Santi di Tito był włoskim malarzem, jednym z czołowych przedstawicieli manieryzmu i protobaroku. Urodził się 5 grudnia 1506 we Florencji, tam pobierał nauki u Angela Bronzina i Baccia Bandinellego. W latach 1558-1564 pracował przy malowaniu fresków w Palazzo Salviati w Rzymie, w stylu nawiązujących do florenckiego manieryzmu, przeciwstawnych kierunkowi bolońsko-rzymskiemu reprezentowanego przez Carraccich. Po powrocie do Florencji związał się z Accademia del Disegno. Bał udział w tworzeniu dekoracji malarskiej Studiola Franciszka I w Palazzo Vecchio, wykonywał też obrazy do florenckich kościołów (Ognissanti, Santa Croce, San Marco); do katedry w Volterra namalował Wskrzeszenie Łazarza. W ostatnich latach życia dekorował malowidłami pałace i wyposażał w obrazy kościoły na obszarze całej Toskanii. Z tego okresu, z 1596 roku, pochodzi obraz „Pokłon Trzech Króli” w kościele NP Marii w Krzeszowicach, wykonany dla kościoła San Donato dei Vecchietti w Prato, zakupiony w 1832 roku przez Artura Potockiego w Wenecji. Zmarł 15 lipca 1603 we Florencji. Santi di Tito miał wyraźny wpływ na rozwój baroku w malarstwie florenckim. Jego uczeń Ludovico Cigoli był wiodącym malarzem reform w malarskiej twórczości Florencji końca XVI i początku XVII wieku.
Kazimierz Kuczman, "Santi di Tito", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/santi-di-tito