Antoni Gramatyka

Biogram

Antoni Gramatyka żył w latach 1841-1922, był malarzem pochodzącym z Kalwarii Zebrzydowskiej. W latach 1858-1870 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Pod ich kierunkiem brał również udział w restauracji ołtarza Mariackiego Wita Stwosza. Następnie kontynuował naukę na akademii wiedeńskiej pod kierunkiem Christiana Rubena i Josepha von Führicha, gdzie w 1872 roku otrzymał nagrodę za obraz „Św. Jadwiga ks. śląska niesie pomoc pogorzelcom Wrocławia”.

Artysta malował liczne pejzaże, m.in. z Krakowa i okolic, Kalwarii Zebrzydowskiej i Żywca, obrazy o tematyce religijnej i historycznej, studia portretowe, także sceny rodzajowe i martwe natury. Był malarzem wszechstronnym, reprezentującym kierunek realistyczny, niekiedy zgodnie ze stylem epoki podkreślał w swych dziełach elementy linearne, a szczególnie kontury postaci. Do najbardziej znanych jego dzieł należą: „Św. Jacek unoszący Przenajświętszy Sakrament przed napadem Tatarów” z około 1871 roku; „Ks. Franciszek Lekszycki w pracowni” z 1874 roku i „Spowiedź ks. Robaka” z 1881 roku.

W Katalogu Ilustrowanym Pierwszej Wielkiej Wystawy Sztuki Polskiej w 1887 roku odnotowano trzy prace malarza, które miały zostać wystawione na wystawie: „Jan Długosz, historyk”, „Franciszek Lekszycki w Pracowni” oraz „Portret kobiety” (w momencie wydania katalogu prace nie zostały jeszcze przysłane na wystawę). Po raz kolejny prace artysty ukazały się na Wystawie Sztuki Współczesnej we Lwowie w 1894 roku. Były to obrazy: „W pracowni" oraz „Wiosna".

Antoni Gramatyka zmarł 23 grudnia 1922 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Bibliografia