Jerzy Albrecht Denhoff

Biogram

Jerzy Albrecht Denhoff urodził się 7 kwietnia 1640 jako syn Zygmunta i Teresy z Ossolińskich, zmarł 16 marca 1702 w Kielcach. W wieku młodzieńczym studiował w Kolegium Jezuickim w Rzymie, po powrocie do Rzeczypospolitej trafił do kancelarii biskupa chełmińskiego Andrzeja Olszowskiego. W 1678 roku otrzymał pod opiekę opactwo komendatoryjne Premonstratensów w Witowie oraz konwent Cystersów w Koprzywnicy. Dzięki poparciu króla Jana III Sobieskiego i królowej Marii Kazimiery w 1685 roku duchownego mianowano ordynariuszem kamienieckim, a dwa lata później monarcha wraz z żoną przeforsowali jego kandydaturę na kanclerza wielkiego koronnego. Denhoffowi powierzono trudne zadanie wzmocnienia sojuszu z Habsburgami austriackimi, skierowanego przeciwko Turcji. Kolejnym krokiem w karierze biskupa było objęcie diecezji przemyskiej w 1690 roku. Nowy ordynariusz zaangażował się w rządy diecezją, wizytując parafie, wspomagając materialnie kolegiatę w Brzozowie czy kapitułę przy katedrze w Przemyślu oraz fundując klasztor Benedyktynek w stolicy biskupstwa. Niestety liczne obowiązki nie pozwalały mu na częste przebywanie na terenie diecezji, w związku z czym na wikariusza in spiritualibus powołał proboszcza łańcuckiego Andrzeja Antoniego Podolskiego, doktora obojga praw. Po śmierci Jana III Sobieskiego w 1696 roku Jerzy Denhoff jako kanclerz wielki koronny opowiedział się za kandydaturą francuskiego księcia Contiego, lecz szybko przeszedł na stronę elektora saskiego Augusta II Mocnego. Wdzięczny monarcha mianował duchownego biskupem krakowskim. Denhoff zmarł w 1702 roku, zaledwie pół roku po ingresie do katedry wawelskiej. Pochowano go w kaplicy rodowej w kościele klasztornym na Jasnej Górze.

Bibliografia