-
1
Protocollon exhibitorum in Ecclesiasticis ex anno 1842
Lokalizacja
Archiwum Archidiecezji Lwowskiej
Nazwa zespołu
Księgi protokołu podawczego
Sygnatura
RK 28
Numer jednostki
28
Typ numeracji
foliacja
Czas powstania
01.01.1842-31.12.1842
Poziom opisu
podstawowy
Twórca
Kancelaria biskupa Franciszka de Paula Pisztka
Dzieje ustroju / bibliografia twórcy
Franciszek de Paula Pisztek urodził się w 1786 r. w Czechach, studiował teologię na Uniwersytecie Karola w Pradze, święcenia kapłańskie przyjął w 1808 r. W 1824 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji praskiej a następnie biskupem diecezji tarnowskiej. W latach 1836-1846 r. pełnił obowiązki metropolity lwowskiego. Za jego rządów powstał pałac arcybiskupi oraz małe seminarium duchowne, powołano również Towarzystwo Wstrzemięźliwości. Przyczynił się do utworzenia zakładu dla głuchoniemych we Lwowie oraz odbudowy wielu kościołów na terenie archidiecezji. Propagował działalność charytatywną i usprawnił administrację dóbr arcybiskupich. Dokonał reorganizacji podziału archidiecezji na dekanaty. Dążył do podniesienia wykształcenia kleru. W latach 1836-1844 przeprowadził osobiście wizytację całej archidiecezji. Odrestaurował katedrę lwowską i założył szkołę organistów.
Dzieje obiektu
W 1412 r. na mocy bulli Jana XXIII stolicą archidiecezji został Lwów. Kapituła metropolitalna została ufundowana 23 XI 1429 r. przez Władysława Jagiełłę. W latach 1786-1925 do archidiecezji lwowskiej należała również Bukowina. Po drugiej wojnie światowej w granicach Polski znalazła się część dawnej archidiecezji lwowskiej, która nosiła nazwę Administratury Apostolskiej w Lubaczowie. W 1992 r. weszła ona w skład nowo utworzonej diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
Za rządów abpa Bolesława Twardowskiego (1923-1944) powstała myśl uporządkowania zasobu archiwalnego, znajdującego się w Kurii Arcybiskupiej we Lwowie. Do 1939 r. Archiwum Kurii Arcybiskupiej mieściło się w pałacu arcybiskupim przy ul. Czarnieckiego 22 we Lwowie. W październiku 1945 r. zasoby Archiwum Archidiecezjalnego oraz archiwum i biblioteka Seminarium Duchownego zostały przewiezione do Krakowa, Tarnowa i Kalwarii Zebrzydowskiej. W latach 50. XX w., z inicjatywy abpa Eugeniusza Baziaka i ks. dra Mariana Rechowicza akta te zwieziono do Lublina i złożono w gmachu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Dopiero po ukończeniu w 1978 r. budowy gmachu Kurii Biskupiej w Lubaczowie zaczęto wszystkie archiwalia lwowskie tam gromadzić.
Wojna, ciągłe zmiany miejsca i niewłaściwe przechowywanie akt spowodowały znaczne ubytki i rozproszenie archiwaliów. Akta personalne duchowieństwa zostały zniszczone z polecenia abpa B. Twardowskiego we wrześniu 1939 r., z obawy przed ingerencją władz sowieckich. Zasób archiwalny, a szczególnie księgi metrykalne, dwukrotnie zostały przejęte przez czynniki sowieckie, po czym z dużymi ubytkami odzyskane. W wyniku ewakuacji ze Lwowa, a potem niewłaściwego przechowywania i przewożenia w granice powojennej Polski, fascykuły akt zostały przemieszane.
W połowie 1995 r. Archiwum przewiezione zostało do Krakowa.
W latach 1995-2012 instytucja ta funkcjonowała w Krakowie pod nazwą Archiwum, Biblioteka i Muzeum Metropolii Lwowskiej obrządku łacińskiego. Dnia 19 marca 2012 r. metropolita lwowski ob. łac. abp dr Mieczysław Mokrzycki podpisał umowę z rektorem Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. dr hab. Władysławem Zuziakiem, prof. UPJPII w przedmiocie depozytu zasobu archiwalnego w murach wspomnianej uczelni.
Sposób uporządkowania
chronologiczny
Zakres i zawartość
Księga protokołu podawczego konsystorza metropolitalnego obrządku łacińskiego we Lwowie za rok 1842.