Izydor Jabłoński

Biogram

Izydor Jabłoński (Piotr, Joachim) urodził się 4 kwietnia 1835 w Krakowie. Jego właściwe nazwisko to Pawłowicz, jednak używał go niezwykle rzadko. Malarz studiował w latach 1848-1856 oraz 1857/1858 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u najwybitniejszych polskich malarzy tego okresu. W 1853 roku uczył rysunków w szkole parafialnej św. Szczepana na Piasku. Po otrzymaniu stypendium Tadeusza Dernałowicza kontynuował studia w akademii monachijskiej. Następnie odbył podróż po Szwajcarii i Włoszech, gdzie w 1859 roku przybył do Rzymu i rozpoczął naukę w Akademii św. Łukasza. W tym czasie przygotowywał szkice dekoracji ściennych i obrazów ołtarzowych dla kościołów w posiadłościach Dernałowicza na Podlasiu (które jednak ostatecznie nie zostały zrealizowane). Od 1860 roku podróżował po Bałkanach i Bliskim Wschodzie, z historykiem Aleksandrem Jabłonowskim zwiedził Ateny i Konstantynopol, a później również Jerozolimę i Egipt. Po powrocie do kraju na krótko zamieszkał na Podlasiu i następnie osiedlił się w Krakowie. Warto zaznaczyć, że Ignacy Jabłoński był jednym z najbliższych przyjaciół Jana Matejki. W 1894 roku spisał swoje wspomnienia, które w 1912 roku zostały wydane pod tytułem: „Wspomnienia o Janie Matejce”. Na wniosek samego mistrza Ignacy Jabłoński został powołany na stanowisko nauczyciela Szkoły Sztuk Pięknych, a następnie profesora malarstwa i rysunku. Jabłoński był przede wszystkim malarzem religijnym. Między innymi wykonał polichromie na sklepieniu kościoła Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie, kilka obrazów do Czermina koło Mielca, obraz „Wniebowzięcie Panny Marii” do kościoła Dominikanów w Żółkwi, a także inne dzieła do kościołów w Krasławiu, Czyżewie, Dominikanów w Krakowie, św. Katarzyny w Krakowie, bazyliki Mariackiej w Krakowie. Ponadto odnowił również polichromię w kaplicy Lipskich na Wawelu i kaplicy Świętokrzyskiej. Malarz był również autorem licznych portretów znanych osobistości. Izydor Jabłoński zmarł 13 listopada 1905 w Krakowie.

Bibliografia