Kazimierz Mieczysław Chodziński żył w latach 1861-1921, był stolarzem oraz snycerzem. Naukę rozpoczął w 1878 roku u Piotra Kozakiewicza w Krakowie, następnie w latach 1878-1885 kontynuował ją w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie i dalej kształcił się do 1887 roku u rzeźbiarza Edmunda Hellmera w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Podczas Pierwszej Wielkiej Wystawy Sztuki Polskiej, która odbyła się w Krakowie w 1887 roku zostały zaprezentowane jego prace: „Faun tańczący”, „Więzień” oraz „Rozkosze życia”. W latach następnych artysta mieszkał w Krakowie, gdzie był właścicielem „fabryki statuetek kościelnych”, wzmiankowanej w 1890 roku w prasie. Chodziński rzekomo miał wykonać 100 figur dla kościoła Dominikanów w Krakowie (ilość rzeźb nie została jeszcze potwierdzona) oraz rzeźby dla katedry w Warszawie, Wrocławiu i Sandomierzu. Od 1903 roku przebywał w USA, gdzie wykonał projekty wielu pomników i popiersi. Po powrocie do kraju, zamieszkał we Lwowie, gdzie zajmował się głównie medalierstwem. Niektóre z jego rzeźb znajdują się w muzeach: „Popiersie dziewczynki”, terakota w MNW; „Medalion z głową A. Mickiewicza”, gips, sygn. 1899 w MNK; „Medalion z popiersiem J. Piłsudzkiego”, brąz, sygn. 1915 w MHK.
Maria Działo, "Kazimierz Mieczysław Chodziński", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/kazimierz-mieczyslaw-chodzinski