcie prostokąta, od południa trzema analogicznymi oknami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Obramienia okienne fazowane, z nadokiennikami o wykroju w ośli grzbiet. Drzwi prowadzące do kruchty w kształcie prostokąta. Prezbiterium wzniesione o jeden stopień powyżej poziomu nawy, od południa przeprute dwoma prostokątnymi oknami. Od północy drzwi do zakrystii o kształcie stojącego prostokąta, od strony zakrystii profilowane. Zakrystia na planie prostokąta, przylegająca od północy do prezbiterium kościoła. Nawa i kruchta kryte dachem dwuspadowym, prezbiterium trójpołaciowym, opadającym ku wschodowi, zakrystia dachem pulpitowym. Przy wschodnim krańcu dachu nawy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Dzwonnica drewniana, dwukondygnacyjna na planie zbliżonym do kwadratu. Nad pierwszą kondygnacją dach okapowy, a nad drugą czterospadowy, zwieńczony kulą z krzyżem. Na fasadzie kruchty wnęka z rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
    Biórków Wielki
    Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

    Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Biórkowie Wielkim powstał w 1633 roku. Sufragan krakowski Mikołaj Oborski konsekrował świątynię 25 lipca 1663. Wieża znajdująca się od strony zachodniej kościoła została dobudowana w XVIII wieku. Wyposażenie kościoła (ołtarz główny i ołtarze boczne) zostały ufundowane przez ks. Walentego Bańkowskiego proboszcza parafii w latach 1777-1801. W kościele w Biórkowie nie występują już rozwiązania typowe dla kościołów gotyckich i późnogotyckich. Według Mariana Korneckiego stanowi to krok wstecz ku rozwiązaniom prymitywniejszym o mniejszej odporności. Kościół nie stanowi już zatem przykładu drewnianego kościoła późnogotyckiego, lecz przybiera nowe formy odpowiadające gustom kolejnej epoki.

  5. Zdjęcie nr 1: Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny jest usytuowany w centrum wsi, na południe od głównej drogi wiodącej przez Paczółtowice. Teren przykościelny z umiejscowionym w północnej części cmentarzem otacza niewysoki, kamienny i częściowo ceglany mur nakryty dwuspadowym daszkiem. Prowadzą do niego dwa wejścia – usytuowana w północno-zachodnim narożniku muru brama z figurami Matki Boskiej i Chrystusa oraz nieco skromniejsze wejście od strony południowej. W północno-wschodniej części placu przykościelnego znajduje się wolnostojąca dzwonnica założona na planie czworoboku. Natomiast w części południowo-wschodniej umiejscowiona jest kamienna grota mieszcząca figurę Matki Boskiej z Lourdes. Kościół paczółtowicki to niewielkich rozmiarów, orientowana i jednonawowa budowla o konstrukcji drewnianej; kryta gontem. Fundamenty świątyni są murowane i tynkowane, odsadzkę pomiędzy fundamentem i zrębem przykrywa niewielki okap z gontu. Ściany zewnętrzne kościoła oszalowano pionowymi deskami z nabitymi dla wzmocnienia listwami. Zamknięte wielobocznie prezbiterium, przekryte dachem trójpołaciowym przylega do nieco szerszej nawy założonej na rzucie zbliżonym do kwadratu. Nawa nakryta jest dachem dwuspadowym. Prowadzą do niej dwa wejścia: główne, od zachodu, spod wieży i od strony południowej. Okna wychodzą wyłącznie na południe i umieszczone są parami w nawie, z zachowanymi oryginalnymi obramieniami i w prezbiterium, gdzie były zmienione w czasie późniejszym. Przy prezbiterium od strony północnej znajduje się zakrystia na rzucie prostokąta nakryta jednospadowym dachem; dostępna od strony wschodniej. Do nawy od strony południowej przylega niewielka kruchta również na rzucie prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem. W elewacji zachodniej znajduje się kwadratowa wieża dzwonna o ścianach lekko pochyłych, w połowie wysokości podzielonych gzymsem. Nakryta jest hełmem o kształcie daszka namiotowego zamkniętego od góry cebulastą kopułką zwieńczoną krzyżem. W zachodniej ścianie wieży znajduje się wejście główne do kościoła przykryte daszkiem dwuspadowym. Na ścianie południowej dwa okna zwieńczone trójkątnymi daszkami. Od strony północnej, zachodniej i południowej po jednym oknie umiejscowionym pod dachem wieży. Ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę nakryta jest rozbudowanym, barokowym hełmem z pseudoglorietą również zwieńczonym krzyżem. Nawa i prezbiterium przekryte są wspólnym stropem (w nawie z zaskrzynieniami; belki zaskrzynień profilowane). Między nawą a prezbiterium mieści się ściana tęczowa z otworem tęczowym w formie ostrołukowej arkady. Na wysokości trzech czwartych wysokości nawy umieszczona jest poprzeczna belka tęczowa. W zachodniej części nawy znajduje się drewniany chór muzyczny wsparty na profilowanych, drewnianych kolumnach. Odrzwia w nawie od zachodu i południa z nadprożami wyciętymi w ośli grzbiet; okna w nawie z nadokiennikami o takim samym wykroju. Drzwi prowadzące z prezbiterium do zakrystii żelazne z listwami w skośną kratę, z antabą i zamkiem. Posadzka w nawie i prezbiterium marmurowa.
    Paczółtowice
    Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny

    Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Paczółtowicach jest budowlą o skromnych rozmiarach i formach architektonicznych. Drewniana, jednonawowa świątynia z kwadratową wieżą w fasadzie to zapewne drugi kościół wzniesiony w tym miejscu. Poprzedni, również drewniany, istniał przed 1335 rokiem, a wybudowano go z fundacji rycerskiego rodu Toporczyków. Budowlę stojącą do dziś wzniesiono około 1515 roku. Wieżę dobudowano w 1528 roku. Nie jest znana osoba fundatora obiektu. Najprawdopodobniej był to jeden z przedstawicieli rodziny Paczółtowskich, którzy do 1529 roku były właścicielami Paczółtowic. Na szczególną uwagę zasługuje bogate wyposażenie świątyni pochodzące z różnych epok. Ze średniowiecznego wyposażenia kościoła zachowały się późnogotycki krucyfiks umiejscowiony pierwotnie na belce tęczowej, obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej obecnie umieszczony w barokowym ołtarzu głównym oraz eksponowane po jego bokach obrazy św. Katarzyny i św. Barbary (na awersach) oraz archanioła Gabriela i Matki Boskiej (na rewersach). Pierwotnie obrazy te stanowiły samodzielny tryptyk przeznaczony do ustawienia na ołtarzu. Powstał on w latach 1460-1470 w warsztacie anonimowego, krakowskiego malarza. Do zabytków z pierwszej połowy XVI wieku należą chrzcielnica wykonana z brązu w 1533 roku oraz dzwon z 1535 roku zawieszony obecnie w nowej, współczesnej dzwonnicy usytuowanej na terenie dawnego cmentarza kościelnego, a także okute blachą drzwi z prezbiterium do zakrystii. Pozostałe wyposażenie kościoła to dzieła głównie barokowe powstałe w XVII i XVIII wieku. Ołtarz główny z czarnego wapienia dębnickiego (tzw. czarnego marmuru dębnickiego) wzniesiono na początku XVII wieku prawdopodobnie z fundacji ówczesnych właścicieli wsi – Elżbiety z Czerskich (zm. 1617) i jej męża Stanisława Tarnowskiego herbu Rola (zm. 1606). W okresie baroku mensa ołtarza głównego otrzymała antepedium z czarnego marmuru dębnickiego, wykonane zapewne w połowie XVII wieku przez Wojciecha lub Jacka Zielaskiego – kamieniarzy związanych z pobliskim kamieniołomem w Dębniku. W wschodnich narożnikach nawy kościoła znajdują się dwa barokowe ołtarze o analogicznej strukturze wzniesione przed 1728 rokiem. Od strony północnej jest to ołtarz św. Józefa. Południowo-wschodni narożnik nawy zajmuje ołtarz św. Joachima i Anny. Co najmniej od pierwszej połowy XIX wieku w kościele znajduje się czwarty ołtarz – manierystyczne retabulum św. Mikołaja. Według tradycji oraz starszych opracowań trafiło ono do świątyni paczółtowickiej z katedry na Wawelu. Informacje te nie znajdują jednak potwierdzenia źródłowego. Osiemnastowieczne wyposażenie świątyni dopełnia ambona z konfesjonałem umieszczona na północnej ścianie prezbiterium z pierwszej ćwierci XVIII wieku (przed 1728) oraz prospekt organowy z tego samego czasu. Do najcenniejszych zabytków malarstwa zachowanych w paczółtowickim kościele należy obraz wotywny przedstawiający Chrystusa oczekującego na mękę w otoczeniu Matki Boskiej Bolesnej, św. Stanisława i św. Szczepana pochodzący z początku XVI wieku (około 1510-1515) wykonany w warsztacie małopolskim, prawdopodobnie przez krakowskiego malarza Marcina Czarnego lub jego syna Mikołaja. Do cennych obrazów zalicza się także przedstawienie patrona kamieniarzy – papieża Klemensa I z 1741 roku, a także obrazy przedstawiające Chrystusa w Tłoczni Mistycznej z drugiej połowy XVII wieku oraz ukrzyżowanie z Marią i św. Janem Ewangelistą z przełomu XVII i XVIII wieku powiększone, przemalowane i na nowo oprawione w drugiej połowie XVIII wieku. W kruchcie świątyni zobaczyć można grupę niewielkich barokowych figur przedstawiających różnych świętych. Ich autorstwo ani pochodzenie nie są ustalone. Osobną grupę zabytków z drugiej połowy XVII wieku stanowią obiekty wykonane z tzw. czarnego marmuru dębnickiego. Należą do nich lichtarz na paschał, wspomniane wyżej antepedium ołtarza głównego, lawaterz w zakrystii, grawerowana tablica z inwokacją do Matki Boskiej oraz grupa epitafiów umieszczonych w zachodnim odcinku muru otaczającego świątynię m.in. epitafium Adama Negowicza – kamieniarza i darczyńcy świątyni, które przed 1747 rokiem znajdowało się wewnątrz kościoła. Wspomniane obiekty zostały wykonane w warsztacie kamieniarzy-grawerów z pracującej w Dębniku rodziny Zielaskich.

  6. Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, usytuowany na wzgórku, otoczony pierwotnym cmentarzem przykościelnym oraz starodrzewiem (lipami), ujęty drewnianym ogrodzeniem z poziomo ułożonych desek, w którego ciągu znajduje się masywna dzwonnica. Ściany kościoła wzniesione w konstrukcji zrębowej, oszalowanej pionowo z listwowaniem. Nawa na planie prostokąta; prezbiterium węższe, zamknięte wielobocznie, zbudowane na zrąb; od północy zakrystia na planie prostokąta; od południa późniejsza, dobudowana kruchta. Od zachodu nawę poprzedza niższa wieża, zbudowana w konstrukcji słupowo-ramowej, o pochyłych ścianach. Wnętrze nakryte stropami, w nawie z zaskrzynieniami. Nawa od prezbiterium oddzielona tęczą o łuku półkolistym wspartym na kroksztynach; na belce umieszczone rzeźby z początku XVI wieku przedstawiające grupę Ukrzyżowania: krucyfiks, Matka Boska, św. Jan Ewangelista oraz św. Maria Magdalena. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach, barokowy. Wnętrze pokryte polichromią z pierwszej połowy XVII wieku. Pośrodku kościoła oraz bliżej chóru muzycznego znajdują się wejścia do krypt pokryte płytami. Główny portal kościoła umieszczony jest od strony zachodniej, w przedsionku pod wieżą, ukształtowany w formie profilowanej, lekko zaostrzonej arkady przechodzącej w tzw. ośli grzbiet. Portal południowy, w kruchcie zakończony ostrołukiem, z motywem sznura w profilowaniach z pierwotnymi jednoskrzydłowymi drzwiami o gotyckich okuciach. Portal prowadzący z prezbiterium do zakrystii ma bogate profilowanie (zewnętrzny profil z motywem „ząbków”), jest zakończony w tzw. ośli grzbiet z drzwiami żelaznymi, dekorowanymi ukośną kratą. Okna znajdują się od strony południowej, pod dwa w nawie oraz w prezbiterium. Nadokienniki mają wykrój w ośli grzbiet. Ponadto jedno okno o analogicznym układzie w prezbiterium na ścianie wschodniej, częściowo zabudowane, zasłonięte ołtarzem. Dach gontowy o jednej kalenicy, wsparty na kroksztynach z szerokim okapem, o dużym kącie spadku uzyskanym poprzez zastosowaną gotycką więźbę storczykową, pośrodku z wieżyczką na sygnaturkę o barkowym kształcie. Wieża główna nakryta dachem gontowym, trójspadowym.
    Racławice
    Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny

    Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny, którego budowę rozpoczęto w 1511 roku stanowi jeden z najwybitniejszych przykładów grupy późnogotyckich świątyń drewnianych na terenie południowej Małopolski zachowany w niezmienionej pierwotnej architekturze. Jest modelowym przykładem gotyckiego wariantu zrealizowanego według systemu więźbowo-zaskrzyniowego. Samo ukształtowanie bryły i detal architektoniczny przejawiają już w pewnym stopniu gotyckie cechy stylowe, o czym świadczą zastosowane w nim strzeliste proporcje oraz gotyckie elementy architektoniczne, wyróżniające się zwłaszcza w partii: ostrego łuku tęczy, obramień portali i okien zamkniętych łukiem ostrym lub w tzw. „ośli grzbiet” oraz ozdobnego profilowania detalu ciesielskiego.
    Kościół w Racławicach stanowi zarazem wyjątkowy zasób wyposażenia artystycznego wnętrza, które odpowiada przemianom sztuki europejskiej od gotyku po czasy nowożytne. Znaczne wartości historyczne i artystyczne posiadają przede wszystkim gotyckie rzeźby i fragmenty tryptyków, a także barokowe ołtarze pochodzące z wystroju wnętrza świątyni.

Celem zorganizowania wycieczki skontaktuj się z parafiami

Paczółtowice
Parafia Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny

Adres Paczółtowice 14
Krzeszowice 32-065

Telefon 12 282 90 91

Adres e-mail kancelaria@parafiapaczoltowice.pl

Biórków Wielki
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Adres Biórków Wielki 48
32-104

Telefon +48 12 386 92 39

Strona www www.facebook.com/biorkow

Czulice
Parafia Św. Mikołaja

Adres Czulice 31
32‑010 Kocmyrzów

Telefon 12 387 19 66

Racławice
Parafia Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Adres Racławice 54
32-049 Przeginia

Telefon 12 282 93 85

Adres e-mail jacmiode@poczta.onet.pl

Strona www http://www.raclawiceparafia.pl

Modlnica
Parafia Parafia Św. Wojciecha i Matki Boskiej Bolesnej

Adres ul. św. Wojciecha 83
32-085 Modlnica

Telefon 012 419 20 15

Adres e-mail parafiamodlnica@gmail.com

Strona www http://www.modlnica.pl

Więcławice Stare
Parafia Św. Jakuba Apostoła

Adres św. Jakuba 107
32-091 Michałowice

Telefon 12 388 50 57

Adres e-mail wieclawice@swjakub.pl

Strona www swjakub.pl

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności