Giovanni Maria Mosca (Padovano) był rzeźbiarzem, medalierem, jednym z najważniejszych artystów renesansowych w Polsce. Urodzony w Padwie w 1493 roku, wykształcony w warsztacie rzeźbiarza Giovanniego Minella i złotnika Giacoma Mantella pracował początkowo w rodzinnej miejscowości, wykonując płaskorzeźbę „Cud z pucharkiem” w katedrze, a następnie w Wenecji, skąd wyjechał do Polski, gdzie rozpoczął pracę dla króla Zygmunta Starego. W 1532 roku wykonał rewersy medali z wizerunkiem króla i jego rodziny: żony Bony Sforzy i dzieci – Zygmunta Augusta i Izabeli. W Krakowie rozwinął swoją działalność artystyczną i założył duży warsztat realizujący prestiżowe zamówienia dla elity ówczesnego kraju, powiązanej z dworem królewskim. Wykonał nagrobek Zbigniewa Oleśnickiego w katedrze w Poznaniu (1540), biskupa krakowskiego Piotra Gamrata w katedrze na Wawelu (1545), kenotafium Waleriana Protasiewicza w katedrze w Wilnie (1555-1558). Dla króla Zygmunta Augusta wykonał nagrobki jego żon Elżbiety Habsburżanki (1546-1552) i Barbary Radziwiłłówny (1553). Najwspanialszym dziełem sepulkralnym rzeźbiarza jest nagrobek hetmana Jana Amora Tarnowskiego i jego syna Jana Krzysztofa w katedrze w Tarnowie (od 1561). Wykonywał dzieła architektoniczne, odrzwia i okna w zamku wawelskim (1561-1567), zaprojektował królewską rezydencję pod Krakowie, w Prądniku (1551). Wykonał również cyborium w kościele Mariackim w Krakowie i cyborium w kaplicy Tomickiego w katedrze. Według wielu badaczy zaprojektował ołtarz główny (1545-1546) w wawelskiej katedrze, przeniesiony w XVII wieku do kolegiaty w Kielcach, a w XVIII wieku do kolegiaty w Bodzentynie, gdzie znajduję się do dzisiaj. Padovano zmarł w Krakowie w 1574 roku.
Józef Skrabski, "Giovanni Maria Mosca (Padovano)", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/giovanni-maria-mosca-padovano