Polski botanik, profesor botaniki, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczył się w Liceum św. Anny w Krakowie. W 1825 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym, od 1826 roku studiował medycynę i nauki przyrodnicze. Brał udział w Powstaniu Listopadowym jako lekarz, za co został odznaczony Złotym Krzyżem. W 1833 uzyskał stopień doktora medycyny, ale nie podjął pracy w tym zwodzie, zostają zastępcą dyrektora ogrodu botanicznego A. Estreichera. W 1886 roku podjął studia botaniczne w Berlinie. Po powrocie do Krakowa podjął pracę w Szkole Techniczne. W 1841 roku wydał pierwszy polski podręcznik botaniki. W 1843 roku otrzymał stanowisko profesora historii naturalnej w Uniwersytecie Jagiellońskim i objął katedrę po swoim mistrzu A. Estreicherze. W latach 1850-1852 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego, a w 1862 roku wybrany został rektorem UJ. W 1868 został powołany na prezesa komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na nauczycieli z polskim językiem wykładowym. Był członkiem Akademii Umiejętności, przewodniczył Komisji Fizjograficznej.
Józef Skrabski, "Ignacy Rafał Czerwiakowski", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/ignacy-rafal-czerwiakowski