Żegota (Ignacy) Pauli urodził się 1 lipca 1814 roku w Nowym Sączu. Był historykiem, bibliotekarzem, jednym z pierwszych polskich etnografów, badaczem polskiej i słowiańskiej kultury ludowej, wydawcą źródeł historycznych i piśmiennictwa staropolskiego. Gimnazjum ukończył w Nowym Sączu. Od lat szkolnych zbierał pieśni oraz podania ludowe z okolic Nowego Sącza i Tarnowa. W 1832 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie biegle opanował łacinę, grekę, niemiecki, włoski i francuski oraz języki słowiańskie: rosyjski, ukraiński, czeski, serbsko-chorwacki, łużycki i starocerkiewny. W 1834 roku przeniósł się na Wydział Lekarski. Publikował wiersze i artykuły o treści etnograficznej. Za kontakty z młodzieżą patriotyczną we Lwowie został osadzony w więzieniu na kilka miesięcy. W 1833 roku wydał zbiór niemal tysiąca utworów poezji ludowej. W 1844 roku został bibliotekarzem i archiwistą Adama Potockiego w Krakowie. W 1870 roku uzyskał dzięki Karolowi Estreicherowi posadę pomocniczego bibliotekarza w Bibliotece Jagiellońskiej, z którą związał się do końca życia. Za swoje publikacje źródłowe uzyskał tytuł historiografa Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1881 roku. Swoją bibliotekę obejmującą rzadkie polonica, rękopisy, dzieł polskich klasyków ofiarował Bibliotece Jagiellońskiego, Towarzystwu Naukowemu Krakowskiemu i Ossolineum we Lwowie. Zmarł w Krakowie 20 października 1895 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Józef Skrabski, "Żegota (Ignacy) Pauli", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/zegota-ignacy-pauli