Inwentarz dóbr Kąkolniki z Słobodą Kąkolnicką, Jabłonowem i Zagórzem, Meducha, Międzyhorce, Siemikowce, Bybło z Chochoniowem, Dytiatyn i Markowa należących do dotacyi łać. arcybiskupstwa Lwowskiego, opisany i uzupełniony w roku 1884/5.
Lokalizacja
Archiwum Archidiecezji Lwowskiej
Nazwa zespołu
Akta Zarządu Dóbr Stołowych
Sygnatura
AZDS 127
Numer jednostki
127
Typ numeracji
foliacja
Czas powstania
01.01.1884-31.12.1885
Poziom opisu
podstawowy
Twórca
Kancelaria biskupa Seweryna Tytusa Morawskiego.
Dzieje ustroju / bibliografia twórcy
Seweryn Tytus Morawski urodził się w 1819 r. w miejscowości Siółko. Studiował filozofię. prawo oraz teologię na Uniwersytecie Lwowskim. Pracował w prokuraturze w Guberni lwowskiej a następnie wstąpił do seminarium Duchownego we Lwowie. W 1848, w trakcie Wiosny Ludów. wstąpił do Gwardii Narodowej a także wystąpił w obronie jezuitów skazanych dekretem cesarza na wygnanie z Galicji. W wyniku jego interwencji dekret został uchylony. W 1851 r. otrzymał święcenia kapłańskie, był wikariuszem w Gródku Jagiellońskim, oraz przy archikatedrze lwowskiej. Od 1855 r. był kanclerzem konsystorza metropolitalnego. Pełnił funkcję proboszcza parafii archikatedralnej. Zajmował się pracą społeczną, działał m.in. w Zakładzie Ociemniałych oraz w Instytucie Ubogich. Jest autorem licznych artykułów. Był doradca metropolity Franciszka Wierzchlejskiego. Biskup tytularny Trapezopolis. Po śmierci abpa Wierzchlejskiego w 1885, nominowany na urząd metropolity lwowskiego. Zmarł we Lwowie w 1900 r.
Dzieje obiektu
W 1412 r. na mocy bulli Jana XXIII stolicą archidiecezji został Lwów. Kapituła metropolitalna została ufundowana 23 XI 1429 r. przez Władysława Jagiełłę. W latach 1786-1925 do archidiecezji lwowskiej należała również Bukowina. Po drugiej wojnie światowej w granicach Polski znalazła się część dawnej archidiecezji lwowskiej, która nosiła nazwę Administratury Apostolskiej w Lubaczowie. W 1992 r. weszła ona w skład nowo utworzonej diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
Za rządów abpa Bolesława Twardowskiego (1923-1944) powstała myśl uporządkowania zasobu archiwalnego, znajdującego się w Kurii Arcybiskupiej we Lwowie. Do 1939 r. Archiwum Kurii Arcybiskupiej mieściło się w pałacu arcybiskupim przy ul. Czarnieckiego 22 we Lwowie. W październiku 1945 r. zasoby Archiwum Archidiecezjalnego oraz archiwum i biblioteka Seminarium Duchownego zostały przewiezione do Krakowa, Tarnowa i Kalwarii Zebrzydowskiej. W latach 50. XX w., z inicjatywy abpa Eugeniusza Baziaka i ks. dra Mariana Rechowicza akta te zwieziono do Lublina i złożono w gmachu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dopiero po ukończeniu w 1978 r. budowy gmachu Kurii Biskupiej w Lubaczowie zaczęto wszystkie archiwalia lwowskie tam gromadzić.
Wojna, ciągłe zmiany miejsca i niewłaściwe przechowywanie akt spowodowały znaczne ubytki i rozproszenie archiwaliów. Akta personalne duchowieństwa zostały zniszczone z polecenia abpa B. Twardowskiego we wrześniu 1939 r., z obawy przed ingerencją władz sowieckich. Zasób archiwalny, a szczególnie księgi metrykalne, dwukrotnie zostały przejęte przez czynniki sowieckie, po czym z dużymi ubytkami odzyskane. W wyniku ewakuacji ze Lwowa, a potem niewłaściwego przechowywania i przewożenia w granice powojennej Polski, fascykuły akt zostały przemieszane.
W połowie 1995 r. Archiwum przewiezione zostało do Krakowa.
W latach 1995-2012 instytucja ta funkcjonowała w Krakowie pod nazwą Archiwum, Biblioteka i Muzeum Metropolii Lwowskiej obrządku łacińskiego. Dnia 19 marca 2012 r. metropolita lwowski ob. łac. abp dr Mieczysław Mokrzycki podpisał umowę z rektorem Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. dr hab. Władysławem Zuziakiem, prof. UPJPII w przedmiocie depozytu zasobu archiwalnego w murach wspomnianej uczelni.