Jan Zadzik

Biogram

Jakub Zadzik urodził się w 1582 roku Drużbinie w ziemi sieradzkiej w rodzinie nieszlacheckiej. Uczył się w kolegium jezuickim w Kaliszu, a w 1597 roku zapisał się na Uniwersytet Krakowski. Będąc w stolicy znalazł zatrudnienie w kancelarii królewskiej. Następnie został wysłany na studia do Perugii, gdzie obronił doktorat obojga prawi i do Rzymu, gdzie przyjął pierwsze święcenia duchowne. Dzięki poparciu kardynała Bernarda Maciejowskiego w 1606 roku został kanonikiem gnieźnieńskim, a następnie krakowskim. Zygmunt III Waza ofiarował mu natomiast kustodię warszawską i prepozyturę włocławską. W 1613 roku objął urząd sekretarza wielkiego koronnego. W 1614 roku został prepozytem w kapitule katedralnej krakowskiej, a w 1619 roku dziekanem poznańskim. W 1624 roku król mianował go biskupem chełmińskim. W 1627 roku został podkanclerzym, a już rok później kanclerzem wielkim koronnym. Ze względu na starość władcy, a następnie bezkrólewie kierował on w znacznej mierze sprawami państwowymi i mało uwagi poświęcał swojej diecezji. W 1634 roku był jednym z autorów zwycięskiego dla Rzeczypospolitej pokoju polanowskiego z Rosją. W 1635 roku zrezygnował z urzędu kanclerskiego w związku z uzyskaniem biskupstwa krakowskiego. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, rzadko opuszczał stolicę diecezji i angażował się w jej sprawy. Rozpoczął budowę klasztoru Bernardynek i kościoła św. Józefa w Krakowie, wyremontował kaplicę katedralną pw. św. Jana Chrzcieiala, a w Kielcach wzniósł kościół pw. św. Trójcy i rozpoczął remont pałacu biskupiego. Znaczne środki finansowe przeznaczył na proces beatyfikacyjny Jana z Kęt. Zmarł w 1642 roku i został pochowany w katedrze na Wawelu.

Bibliografia