Piotr Tylicki

Biogram

Piotr Tylicki urodził się w 1543 roku jako syn Andrzeja i Jadwigi z Bielskich. Od 1558 roku studiował na Uniwersytecie Krakowskim, aczkolwiek nie uzyskał żadnego stopnia naukowego. Po zakończeniu nauki podjął pracę w kancelarii królewskiej, powoli awansując na kolejne stanowiska i otrzymując beneficja kościelne w tym kanonię przemyską, poznańską, krakowską i warmińską, probostwo katedry gnieźnieńskiej oraz scholasterię łęczycką. W 1585 roku uzyskał urząd sekretarza wielkiego, a dopiero w 1588 roku przyjął święcenia diakonatu. W 1591 roku awansował na stanowisko referendarza duchownego. W 1595 roku został biskupem chełmińskim, a w 1598 roku otrzymał nominacją na podkanclerstwo koronne. W 1600 roku został przeniesiony na biskupstwo warmińskie, którym zarządzał przez pośredników, ale zdołał przeprowadzić wizytację diecezji. W 1603 roku król Zygmunt III Waza mianował go biskupem włocławskim. W ciągu trzyletnich rządów sfinansował budowę okazałej świątyni w swoim rodzinnym Kowalu. W 1605 roku zrezygnował z podkanclerstwa, a w 1606 roku został wybrany na biskupa krakowskiego. W 1608 roku odmówił przyjęcia nominacji na arcybiskupstwo gnieźnieńskie, poświęcając się sprawom stołecznej diecezji. W 1609 roku przeprowadził wizytację Uniwersytetu Krakowskiego, a w 1612 roku kapituły katedralnej, obie przy oporze członków duchownych korporacji, słusznie obawiających się wymogu korekty nieobyczajnego życia. Biskup podjął próbę kanonizacji bł. Szymona z Lipnicy, a w 1612 roku założył miasteczko Tylicz w biskupim kluczu muszyńskim. Zmarł w 1616 roku i został pochowany w kaplicy św. Trójcy w katedrze na Wawelu.

Bibliografia