Wojciech Gutowski urodził się w 1753 roku w Krakowie. Był malarzem cechowym, uczył się u Walentego Janowskiego. 16 października 1774 został wyzwolony na towarzysza, a magistrem został 16 grudnia 1777. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XVIII wieku był wybierany parokrotnie na starszego cechu malarzy w Krakowie. W okresie Insurekcji Kościuszkowskiej był silnie zaangażowany w działalność publiczną. Wykonywał dzieła malarskie i rysunkowe, polichromie wnętrz i figur, znanych jest kilka portretów i pejzaży jego autorstwa. Jego dzieła znajdują się w klasztorze i świątyni franciszkanów w Krakowie (niezachowana polichromia krużganków, 1778; obrazy w nowej zakrystii, 1778), w kościele paulinów na Skałce (zdobienia, polichromia rzeźb i sprzętów, 1785), Bożego Ciała na Kazimierzu (obrazy do zakrystii, 1786), w kościele karmelitów w Krakowie (św. Szczepan), a także w kościele w Niepołomicach (obrazy w prezbiterium, 1799). Po 1800 roku odnowił polichromię w kościele Cystersów w Jędrzejowie, w kaplicy Królewskiej u kamedułów na Bielanach. Nie zachowały się wykonane prze Gutowskiego portrety rodziny Konopków z dworu w Modlnicy. Znanych jest również kilka pejzaży i rysunków jego autorstwa. Gutowski zmarł w Krakowie 4 grudnia 1812.
Paulina Kluz, "Wojciech Gutowski", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/wojciech-gutowski