Andrzej Trzebicki

Biogram

Andrzej Trzebicki urodził się w 1607 roku jako syn kasztelana wieluńskiego Marcina i Katarzyny z Rożniatowskich. Średnie wykształcenie odebrał w kolegiach jezuickich w Kaliszu i w Krakowie. Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie studiował teologię oraz uzyskał doktorat z obojga praw. Po powrocie do Polski, przyjął święcenia kapłańskie i dzięki protekcji biskupów Stanisława i Macieja Łubieńskich został plebanem w Prochach w diecezji płockiej. W 1633 został kanonikiem katedralnym płockim, w 1642 archikatedralnym gnieźnieńskim, a w 1644 roku katedralnym krakowskim. W 1649 roku był sekretarzem w kancelarii królewskiej i zaufanym Jana Kazimierza. W 1653 roku został podkanclerzym koronnym i wysłano go na misję dyplomatyczną do cesarza Ferdynanda III i na sejm Rzeszy do Ratyzbony. W nagrodę otrzymał lukratywne beneficjum, czyli komendatoryjne opactwo czerwińskie. W 1654 roku został ordynariuszem przemyskim, ale sakrę biskupią przyjął w Krakowie, a zarząd diecezji powierzył wikariuszowi generalnemu. Po wkroczeniu do Rzeczypospolitej wojsk szwedzkich towarzyszył królowi w ucieczce na Śląsk i powrocie do kraju. W 1656 roku odbył ingres w katedrze przemyskiej, a następnie przyjął od Jana Kazimierza śluby lwowskie. W 1657 roku został proboszczem wawelskiej kolegiaty św. Michała i otrzymał królewską nominację na biskupstwo krakowskie, które objął po zgodzie Stolicy Apostolskiej w następnym roku, jednocześnie rezygnując z podkanclerstwa koronnego. Po śmierci Jana Kazimierza i z powodu choroby prymasa Mikołaja Prażmowskiego pełnił de facto funkcję interrexa. W odbudowie i uporządkowaniu spraw zniszczonej przez Szwedów diecezji pomagał mu sufragan Mikołaj Oborski. Szczególną uwagę poświęcił remontowi pałaców biskupich oraz dokończeniu katedralnej kaplicy Wazów. Biskup zmarł w 1679 roku i został pochowany w jezuickim kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie.

Bibliografia