Franciszek Borgiasz Leśniak

Biogram

Franciszek Borgiasz Leśniak urodził się 9 października 1846 w Zawoi. Pełnił funkcję kanonika i proboszcza parafii katedralnej Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Tarnowie. Z zamiłowania był malarzem-amatorem. W latach 1871-1873 pracował w Starym Sączu jako katecheta i dyrektor żeńskiej szkoły przy klasztorze Klarysek. Od 1873 do 1878 roku pracował jako katecheta w Staniątkach, a w latach 1878-1888 jako proboszcz w Zbylitowskiej Górze. Od 1888 roku był kanonikiem, dziekanem dekanatu miejskiego, penitencjarzem i teologiem w tarnowskiej kapitule katedralnej. Pełnił też funkcję profesora sztuki kościelnej w tarnowskim Wyższym Seminarium Duchownym (1889-1915). Zainicjował renowację i przebudowę tarnowskiej katedry, a od 1905 roku był kustoszem Muzeum Diecezjalnego. W latach 1888-1915 zasiadał na probostwie parafii katedralnej w Tarnowie. Napisał wiele artykułów z zakresu sztuki, historii, homiletyki i katechetyki. W artykule „O malarstwie religijnem” z 1909 roku wskazywał, jak ważna jest sztuka religijna, zwłaszcza malarstwo. Został także współautorem monografii „Dzieje miasta Tarnowa” wydanej w 1911 roku. Zmarł 30 października 1915 w Tarnowie. Leśniak malarstwem zajmował się amatorsko. Tworzył pod wpływem tarnowskiego malarza Zygmunta Grinera. Jego dzieła są przechowywane w Muzeum Diecezjalnym i Kurii Diecezjalnej w Tarnowie oraz w zbiorach prywatnych. W kościele Świętego Ducha w Żabnie znajduje się obraz św. Anny nauczającej Marię jego pędzla (sygnowany: „Lesniak kanonik kat[edry] tarn[owskiej] malował dla kościoła w Żabnie 1892”).