Kazimierz Łubieński

Biogram

Kazimierz Łubieński urodził się w 1652 roku jako syn chorążego sieradzkiego Zygmunta herbu Pomian i wojewodzianki dorpackiej Cecylii z Opackich. Dzięki protekcji krewnego, biskupa Andrzeja Trzebickiego, młody Łubieński uczył się w Akademii Krakowskiej. Następnie kontynuował studia w jezuickim Collegium Romanum w Rzymie, które ukończył ze stopniem doktora teologii. Po powrocie do Rzeczypospolitej w 1675 roku został kanonikiem katedralnym krakowskim, kantorem wiślickim i prepozytem w Czeladzi. W 1699 roku ordynariusz diecezji Stanisław Kazimierz Dąbski powierzył Łubieńskiemu funkcję wikariusza generalnego, a rok później sufragana krakowskiego. W obliczu niespodziewanej śmierci Dąbskiego został wieloletnim administratorem biskupstwa, kierując diecezją w trudnym okresie wojny północnej ze Szwecją, kiedy ciągłe przemarsze obcych wojsk, konfiskaty dóbr i epidemie dziesiątkowały ludność i majątek diecezji. W 1705 roku objął biskupstwo chełmińskie i został opatem czerwińskim. Po powrocie na tron króla Augusta II Mocnego Łubieńskiego mianowano ordynariuszem krakowskim (1710), mimo sprzeciwu ze strony duchownych Teodora Andrzeja Potockiego i Jana Kazimierza Bokuma. Nowy biskup zdecydowanie protestował przeciw obciążaniu dóbr kościelnych podatkami na zaciąg wojsk królewskich. W czasie swojej posługi skupił się przede wszystkim na odbudowie zniszczonych i splądrowanych podczas wojny kościołów. Odrestaurował katedrę krasnostawską, na Wawelu odnowił zawaloną wieżę Zegarową według projektu Kacpra Bażanki i rozpoczął barokizację wnętrza świątyni. W 1712 roku z inicjatywy Łubieńskiego wzniesiono mauzoleum Jana Kantego w kolegiacie św. Anny w Krakowie, a dwa lata później w Lublinie erygował seminarium księży misjonarzy. Ufundował także stypendia na uniwersytecie dla 12 biednych studentów. Nie angażował się w politykę, chociaż w 1716 roku popadł w konflikt ze szlachtą małopolską na tle opodatkowania dziesięcin pobieranych przez plebanów z dóbr świeckich. Pod koniec życia doprowadził do koronacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze (1717). Zmarł 11 maja 1719 w Kielcach, po czym pochowano go pod konfesją św. Stanisława w katedrze wawelskiej.

Bibliografia