Stefan Chmiel żył w latach 1888-1978, był pedagogiem, malarzem, historykiem i geografem. Urodził się w Gorlicach w rodzinie nauczycielskiej. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (historia i geografia), a także Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Leona Wyczółkowskiego. W 1915 roku osiedlił się w Wieliczce. Był długoletnim nauczycielem wielickich szkół średnich (bezpośrednio przed wojną dyrektorem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Jana Matejki), a także nauczycielem w Seminarium Nauczycielskim. Ponadto kierował biblioteką publiczną i był prezesem wielickiego Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej. Za udział w tajnym nauczaniu w okupowanej Wieliczce był więziony na Montelupich. Stefan Chmiel namalował wiele pejzaży, portretów i obrazów religijnych. Jego prace znajdują się w klasztorach i kościołach Biecza, Krakowa, Konina i Wieliczki, gdzie znajduje się, aż siedem jego obrazów: „Matka Boska z Dzieciątkiem”, „Św. Jacek”, „Św. Józef”, „Św. Teresa z Lisieux”, „Św. Dydak”, „Najświętsze Serce Jezusa” oraz „Brat Alojzy Kosiba”.
Maria Działo, "Stefan Chmiel", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/stefan-chmiel