Jan Chojeński

Biogram

Jan Chojeński urodził się w 1486 roku jako syn Jana i Anny z Krzyżanowa. Po ukończeniu edukacji początkowej w Poznaniu, w 1502 roku zapisał się na Uniwersytet Krakowski, na którym w 1505 roku uzyskał bakalaureat sztuk wyzwolonych. Następnie wyjechał do Sieny, gdzie w 1514 roku obronił doktorat obojga praw. Po powrocie do Polski został kanclerzem biskupa krakowskiego i swojego krewniaka Jana Konarskiego oraz otrzymał pierwsze beneficja: dziekanię kielecką i parafię w Kościelcu. W 1515 roku uzyskał kanonię w krakowskiej kapitule katedralnej. W 1520 roku sejm wyznaczył go jako poborcę podatkowego w powiatach czchowskim, bieckim i sądeckim. W 1522 roku został archidiakonem krakowskim, a rok później konserwatorem Uniwersytetu Krakowskiego z zadaniem dokonania jego reformy. Od 1523 roku pełnił funkcję sekretarza królewskiego, a dzięki licznym zasługom w 1526 roku awansował na stanowisko sekretarza wielkiego koronnego i otrzymał od Zygmunta Starego probostwo kapituły poznańskiej. W następnych latach jako bliski współpracownik króla posłował, prowadził rokowania międzynarodowe oraz pośredniczył w transakcjach finansowych królowej. W 1531 roku został mianowany biskupem przemyskim. Nigdy nie przybył do stolicy swojej diecezji, ale uzyskał dla niej kilka przywilejów królewskich. Utrzymywał bliskie stosunki z dworem wiedeńskim i pruskim, a przy poparciu elektora brandenburskiego w 1535 roku przeszedł na biskupstwo płockie. W 1537 roku, mimo sprzeciwu opozycji szlacheckiej i królowej niechętnej jego kontaktom międzynarodowym, uzyskał od króla pieczęć wielką koronną, a następnie biskupstwo krakowskie. Zmarł w ostatnim dniu sejmu piotrkowskiego w 1538 roku, w czasie którego piętnował egoizm stanowy i przedstawiał sposoby naprawy Rzeczypospolitej. Jan Chojeński był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli humanizmu w Polsce, skupiał wokół siebie elitę intelektualną i wspierał radą i pieniędzmi m.in. Marcina Kromera i Stanisława Hozjusza.

Bibliografia