Piotr Myszkowski

Biogram

Piotr Myszkowski urodził się około 1505 roku jako syn Jana i Konstancji z Pieczychowskich. W 1527 roku zapisał się na Uniwersytet Krakowski i został dworzaninem biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego. Po śmierci swojego patrona w 1535 roku wyjechał na studia do Padwy, a także odbył podróż do Rzymu. W czasie pobytu za granicą został kanonikiem katedralnym krakowskim. Po powrocie do kraju zdobył szybko zaufanie Samuela Maciejowskiego, od 1546 roku biskupa krakowskiego, który powołał go na urząd wikariusza generalnego i nadał mu kustodię kielecką. W 1549 roku król Zygmunt August obdarzył go kanonią gnieźnieńską, a rok później powierzył mu urząd sekretarza. Dzięki pracy na dworze królewskim uzyskał w następnych latach kolejne beneficja, scholasterię krakowską, kanonię płocką, prepozytury gnieźnieńską i łęczycką oraz dziekanię krakowską. Wreszcie w 1559 roku został sekretarzem wielkim koronnym, a w 1562 podkanclerzym. W 1567 roku został biskupem płockim, ale swojej diecezji poświęcał mało czasu, skupiając się na sprawach państwowych. Uroczysty ingres odbył dopiero w 1570 roku, po tym jak rok wcześniej zrezygnował z podkanclerstwa. W dalszym ciągu nie poświęcał większej uwagi sprawom diecezji płockiej, czekając na upragniony awans na biskupstwo krakowskie, które uzyskał w 1577 roku. W czasie swojego pontyfikatu zorganizował dwa synody diecezjalne w 1580 i 1589 roku. Obowiązki pasterskie zdał na sufragana Jakuba Milewskiego, a sam przebywając najczęściej w Iłży i Bodzentynie zajmował się głównie polityką beneficjalną. Charakteryzowała go daleko idąca tolerancja. Udzielił nawet ślubu katolikowi Łukaszowi Działyńskiemu i kalwinistce Zofii Zamojskiej, z czego musiał się tłumaczyć przed Stolicą Apostolską. Zmarł w 1591 roku i został pochowany w dominikańskim kościele pw. św. Trójcy w Krakowie.

Bibliografia