Jan Latalski

Biogram

Jan Latalski urodził się w 1463 roku jako syn kasztelana gnieźnieńskiego Jana i jego pierwszej żony Katarzyny z Oleśnicy. Prawdopodobnie studiował na Uniwersytecie Krakowskim oraz uczył się u grecysty Silivio de Mathio. Jego pierwszym urzędem był notariat publiczny w konsystorzu poznańskim, który sprawował w latach 1488-1491. W 1489 roku uzyskał pierwsze beneficja, czyli plebanię w Chojnicach i altarię w Kostrzynie, a w 1491 roku plebanię w Chrząstowie. Od 1492 roku pełnił funkcję pisarza biskupa poznańskiego Uriela z Górki. W 1493 roku został altarystą w Kościanie, a przed 1499 rokiem w kościele Wszystkich Świętych w Poznaniu. W 1495 roku został z kolei kanonikiem poznańskim, a trzy lata później objął funkcję kanclerza królowej Elżbiety. Od 1504 roku sprawował urząd sekretarza króla Aleksandra, a następnie Jana Olbrachta i Zygmunta Starego. Reprezentował interesy władców na synodach, sejmikach i dworach sąsiednich krajów. Współpraca z monarchami zapewniła mu kolejne beneficja kościelne. W 1500 został prepozytem gnieźnieńskim, w 1503 krakowskim, a w 1506 roku łęczyckim. W 1523 roku został prepozytem poznańskim, a w 1525 roku dzięki poparciu królowej Bony, objął biskupstwo poznańskie po Piotrze Tomickim. Ukończył wówczas renowację katedry oraz powiększył i upiększył pałac biskupi. Otaczał się humanistami oraz wspierał finansowo i organizacyjnie Akademię Lubrańskiego. Jego sekretarzem był wówczas Andrzej Frycz Modrzewski. Po uzyskaniu sakry biskupiej nie zaprzestał działalności politycznej. Prowadził m.in. negocjacje z księciem pomorskim o Lębork i Bytów i przeprowadzał inkorporację Mazowsza do Korony. W 1536 roku został biskupem krakowskim, ale już w 1537 roku został arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem. Zmarł w Skierniewicach w 1540 roku.

Bibliografia